ἐφορμάω

Ancient Greek

Alternative forms

  • ἐπορμάω (epormáō) — Ionic

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ ὁρμάω (hormáō)

Pronunciation

 

Verb

ἐφορμάω • (ephormáō)

  1. to stir up, rouse against
  2. to urge
  3. to rush upon, attack [with dative or accusative]
  4. (passive voice and middle voice) to be eager or desire [with infinitive]
  5. (intransitive, middle voice) to rush furiously on, spring forward

Conjugation

   Present: ἐφορμᾰ́ω, ἐφορμᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφορμᾰ́ω ἐφορμᾰ́εις ἐφορμᾰ́ει ἐφορμᾰ́ετον ἐφορμᾰ́ετον ἐφορμᾰ́ομεν ἐφορμᾰ́ετε ἐφορμᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive ἐφορμᾰ́ω ἐφορμᾰ́ῃς ἐφορμᾰ́ῃ ἐφορμᾰ́ητον ἐφορμᾰ́ητον ἐφορμᾰ́ωμεν ἐφορμᾰ́ητε ἐφορμᾰ́ωσῐ(ν)
optative ἐφορμᾰ́οιμῐ ἐφορμᾰ́οις ἐφορμᾰ́οι ἐφορμᾰ́οιτον ἐφορμᾰοίτην ἐφορμᾰ́οιμεν ἐφορμᾰ́οιτε ἐφορμᾰ́οιεν
imperative   ἐφόρμᾰε ἐφορμᾰέτω ἐφορμᾰ́ετον ἐφορμᾰέτων   ἐφορμᾰ́ετε ἐφορμᾰόντων
middle/
passive 		indicative ἐφορμᾰ́ομαι ἐφορμᾰ́ῃ / ἐφορμᾰ́ει ἐφορμᾰ́εται ἐφορμᾰ́εσθον ἐφορμᾰ́εσθον ἐφορμᾰόμεθᾰ ἐφορμᾰ́εσθε ἐφορμᾰ́ονται
subjunctive ἐφορμᾰ́ωμαι ἐφορμᾰ́ῃ ἐφορμᾰ́ηται ἐφορμᾰ́ησθον ἐφορμᾰ́ησθον ἐφορμᾰώμεθᾰ ἐφορμᾰ́ησθε ἐφορμᾰ́ωνται
optative ἐφορμᾰοίμην ἐφορμᾰ́οιο ἐφορμᾰ́οιτο ἐφορμᾰ́οισθον ἐφορμᾰοίσθην ἐφορμᾰοίμεθᾰ ἐφορμᾰ́οισθε ἐφορμᾰ́οιντο
imperative   ἐφορμᾰ́ου ἐφορμᾰέσθω ἐφορμᾰ́εσθον ἐφορμᾰέσθων   ἐφορμᾰ́εσθε ἐφορμᾰέσθων
active middle/passive
infinitive ἐφορμᾰ́ειν ἐφορμᾰ́εσθαι
participle m ἐφορμᾰ́ων ἐφορμᾰόμενος
f ἐφορμᾰ́ουσᾰ ἐφορμᾰομένη
n ἐφορμᾰ́ον ἐφορμᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐφορμῶ, ἐφορμῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφορμῶ ἐφορμᾷς ἐφορμᾷ ἐφορμᾶτον ἐφορμᾶτον ἐφορμῶμεν ἐφορμᾶτε ἐφορμῶσῐ(ν)
subjunctive ἐφορμῶ ἐφορμᾷς ἐφορμᾷ ἐφορμᾶτον ἐφορμᾶτον ἐφορμῶμεν ἐφορμᾶτε ἐφορμῶσῐ(ν)
optative ἐφορμῴην / ἐφορμῷμῐ ἐφορμῴης / ἐφορμῷς ἐφορμῴη / ἐφορμῷ ἐφορμῷτον / ἐφορμῴητον ἐφορμῴτην / ἐφορμῳήτην ἐφορμῷμεν / ἐφορμῴημεν ἐφορμῷτε / ἐφορμῴητε ἐφορμῷεν / ἐφορμῴησᾰν
imperative   ἐφόρμᾱ ἐφορμᾱ́τω ἐφορμᾶτον ἐφορμᾱ́των   ἐφορμᾶτε ἐφορμώντων
middle/
passive 		indicative ἐφορμῶμαι ἐφορμᾷ ἐφορμᾶται ἐφορμᾶσθον ἐφορμᾶσθον ἐφορμώμεθᾰ ἐφορμᾶσθε ἐφορμῶνται
subjunctive ἐφορμῶμαι ἐφορμᾷ ἐφορμᾶται ἐφορμᾶσθον ἐφορμᾶσθον ἐφορμώμεθᾰ ἐφορμᾶσθε ἐφορμῶνται
optative ἐφορμῴμην ἐφορμῷο ἐφορμῷτο ἐφορμῷσθον ἐφορμῴσθην ἐφορμῴμεθᾰ ἐφορμῷσθε ἐφορμῷντο
