ἐρωτάω

Ancient Greek

Alternative forms

εἰρωτᾰ́ω (eirōtắō) — Epic

Etymology

Related to ἐρεείνω (ereeínō, “to ask”), ἔρομαι (éromai, “to ask”) (which it replaced in Attic), ἐρευνάω (ereunáō, “to search, inquire”), of uncertain origin.^[1] The hypothetical reconstructed root, Proto-Indo-European *h₁rew- (“to search, inquire”), appears to be related to Icelandic raun (“trial, test”)^[2] and Old Armenian որոնեմ (oronem, “to seek, search for”) (though there exist phonetic issues with the Armenian).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.rɔː.tá.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.roˈta.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.roˈta.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.roˈta.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.roˈta.o/

Verb

ἐρωτᾰ́ω • (erōtắō)

to ask
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.347
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.138
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 9.364
- 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 1122
- 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 641
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 895E
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.4.3
1. to ask about a thing
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 226
  - 380 BCE, Plato, The Republic 508A
  - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 185C
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.61
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 4.2.23
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 662D
2. (followed by a relative word)
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 15.423
  - 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates of Kos, Τοῦ μεγάλου Ἱπποκράτους πάντων τῶν ἰατρῶν κορυφαίου τὰ εὑρισκόμενα. Magni Hippocratis medicorum omnium facile principis, opera omnia quæ extant. 682.46
  - 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 182
  - 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 648
to question
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 5.97
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Collected Works 144.7
- 413 BCE, Euripides, Ion 236
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 3.1.7
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.3.1
- 407 BCE, Euripides, Iphigenia in Aulis 1130
1. (in dialectic argument) to elicit conclusions from the opponent by means of questioning
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Prior Analytics 1.1.3
  - 125 CE – 200 CE, Lucian, How to Write History 17
(Koine) to beg, entreat, solicit
- 300 BCE – 200 BCE, 1 Samuel 30.21
- 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 8:37
- 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 7:36
- 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 7:3
- 50 CE – 100 CE, The Gospel of John 16:26

Usage notes

In the dialogues of Plato, ἠρόμην (ērómēn) typically supplies the aorist tense-forms for ἐρωτάω.^[3]

