ἐρόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.ró.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈro.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈro.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈro.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈro.me.nos/

Participle

ἐρόμενος • (erómenos) m (feminine ἐρομένη, neuter ἐρόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ἔρομαι (éromai)

Declension

First and second declension of ἐρόμενος; ἐρομένη; ἐρόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐρόμενος erómenos	ἐρομένη eroménē	ἐρόμενον erómenon	ἐρομένω eroménō	ἐρομένᾱ eroménā	ἐρομένω eroménō	ἐρόμενοι erómenoi	ἐρόμεναι erómenai	ἐρόμενᾰ erómenă
Genitive	ἐρομένου eroménou	ἐρομένης eroménēs	ἐρομένου eroménou	ἐρομένοιν eroménoin	ἐρομέναιν eroménain	ἐρομένοιν eroménoin	ἐρομένων eroménōn	ἐρομένων eroménōn	ἐρομένων eroménōn
Dative	ἐρομένῳ eroménōi	ἐρομένῃ eroménēi	ἐρομένῳ eroménōi	ἐρομένοιν eroménoin	ἐρομέναιν eroménain	ἐρομένοιν eroménoin	ἐρομένοις eroménois	ἐρομέναις eroménais	ἐρομένοις eroménois
Accusative	ἐρόμενον erómenon	ἐρομένην eroménēn	ἐρόμενον erómenon	ἐρομένω eroménō	ἐρομένᾱ eroménā	ἐρομένω eroménō	ἐρομένους eroménous	ἐρομένᾱς eroménās	ἐρόμενᾰ erómenă
Vocative	ἐρόμενε erómene	ἐρομένη eroménē	ἐρόμενον erómenon	ἐρομένω eroménō	ἐρομένᾱ eroménā	ἐρομένω eroménō	ἐρόμενοι erómenoi	ἐρόμεναι erómenai	ἐρόμενᾰ erómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐρομένως eroménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.