imperative   ἐφορμῶ ἐφορμᾱ́σθω ἐφορμᾶσθον ἐφορμᾱ́σθων   ἐφορμᾶσθε ἐφορμᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive ἐφορμᾶν ἐφορμᾶσθαι
participle m ἐφορμῶν ἐφορμώμενος
f ἐφορμῶσᾰ ἐφορμωμένη
n ἐφορμῶν ἐφορμώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφώρμᾰον, ἐφωρμᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφώρμᾰον ἐφώρμᾰες ἐφώρμᾰε(ν) ἐφωρμᾰ́ετον ἐφωρμᾰέτην ἐφωρμᾰ́ομεν ἐφωρμᾰ́ετε ἐφώρμᾰον
middle/
passive 		indicative ἐφωρμᾰόμην ἐφωρμᾰ́ου ἐφωρμᾰ́ετο ἐφωρμᾰ́εσθον ἐφωρμᾰέσθην ἐφωρμᾰόμεθᾰ ἐφωρμᾰ́εσθε ἐφωρμᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφώρμων, ἐφωρμώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφώρμων ἐφώρμᾱς ἐφώρμᾱ ἐφωρμᾶτον ἐφωρμᾱ́την ἐφωρμῶμεν ἐφωρμᾶτε ἐφώρμων
middle/
passive 		indicative ἐφωρμώμην ἐφωρμῶ ἐφωρμᾶτο ἐφωρμᾶσθον ἐφωρμᾱ́σθην ἐφωρμώμεθᾰ ἐφωρμᾶσθε ἐφωρμῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφόρμᾰον, ἐφορμᾰόμην (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφόρμᾰον ἐφόρμᾰες ἐφόρμᾰε(ν) ἐφορμᾰ́ετον ἐφορμᾰέτην ἐφορμᾰ́ομεν ἐφορμᾰ́ετε ἐφόρμᾰον
middle/
passive 		indicative ἐφορμᾰόμην ἐφορμᾰ́ου ἐφορμᾰ́ετο ἐφορμᾰ́εσθον ἐφορμᾰέσθην ἐφορμᾰόμε(σ)θᾰ ἐφορμᾰ́εσθε ἐφορμᾰ́οντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφόρμων, ἐφορμώμην (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφόρμων ἐφόρμᾱς ἐφόρμᾱ ἐφορμᾶτον ἐφορμᾱ́την ἐφορμῶμεν ἐφορμᾶτε ἐφόρμων
middle/
passive 		indicative ἐφορμώμην ἐφορμῶ ἐφορμᾶτο ἐφορμᾶσθον ἐφορμᾱ́σθην ἐφορμώμε(σ)θᾰ ἐφορμᾶσθε ἐφορμῶντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐφορμήσω, ἐφορμήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφορμήσω ἐφορμήσεις ἐφορμήσει ἐφορμήσετον ἐφορμήσετον ἐφορμήσομεν ἐφορμήσετε ἐφορμήσουσῐ(ν)
optative ἐφορμήσοιμῐ ἐφορμήσοις ἐφορμήσοι ἐφορμήσοιτον ἐφορμησοίτην ἐφορμήσοιμεν ἐφορμήσοιτε ἐφορμήσοιεν
middle indicative ἐφορμήσομαι ἐφορμήσῃ / ἐφορμήσει ἐφορμήσεται ἐφορμήσεσθον ἐφορμήσεσθον ἐφορμησόμεθᾰ ἐφορμήσεσθε ἐφορμήσονται
optative ἐφορμησοίμην ἐφορμήσοιο ἐφορμήσοιτο ἐφορμήσοισθον ἐφορμησοίσθην ἐφορμησοίμεθᾰ ἐφορμήσοισθε ἐφορμήσοιντο
active middle
infinitive ἐφορμήσειν ἐφορμήσεσθαι
participle m ἐφορμήσων ἐφορμησόμενος
f ἐφορμήσουσᾰ ἐφορμησομένη
n ἐφορμῆσον ἐφορμησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφώρμησᾰ, ἐφωρμησᾰ́μην, ἐφωρμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφώρμησᾰ ἐφώρμησᾰς ἐφώρμησε(ν) ἐφωρμήσᾰτον ἐφωρμησᾰ́την ἐφωρμήσᾰμεν ἐφωρμήσᾰτε ἐφώρμησᾰν