Inflection

Present: ἐρωτᾰ́ω, ἐρωτᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρωτᾰ́ω	ἐρωτᾰ́εις	ἐρωτᾰ́ει	ἐρωτᾰ́ετον	ἐρωτᾰ́ετον	ἐρωτᾰ́ομεν	ἐρωτᾰ́ετε	ἐρωτᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐρωτᾰ́ω	ἐρωτᾰ́ῃς	ἐρωτᾰ́ῃ	ἐρωτᾰ́ητον	ἐρωτᾰ́ητον	ἐρωτᾰ́ωμεν	ἐρωτᾰ́ητε	ἐρωτᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ἐρωτᾰ́οιμῐ	ἐρωτᾰ́οις	ἐρωτᾰ́οι	ἐρωτᾰ́οιτον	ἐρωτᾰοίτην	ἐρωτᾰ́οιμεν	ἐρωτᾰ́οιτε	ἐρωτᾰ́οιεν
	imperative		ἐρώτᾰε	ἐρωτᾰέτω	ἐρωτᾰ́ετον	ἐρωτᾰέτων		ἐρωτᾰ́ετε	ἐρωτᾰόντων
middle/ passive	indicative	ἐρωτᾰ́ομαι	ἐρωτᾰ́ῃ, ἐρωτᾰ́ει	ἐρωτᾰ́εται	ἐρωτᾰ́εσθον	ἐρωτᾰ́εσθον	ἐρωτᾰόμεθᾰ	ἐρωτᾰ́εσθε	ἐρωτᾰ́ονται
	subjunctive	ἐρωτᾰ́ωμαι	ἐρωτᾰ́ῃ	ἐρωτᾰ́ηται	ἐρωτᾰ́ησθον	ἐρωτᾰ́ησθον	ἐρωτᾰώμεθᾰ	ἐρωτᾰ́ησθε	ἐρωτᾰ́ωνται
	optative	ἐρωτᾰοίμην	ἐρωτᾰ́οιο	ἐρωτᾰ́οιτο	ἐρωτᾰ́οισθον	ἐρωτᾰοίσθην	ἐρωτᾰοίμεθᾰ	ἐρωτᾰ́οισθε	ἐρωτᾰ́οιντο
	imperative		ἐρωτᾰ́ου	ἐρωτᾰέσθω	ἐρωτᾰ́εσθον	ἐρωτᾰέσθων		ἐρωτᾰ́εσθε	ἐρωτᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐρωτᾰ́ειν				ἐρωτᾰ́εσθαι
participle	m	ἐρωτᾰ́ων				ἐρωτᾰόμενος
	f	ἐρωτᾰ́ουσᾰ				ἐρωτᾰομένη
	n	ἐρωτᾰ́ον				ἐρωτᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἐρωτῶ, ἐρωτῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρωτῶ	ἐρωτᾷς	ἐρωτᾷ	ἐρωτᾶτον	ἐρωτᾶτον	ἐρωτῶμεν	ἐρωτᾶτε	ἐρωτῶσῐ(ν)
	subjunctive	ἐρωτῶ	ἐρωτᾷς	ἐρωτᾷ	ἐρωτᾶτον	ἐρωτᾶτον	ἐρωτῶμεν	ἐρωτᾶτε	ἐρωτῶσῐ(ν)
	optative	ἐρωτῴην, ἐρωτῷμῐ	ἐρωτῴης, ἐρωτῷς	ἐρωτῴη, ἐρωτῷ	ἐρωτῷτον, ἐρωτῴητον	ἐρωτῴτην, ἐρωτῳήτην	ἐρωτῷμεν, ἐρωτῴημεν	ἐρωτῷτε, ἐρωτῴητε	ἐρωτῷεν, ἐρωτῴησᾰν
	imperative		ἐρώτᾱ	ἐρωτᾱ́τω	ἐρωτᾶτον	ἐρωτᾱ́των		ἐρωτᾶτε	ἐρωτώντων
middle/ passive	indicative	ἐρωτῶμαι	ἐρωτᾷ	ἐρωτᾶται	ἐρωτᾶσθον	ἐρωτᾶσθον	ἐρωτώμεθᾰ	ἐρωτᾶσθε	ἐρωτῶνται
	subjunctive	ἐρωτῶμαι	ἐρωτᾷ	ἐρωτᾶται	ἐρωτᾶσθον	ἐρωτᾶσθον	ἐρωτώμεθᾰ	ἐρωτᾶσθε	ἐρωτῶνται
	optative	ἐρωτῴμην	ἐρωτῷο	ἐρωτῷτο	ἐρωτῷσθον	ἐρωτῴσθην	ἐρωτῴμεθᾰ	ἐρωτῷσθε	ἐρωτῷντο
	imperative		ἐρωτῶ	ἐρωτᾱ́σθω	ἐρωτᾶσθον	ἐρωτᾱ́σθων		ἐρωτᾶσθε	ἐρωτᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐρωτᾶν				ἐρωτᾶσθαι
participle	m	ἐρωτῶν				ἐρωτώμενος
	f	ἐρωτῶσᾰ				ἐρωτωμένη
	n	ἐρωτῶν				ἐρωτώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠρώτᾰον, ἠρωτᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρώτᾰον	ἠρώτᾰες	ἠρώτᾰε(ν)	ἠρωτᾰ́ετον	ἠρωτᾰέτην	ἠρωτᾰ́ομεν	ἠρωτᾰ́ετε	ἠρώτᾰον
middle/ passive	indicative	ἠρωτᾰόμην	ἠρωτᾰ́ου	ἠρωτᾰ́ετο	ἠρωτᾰ́εσθον	ἠρωτᾰέσθην	ἠρωτᾰόμεθᾰ	ἠρωτᾰ́εσθε	ἠρωτᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠρώτων, ἠρωτώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρώτων	ἠρώτᾱς	ἠρώτᾱ	ἠρωτᾶτον	ἠρωτᾱ́την	ἠρωτῶμεν	ἠρωτᾶτε	ἠρώτων
