ἐπιστρατεύω

Ancient Greek

Etymology

ἐπι- (epi-) +‎ στρατεύω (strateúō)

Pronunciation

 

Verb

ἐπιστρᾰτεύω • (epistrăteúō)

  1. to wage war on, march against

Conjugation

   Present: ἐπιστρᾰτεύω, ἐπιστρᾰτεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπιστρᾰτεύω ἐπιστρᾰτεύεις ἐπιστρᾰτεύει ἐπιστρᾰτεύετον ἐπιστρᾰτεύετον ἐπιστρᾰτεύομεν ἐπιστρᾰτεύετε ἐπιστρᾰτεύουσῐ(ν)
subjunctive ἐπιστρᾰτεύω ἐπιστρᾰτεύῃς ἐπιστρᾰτεύῃ ἐπιστρᾰτεύητον ἐπιστρᾰτεύητον ἐπιστρᾰτεύωμεν ἐπιστρᾰτεύητε ἐπιστρᾰτεύωσῐ(ν)
optative ἐπιστρᾰτεύοιμῐ ἐπιστρᾰτεύοις ἐπιστρᾰτεύοι ἐπιστρᾰτεύοιτον ἐπιστρᾰτευοίτην ἐπιστρᾰτεύοιμεν ἐπιστρᾰτεύοιτε ἐπιστρᾰτεύοιεν
imperative   ἐπιστρᾰ́τευε ἐπιστρᾰτευέτω ἐπιστρᾰτεύετον ἐπιστρᾰτευέτων   ἐπιστρᾰτεύετε ἐπιστρᾰτευόντων
middle/
passive 		indicative ἐπιστρᾰτεύομαι ἐπιστρᾰτεύῃ / ἐπιστρᾰτεύει ἐπιστρᾰτεύεται ἐπιστρᾰτεύεσθον ἐπιστρᾰτεύεσθον ἐπιστρᾰτευόμεθᾰ ἐπιστρᾰτεύεσθε ἐπιστρᾰτεύονται
subjunctive ἐπιστρᾰτεύωμαι ἐπιστρᾰτεύῃ ἐπιστρᾰτεύηται ἐπιστρᾰτεύησθον ἐπιστρᾰτεύησθον ἐπιστρᾰτευώμεθᾰ ἐπιστρᾰτεύησθε ἐπιστρᾰτεύωνται
optative ἐπιστρᾰτευοίμην ἐπιστρᾰτεύοιο ἐπιστρᾰτεύοιτο ἐπιστρᾰτεύοισθον ἐπιστρᾰτευοίσθην ἐπιστρᾰτευοίμεθᾰ ἐπιστρᾰτεύοισθε ἐπιστρᾰτεύοιντο
imperative   ἐπιστρᾰτεύου ἐπιστρᾰτευέσθω ἐπιστρᾰτεύεσθον ἐπιστρᾰτευέσθων   ἐπιστρᾰτεύεσθε ἐπιστρᾰτευέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπιστρᾰτεύειν ἐπιστρᾰτεύεσθαι
participle m ἐπιστρᾰτεύων ἐπιστρᾰτευόμενος
f ἐπιστρᾰτεύουσᾰ ἐπιστρᾰτευομένη
n ἐπιστρᾰτεῦον ἐπιστρᾰτευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπεστρᾰ́τευον, ἐπεστρᾰτευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεστρᾰ́τευον ἐπεστρᾰ́τευες ἐπεστρᾰ́τευε(ν) ἐπεστρᾰτεύετον ἐπεστρᾰτευέτην ἐπεστρᾰτεύομεν ἐπεστρᾰτεύετε ἐπεστρᾰ́τευον
middle/
passive 		indicative ἐπεστρᾰτευόμην ἐπεστρᾰτεύου ἐπεστρᾰτεύετο ἐπεστρᾰτεύεσθον ἐπεστρᾰτευέσθην ἐπεστρᾰτευόμεθᾰ ἐπεστρᾰτεύεσθε ἐπεστρᾰτεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπιστρᾰτεύσω, ἐπιστρᾰτεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπιστρᾰτεύσω ἐπιστρᾰτεύσεις ἐπιστρᾰτεύσει ἐπιστρᾰτεύσετον ἐπιστρᾰτεύσετον ἐπιστρᾰτεύσομεν ἐπιστρᾰτεύσετε ἐπιστρᾰτεύσουσῐ(ν)
optative ἐπιστρᾰτεύσοιμῐ ἐπιστρᾰτεύσοις ἐπιστρᾰτεύσοι ἐπιστρᾰτεύσοιτον ἐπιστρᾰτευσοίτην ἐπιστρᾰτεύσοιμεν ἐπιστρᾰτεύσοιτε ἐπιστρᾰτεύσοιεν
middle indicative ἐπιστρᾰτεύσομαι ἐπιστρᾰτεύσῃ / ἐπιστρᾰτεύσει ἐπιστρᾰτεύσεται ἐπιστρᾰτεύσεσθον ἐπιστρᾰτεύσεσθον ἐπιστρᾰτευσόμεθᾰ ἐπιστρᾰτεύσεσθε ἐπιστρᾰτεύσονται
optative ἐπιστρᾰτευσοίμην ἐπιστρᾰτεύσοιο ἐπιστρᾰτεύσοιτο ἐπιστρᾰτεύσοισθον ἐπιστρᾰτευσοίσθην ἐπιστρᾰτευσοίμεθᾰ ἐπιστρᾰτεύσοισθε ἐπιστρᾰτεύσοιντο
active middle