subjunctive ἐφορμήσω ἐφορμήσῃς ἐφορμήσῃ ἐφορμήσητον ἐφορμήσητον ἐφορμήσωμεν ἐφορμήσητε ἐφορμήσωσῐ(ν)
optative ἐφορμήσαιμῐ ἐφορμήσειᾰς / ἐφορμήσαις ἐφορμήσειε(ν) / ἐφορμήσαι ἐφορμήσαιτον ἐφορμησαίτην ἐφορμήσαιμεν ἐφορμήσαιτε ἐφορμήσειᾰν / ἐφορμήσαιεν
imperative   ἐφόρμησον ἐφορμησᾰ́τω ἐφορμήσᾰτον ἐφορμησᾰ́των   ἐφορμήσᾰτε ἐφορμησᾰ́ντων
middle indicative ἐφωρμησᾰ́μην ἐφωρμήσω ἐφωρμήσᾰτο ἐφωρμήσᾰσθον ἐφωρμησᾰ́σθην ἐφωρμησᾰ́μεθᾰ ἐφωρμήσᾰσθε ἐφωρμήσᾰντο
subjunctive ἐφορμήσωμαι ἐφορμήσῃ ἐφορμήσηται ἐφορμήσησθον ἐφορμήσησθον ἐφορμησώμεθᾰ ἐφορμήσησθε ἐφορμήσωνται
optative ἐφορμησαίμην ἐφορμήσαιο ἐφορμήσαιτο ἐφορμήσαισθον ἐφορμησαίσθην ἐφορμησαίμεθᾰ ἐφορμήσαισθε ἐφορμήσαιντο
imperative   ἐφόρμησαι ἐφορμησᾰ́σθω ἐφορμήσᾰσθον ἐφορμησᾰ́σθων   ἐφορμήσᾰσθε ἐφορμησᾰ́σθων
passive indicative ἐφωρμήθην ἐφωρμήθης ἐφωρμήθη ἐφωρμήθητον ἐφωρμηθήτην ἐφωρμήθημεν ἐφωρμήθητε ἐφωρμήθησᾰν
subjunctive ἐφορμηθῶ ἐφορμηθῇς ἐφορμηθῇ ἐφορμηθῆτον ἐφορμηθῆτον ἐφορμηθῶμεν ἐφορμηθῆτε ἐφορμηθῶσῐ(ν)
optative ἐφορμηθείην ἐφορμηθείης ἐφορμηθείη ἐφορμηθεῖτον / ἐφορμηθείητον ἐφορμηθείτην / ἐφορμηθειήτην ἐφορμηθεῖμεν / ἐφορμηθείημεν ἐφορμηθεῖτε / ἐφορμηθείητε ἐφορμηθεῖεν / ἐφορμηθείησᾰν
imperative   ἐφορμήθητῐ ἐφορμηθήτω ἐφορμήθητον ἐφορμηθήτων   ἐφορμήθητε ἐφορμηθέντων
active middle passive
infinitive ἐφορμῆσαι ἐφορμήσᾰσθαι ἐφορμηθῆναι
participle m ἐφορμήσᾱς ἐφορμησᾰ́μενος ἐφορμηθείς
f ἐφορμήσᾱσᾰ ἐφορμησᾰμένη ἐφορμηθεῖσᾰ
n ἐφορμῆσᾰν ἐφορμησᾰ́μενον ἐφορμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφόρμησᾰ, ἐφορμησᾰ́μην, ἐφορμήθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφόρμησᾰ ἐφόρμησᾰς ἐφόρμησε(ν) ἐφορμήσᾰτον ἐφορμησᾰ́την ἐφορμήσᾰμεν ἐφορμήσᾰτε ἐφόρμησᾰν
subjunctive ἐφορμήσω,
ἐφορμήσωμῐ 		ἐφορμήσῃς,
ἐφορμήσῃσθᾰ 		ἐφορμήσῃ,
ἐφορμήσῃσῐ 		ἐφορμήσητον ἐφορμήσητον ἐφορμήσωμεν ἐφορμήσητε ἐφορμήσωσῐ(ν)
optative ἐφορμήσαιμῐ ἐφορμήσαις,
ἐφορμήσαισθᾰ,
ἐφορμήσειᾰς 		ἐφορμήσειε(ν) / ἐφορμήσαι ἐφορμησεῖτον ἐφορμησείτην ἐφορμησεῖμεν ἐφορμησεῖτε ἐφορμησεῖεν
imperative   ἐφόρμησον ἐφορμησᾰ́τω ἐφορμήσᾰτον ἐφορμησᾰ́των   ἐφορμήσᾰτε ἐφορμησᾰ́ντων
middle indicative ἐφορμησᾰ́μην ἐφορμήσᾰο ἐφορμήσᾰτο ἐφορμήσᾰσθον ἐφορμησᾰ́σθην ἐφορμησᾰ́με(σ)θᾰ ἐφορμήσᾰσθε ἐφορμήσᾰντο
subjunctive ἐφορμήσωμαι ἐφορμήσηαι ἐφορμήσηται ἐφορμήσησθον ἐφορμήσησθον ἐφορμησώμε(σ)θᾰ ἐφορμήσησθε ἐφορμήσωνται