middle/ passive	indicative	ἠρωτώμην	ἠρωτῶ	ἠρωτᾶτο	ἠρωτᾶσθον	ἠρωτᾱ́σθην	ἠρωτώμεθᾰ	ἠρωτᾶσθε	ἠρωτῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐρωτήσω, ἐρωτήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρωτήσω	ἐρωτήσεις	ἐρωτήσει	ἐρωτήσετον	ἐρωτήσετον	ἐρωτήσομεν	ἐρωτήσετε	ἐρωτήσουσῐ(ν)
active	optative	ἐρωτήσοιμῐ	ἐρωτήσοις	ἐρωτήσοι	ἐρωτήσοιτον	ἐρωτησοίτην	ἐρωτήσοιμεν	ἐρωτήσοιτε	ἐρωτήσοιεν
middle	indicative	ἐρωτήσομαι	ἐρωτήσῃ, ἐρωτήσει	ἐρωτήσεται	ἐρωτήσεσθον	ἐρωτήσεσθον	ἐρωτησόμεθᾰ	ἐρωτήσεσθε	ἐρωτήσονται
middle	optative	ἐρωτησοίμην	ἐρωτήσοιο	ἐρωτήσοιτο	ἐρωτήσοισθον	ἐρωτησοίσθην	ἐρωτησοίμεθᾰ	ἐρωτήσοισθε	ἐρωτήσοιντο
		active			middle
infinitive		ἐρωτήσειν			ἐρωτήσεσθαι
participle	m	ἐρωτήσων			ἐρωτησόμενος
	f	ἐρωτήσουσᾰ			ἐρωτησομένη
	n	ἐρωτῆσον			ἐρωτησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἠρώτησᾰ, ἠρωτησᾰ́μην, ἠρωτήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρώτησᾰ	ἠρώτησᾰς	ἠρώτησε(ν)	ἠρωτήσᾰτον	ἠρωτησᾰ́την	ἠρωτήσᾰμεν	ἠρωτήσᾰτε	ἠρώτησᾰν
	subjunctive	ἐρωτήσω	ἐρωτήσῃς	ἐρωτήσῃ	ἐρωτήσητον	ἐρωτήσητον	ἐρωτήσωμεν	ἐρωτήσητε	ἐρωτήσωσῐ(ν)
	optative	ἐρωτήσαιμῐ	ἐρωτήσειᾰς, ἐρωτήσαις	ἐρωτήσειε(ν), ἐρωτήσαι	ἐρωτήσαιτον	ἐρωτησαίτην	ἐρωτήσαιμεν	ἐρωτήσαιτε	ἐρωτήσειᾰν, ἐρωτήσαιεν
	imperative		ἐρώτησον	ἐρωτησᾰ́τω	ἐρωτήσᾰτον	ἐρωτησᾰ́των		ἐρωτήσᾰτε	ἐρωτησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠρωτησᾰ́μην	ἠρωτήσω	ἠρωτήσᾰτο	ἠρωτήσᾰσθον	ἠρωτησᾰ́σθην	ἠρωτησᾰ́μεθᾰ	ἠρωτήσᾰσθε	ἠρωτήσᾰντο
	subjunctive	ἐρωτήσωμαι	ἐρωτήσῃ	ἐρωτήσηται	ἐρωτήσησθον	ἐρωτήσησθον	ἐρωτησώμεθᾰ	ἐρωτήσησθε	ἐρωτήσωνται
	optative	ἐρωτησαίμην	ἐρωτήσαιο	ἐρωτήσαιτο	ἐρωτήσαισθον	ἐρωτησαίσθην	ἐρωτησαίμεθᾰ	ἐρωτήσαισθε	ἐρωτήσαιντο
	imperative		ἐρώτησαι	ἐρωτησᾰ́σθω	ἐρωτήσᾰσθον	ἐρωτησᾰ́σθων		ἐρωτήσᾰσθε	ἐρωτησᾰ́σθων
passive	indicative	ἠρωτήθην	ἠρωτήθης	ἠρωτήθη	ἠρωτήθητον	ἠρωτηθήτην	ἠρωτήθημεν	ἠρωτήθητε	ἠρωτήθησᾰν
	subjunctive	ἐρωτηθῶ	ἐρωτηθῇς	ἐρωτηθῇ	ἐρωτηθῆτον	ἐρωτηθῆτον	ἐρωτηθῶμεν	ἐρωτηθῆτε	ἐρωτηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐρωτηθείην	ἐρωτηθείης	ἐρωτηθείη	ἐρωτηθεῖτον, ἐρωτηθείητον	ἐρωτηθείτην, ἐρωτηθειήτην	ἐρωτηθεῖμεν, ἐρωτηθείημεν	ἐρωτηθεῖτε, ἐρωτηθείητε	ἐρωτηθεῖεν, ἐρωτηθείησᾰν
	imperative		ἐρωτήθητῐ	ἐρωτηθήτω	ἐρωτήθητον	ἐρωτηθήτων		ἐρωτήθητε	ἐρωτηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐρωτῆσαι			ἐρωτήσᾰσθαι		ἐρωτηθῆναι