infinitive ἐπιστρᾰτεύσειν ἐπιστρᾰτεύσεσθαι
participle m ἐπιστρᾰτεύσων ἐπιστρᾰτευσόμενος
f ἐπιστρᾰτεύσουσᾰ ἐπιστρᾰτευσομένη
n ἐπιστρᾰτεῦσον ἐπιστρᾰτευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπεστρᾰ́τευσᾰ, ἐπεστρᾰτευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεστρᾰ́τευσᾰ ἐπεστρᾰ́τευσᾰς ἐπεστρᾰ́τευσε(ν) ἐπεστρᾰτεύσᾰτον ἐπεστρᾰτευσᾰ́την ἐπεστρᾰτεύσᾰμεν ἐπεστρᾰτεύσᾰτε ἐπεστρᾰ́τευσᾰν
subjunctive ἐπιστρᾰτεύσω ἐπιστρᾰτεύσῃς ἐπιστρᾰτεύσῃ ἐπιστρᾰτεύσητον ἐπιστρᾰτεύσητον ἐπιστρᾰτεύσωμεν ἐπιστρᾰτεύσητε ἐπιστρᾰτεύσωσῐ(ν)
optative ἐπιστρᾰτεύσαιμῐ ἐπιστρᾰτεύσειᾰς / ἐπιστρᾰτεύσαις ἐπιστρᾰτεύσειε(ν) / ἐπιστρᾰτεύσαι ἐπιστρᾰτεύσαιτον ἐπιστρᾰτευσαίτην ἐπιστρᾰτεύσαιμεν ἐπιστρᾰτεύσαιτε ἐπιστρᾰτεύσειᾰν / ἐπιστρᾰτεύσαιεν
imperative   ἐπιστρᾰ́τευσον ἐπιστρᾰτευσᾰ́τω ἐπιστρᾰτεύσᾰτον ἐπιστρᾰτευσᾰ́των   ἐπιστρᾰτεύσᾰτε ἐπιστρᾰτευσᾰ́ντων
middle indicative ἐπεστρᾰτευσᾰ́μην ἐπεστρᾰτεύσω ἐπεστρᾰτεύσᾰτο ἐπεστρᾰτεύσᾰσθον ἐπεστρᾰτευσᾰ́σθην ἐπεστρᾰτευσᾰ́μεθᾰ ἐπεστρᾰτεύσᾰσθε ἐπεστρᾰτεύσᾰντο
subjunctive ἐπιστρᾰτεύσωμαι ἐπιστρᾰτεύσῃ ἐπιστρᾰτεύσηται ἐπιστρᾰτεύσησθον ἐπιστρᾰτεύσησθον ἐπιστρᾰτευσώμεθᾰ ἐπιστρᾰτεύσησθε ἐπιστρᾰτεύσωνται
optative ἐπιστρᾰτευσαίμην ἐπιστρᾰτεύσαιο ἐπιστρᾰτεύσαιτο ἐπιστρᾰτεύσαισθον ἐπιστρᾰτευσαίσθην ἐπιστρᾰτευσαίμεθᾰ ἐπιστρᾰτεύσαισθε ἐπιστρᾰτεύσαιντο
imperative   ἐπιστρᾰ́τευσαι ἐπιστρᾰτευσᾰ́σθω ἐπιστρᾰτεύσᾰσθον ἐπιστρᾰτευσᾰ́σθων   ἐπιστρᾰτεύσᾰσθε ἐπιστρᾰτευσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἐπιστρᾰτεῦσαι ἐπιστρᾰτεύσᾰσθαι
participle m ἐπιστρᾰτεύσᾱς ἐπιστρᾰτευσᾰ́μενος
f ἐπιστρᾰτεύσᾱσᾰ ἐπιστρᾰτευσᾰμένη
n ἐπιστρᾰτεῦσᾰν ἐπιστρᾰτευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐπεστρᾰ́τευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐπεστρᾰ́τευμαι ἐπεστρᾰ́τευσαι ἐπεστρᾰ́τευται ἐπεστρᾰ́τευσθον ἐπεστρᾰ́τευσθον ἐπεστρᾰτεύμεθᾰ ἐπεστρᾰ́τευσθε ἐπεστρᾰ́τευνται
subjunctive ἐπεστρᾰτευμένος ὦ ἐπεστρᾰτευμένος ᾖς ἐπεστρᾰτευμένος ᾖ ἐπεστρᾰτευμένω ἦτον ἐπεστρᾰτευμένω ἦτον ἐπεστρᾰτευμένοι ὦμεν ἐπεστρᾰτευμένοι ἦτε ἐπεστρᾰτευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐπεστρᾰτευμένος εἴην ἐπεστρᾰτευμένος εἴης ἐπεστρᾰτευμένος εἴη ἐπεστρᾰτευμένω εἴητον / εἶτον ἐπεστρᾰτευμένω εἰήτην / εἴτην ἐπεστρᾰτευμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐπεστρᾰτευμένοι εἴητε / εἶτε ἐπεστρᾰτευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐπεστρᾰ́τευσο ἐπεστρᾰτεύσθω ἐπεστρᾰ́τευσθον ἐπεστρᾰτεύσθων   ἐπεστρᾰ́τευσθε ἐπεστρᾰτεύσθων
middle/passive
infinitive ἐπεστρᾰτεῦσθαι
participle m ἐπεστρᾰτευμένος
f ἐπεστρᾰτευμένη
n ἐπεστρᾰτευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.