optative ἐφορμησαίμην ἐφορμήσαιο ἐφορμήσαιτο ἐφορμήσαισθον ἐφορμησαίσθην ἐφορμησαίμε(σ)θᾰ ἐφορμήσαισθε ἐφορμησαίᾰτο
imperative   ἐφόρμησαι ἐφορμησᾰ́σθω ἐφορμήσᾰσθον ἐφορμησᾰ́σθων   ἐφορμήσᾰσθε ἐφορμησᾰ́σθων
passive indicative ἐφορμήθην ἐφορμήθης ἐφορμήθη ἐφορμήθητον ἐφορμηθήτην ἐφορμήθημεν ἐφορμήθητε ἐφορμήθησᾰν,
ἐφόρμηθεν
subjunctive ἐφορμηθῶ ἐφορμηθῇς ἐφορμηθῇ ἐφορμηθῆτον ἐφορμηθῆτον ἐφορμηθῶμεν ἐφορμηθῆτε ἐφορμηθῶσῐ(ν)
optative ἐφορμηθείην ἐφορμηθείης ἐφορμηθείη ἐφορμηθεῖτον / ἐφορμηθείητον ἐφορμηθείτην / ἐφορμηθειήτην ἐφορμηθεῖμεν / ἐφορμηθείημεν ἐφορμηθεῖτε / ἐφορμηθείητε ἐφορμήθειεν / ἐφορμηθείησᾰν
imperative   ἐφορμήθητῐ ἐφορμηθήτω ἐφορμήθητον ἐφορμηθήτων   ἐφορμήθητε ἐφορμηθέντων
active middle passive
infinitive ἐφορμῆσαι / ἐφορμησᾰ́μεν / ἐφορμησᾰμέναι ἐφορμήσᾰσθαι ἐφορμηθῆναι / ἐφορμηθήμεναι
participle m ἐφορμήσᾱς ἐφορμησᾰ́μενος ἐφορμηθείς
f ἐφορμήσᾱσᾰ ἐφορμησᾰμένη ἐφορμηθεῖσᾰ
n ἐφορμῆσᾰν ἐφορμησᾰ́μενον ἐφορμηθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐφώρμηκᾰ, ἐφώρμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφώρμηκᾰ ἐφώρμηκᾰς ἐφώρμηκε(ν) ἐφωρμήκᾰτον ἐφωρμήκᾰτον ἐφωρμήκᾰμεν ἐφωρμήκᾰτε ἐφωρμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐφωρμήκω ἐφωρμήκῃς ἐφωρμήκῃ ἐφωρμήκητον ἐφωρμήκητον ἐφωρμήκωμεν ἐφωρμήκητε ἐφωρμήκωσῐ(ν)
optative ἐφωρμήκοιμῐ / ἐφωρμηκοίην ἐφωρμήκοις / ἐφωρμηκοίης ἐφωρμήκοι / ἐφωρμηκοίη ἐφωρμήκοιτον ἐφωρμηκοίτην ἐφωρμήκοιμεν ἐφωρμήκοιτε ἐφωρμήκοιεν
imperative   ἐφώρμηκε ἐφωρμηκέτω ἐφωρμήκετον ἐφωρμηκέτων   ἐφωρμήκετε ἐφωρμηκόντων
middle/
passive 		indicative ἐφώρμημαι ἐφώρμησαι ἐφώρμηται ἐφώρμησθον ἐφώρμησθον ἐφωρμήμεθᾰ ἐφώρμησθε ἐφώρμηνται
subjunctive ἐφωρμημένος ὦ ἐφωρμημένος ᾖς ἐφωρμημένος ᾖ ἐφωρμημένω ἦτον ἐφωρμημένω ἦτον ἐφωρμημένοι ὦμεν ἐφωρμημένοι ἦτε ἐφωρμημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐφωρμημένος εἴην ἐφωρμημένος εἴης ἐφωρμημένος εἴη ἐφωρμημένω εἴητον / εἶτον ἐφωρμημένω εἰήτην / εἴτην ἐφωρμημένοι εἴημεν / εἶμεν ἐφωρμημένοι εἴητε / εἶτε ἐφωρμημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐφώρμησο ἐφωρμήσθω ἐφώρμησθον ἐφωρμήσθων   ἐφώρμησθε ἐφωρμήσθων
active middle/passive
infinitive ἐφωρμηκέναι ἐφωρμῆσθαι
participle m ἐφωρμηκώς ἐφωρμημένος
f ἐφωρμηκυῖᾰ ἐφωρμημένη
n ἐφωρμηκός ἐφωρμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.