participle	m	ἐρωτήσᾱς			ἐρωτησᾰ́μενος		ἐρωτηθείς
	f	ἐρωτήσᾱσᾰ			ἐρωτησᾰμένη		ἐρωτηθεῖσᾰ
	n	ἐρωτῆσᾰν			ἐρωτησᾰ́μενον		ἐρωτηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἠρώτηκᾰ, ἠρώτημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρώτηκᾰ	ἠρώτηκᾰς	ἠρώτηκε(ν)	ἠρωτήκᾰτον	ἠρωτήκᾰτον	ἠρωτήκᾰμεν	ἠρωτήκᾰτε	ἠρωτήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠρωτήκω	ἠρωτήκῃς	ἠρωτήκῃ	ἠρωτήκητον	ἠρωτήκητον	ἠρωτήκωμεν	ἠρωτήκητε	ἠρωτήκωσῐ(ν)
	optative	ἠρωτήκοιμῐ, ἠρωτηκοίην	ἠρωτήκοις, ἠρωτηκοίης	ἠρωτήκοι, ἠρωτηκοίη	ἠρωτήκοιτον	ἠρωτηκοίτην	ἠρωτήκοιμεν	ἠρωτήκοιτε	ἠρωτήκοιεν
	imperative		ἠρώτηκε	ἠρωτηκέτω	ἠρωτήκετον	ἠρωτηκέτων		ἠρωτήκετε	ἠρωτηκόντων
middle/ passive	indicative	ἠρώτημαι	ἠρώτησαι	ἠρώτηται	ἠρώτησθον	ἠρώτησθον	ἠρωτήμεθᾰ	ἠρώτησθε	ἠρώτηνται
	subjunctive	ἠρωτημένος ὦ	ἠρωτημένος ᾖς	ἠρωτημένος ᾖ	ἠρωτημένω ἦτον	ἠρωτημένω ἦτον	ἠρωτημένοι ὦμεν	ἠρωτημένοι ἦτε	ἠρωτημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠρωτημένος εἴην	ἠρωτημένος εἴης	ἠρωτημένος εἴη	ἠρωτημένω εἴητον/εἶτον	ἠρωτημένω εἰήτην/εἴτην	ἠρωτημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠρωτημένοι εἴητε/εἶτε	ἠρωτημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠρώτησο	ἠρωτήσθω	ἠρώτησθον	ἠρωτήσθων		ἠρώτησθε	ἠρωτήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠρωτηκέναι				ἠρωτῆσθαι
participle	m	ἠρωτηκώς				ἠρωτημένος
	f	ἠρωτηκυῖᾰ				ἠρωτημένη
	n	ἠρωτηκός				ἠρωτημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἠρωτήκειν, ἠρωτήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρωτήκειν, ἠρωτήκη	ἠρωτήκεις, ἠρωτήκης	ἠρωτήκει(ν)	ἠρωτήκετον	ἠρωτηκέτην	ἠρωτήκεμεν	ἠρωτήκετε	ἠρωτήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἠρωτήμην	ἠρώτησο	ἠρώτητο	ἠρώτησθον	ἠρωτήσθην	ἠρωτήμεθᾰ	ἠρώτησθε	ἠρώτηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

The future and aorist forms of ἔρομαι (éromai) often supply those tenses of this verb.

Derived terms

ἐρώτημα (erṓtēma, “question”)

Descendants

Byzantine Greek: (ἐ)ρωτῶ ((e)rōtô)
- Greek: ρωτώ (rotó), ρωτάω (rotáo)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ἐρωτάω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 469
^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ἐρευνάω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 455-6
^ pp. 44-47, section 16.2. Albert Rijksbaron. The Syntax and Semantics of the Verb in Classical Greek. University of Chicago Press, 2006.