ἐπιστάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pis.tá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pisˈta.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pisˈta.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pisˈta.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pisˈta.me.nos/

Participle

ἐπιστάμενος • (epistámenos) m (feminine ἐπισταμένη, neuter ἐπιστάμενον); first/second declension

present middle participle of ἐπίσταμαι (epístamai)

Declension

First and second declension of ἐπῐστᾰ́μενος; ἐπῐστᾰμένη; ἐπῐστᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐπῐστᾰ́μενος epĭstắmenos	ἐπῐστᾰμένη epĭstăménē	ἐπῐστᾰ́μενον epĭstắmenon	ἐπῐστᾰμένω epĭstăménō	ἐπῐστᾰμένᾱ epĭstăménā	ἐπῐστᾰμένω epĭstăménō	ἐπῐστᾰ́μενοι epĭstắmenoi	ἐπῐστᾰ́μεναι epĭstắmenai	ἐπῐστᾰ́μενᾰ epĭstắmenă
Genitive	ἐπῐστᾰμένου epĭstăménou	ἐπῐστᾰμένης epĭstăménēs	ἐπῐστᾰμένου epĭstăménou	ἐπῐστᾰμένοιν epĭstăménoin	ἐπῐστᾰμέναιν epĭstăménain	ἐπῐστᾰμένοιν epĭstăménoin	ἐπῐστᾰμένων epĭstăménōn	ἐπῐστᾰμένων epĭstăménōn	ἐπῐστᾰμένων epĭstăménōn
Dative	ἐπῐστᾰμένῳ epĭstăménōi	ἐπῐστᾰμένῃ epĭstăménēi	ἐπῐστᾰμένῳ epĭstăménōi	ἐπῐστᾰμένοιν epĭstăménoin	ἐπῐστᾰμέναιν epĭstăménain	ἐπῐστᾰμένοιν epĭstăménoin	ἐπῐστᾰμένοις epĭstăménois	ἐπῐστᾰμέναις epĭstăménais	ἐπῐστᾰμένοις epĭstăménois
Accusative	ἐπῐστᾰ́μενον epĭstắmenon	ἐπῐστᾰμένην epĭstăménēn	ἐπῐστᾰ́μενον epĭstắmenon	ἐπῐστᾰμένω epĭstăménō	ἐπῐστᾰμένᾱ epĭstăménā	ἐπῐστᾰμένω epĭstăménō	ἐπῐστᾰμένους epĭstăménous	ἐπῐστᾰμένᾱς epĭstăménās	ἐπῐστᾰ́μενᾰ epĭstắmenă
Vocative	ἐπῐστᾰ́μενε epĭstắmene	ἐπῐστᾰμένη epĭstăménē	ἐπῐστᾰ́μενον epĭstắmenon	ἐπῐστᾰμένω epĭstăménō	ἐπῐστᾰμένᾱ epĭstăménā	ἐπῐστᾰμένω epĭstăménō	ἐπῐστᾰ́μενοι epĭstắmenoi	ἐπῐστᾰ́μεναι epĭstắmenai	ἐπῐστᾰ́μενᾰ epĭstắmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐπῐστᾰμένως epĭstăménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.