ὁρμάω

Ancient Greek

Etymology

From ὁρμή (hormḗ, “start, impetus, rush, attack, effort”) +‎ -άω (-áō, “verbal suffix”).[1]

Pronunciation

 

Verb

ὁρμάω • (hormáō)

  1. (active voice) to set in motion, urge on, inspire
  2. (active voice, middle voice, passive voice) to start [with infinitive]
  3. to rush, hasten [with genitive or ἐπί (epí, + accusative) or εἰς (eis, + accusative) ‘at, against’]

Conjugation

   Present: ὁρμᾰ́ω, ὁρμᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὁρμᾰ́ω ὁρμᾰ́εις ὁρμᾰ́ει ὁρμᾰ́ετον ὁρμᾰ́ετον ὁρμᾰ́ομεν ὁρμᾰ́ετε ὁρμᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive ὁρμᾰ́ω ὁρμᾰ́ῃς ὁρμᾰ́ῃ ὁρμᾰ́ητον ὁρμᾰ́ητον ὁρμᾰ́ωμεν ὁρμᾰ́ητε ὁρμᾰ́ωσῐ(ν)
optative ὁρμᾰ́οιμῐ ὁρμᾰ́οις ὁρμᾰ́οι ὁρμᾰ́οιτον ὁρμᾰοίτην ὁρμᾰ́οιμεν ὁρμᾰ́οιτε ὁρμᾰ́οιεν
imperative   ὅρμᾰε ὁρμᾰέτω ὁρμᾰ́ετον ὁρμᾰέτων   ὁρμᾰ́ετε ὁρμᾰόντων
middle/
passive 		indicative ὁρμᾰ́ομαι ὁρμᾰ́ῃ / ὁρμᾰ́ει ὁρμᾰ́εται ὁρμᾰ́εσθον ὁρμᾰ́εσθον ὁρμᾰόμεθᾰ ὁρμᾰ́εσθε ὁρμᾰ́ονται
subjunctive ὁρμᾰ́ωμαι ὁρμᾰ́ῃ ὁρμᾰ́ηται ὁρμᾰ́ησθον ὁρμᾰ́ησθον ὁρμᾰώμεθᾰ ὁρμᾰ́ησθε ὁρμᾰ́ωνται
optative ὁρμᾰοίμην ὁρμᾰ́οιο ὁρμᾰ́οιτο ὁρμᾰ́οισθον ὁρμᾰοίσθην ὁρμᾰοίμεθᾰ ὁρμᾰ́οισθε ὁρμᾰ́οιντο
imperative   ὁρμᾰ́ου ὁρμᾰέσθω ὁρμᾰ́εσθον ὁρμᾰέσθων   ὁρμᾰ́εσθε ὁρμᾰέσθων
active middle/passive
infinitive ὁρμᾰ́ειν ὁρμᾰ́εσθαι
participle m ὁρμᾰ́ων ὁρμᾰόμενος
f ὁρμᾰ́ουσᾰ ὁρμᾰομένη
n ὁρμᾰ́ον ὁρμᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ὁρμῶ, ὁρμῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὁρμῶ ὁρμᾷς ὁρμᾷ ὁρμᾶτον ὁρμᾶτον ὁρμῶμεν ὁρμᾶτε ὁρμῶσῐ(ν)
subjunctive ὁρμῶ ὁρμᾷς ὁρμᾷ ὁρμᾶτον ὁρμᾶτον ὁρμῶμεν ὁρμᾶτε ὁρμῶσῐ(ν)
optative ὁρμῴην / ὁρμῷμῐ ὁρμῴης / ὁρμῷς ὁρμῴη / ὁρμῷ ὁρμῷτον / ὁρμῴητον ὁρμῴτην / ὁρμῳήτην ὁρμῷμεν / ὁρμῴημεν ὁρμῷτε / ὁρμῴητε ὁρμῷεν / ὁρμῴησᾰν
imperative   ὅρμᾱ ὁρμᾱ́τω ὁρμᾶτον ὁρμᾱ́των   ὁρμᾶτε ὁρμώντων
middle/
passive 		indicative ὁρμῶμαι ὁρμᾷ ὁρμᾶται ὁρμᾶσθον ὁρμᾶσθον ὁρμώμεθᾰ ὁρμᾶσθε ὁρμῶνται
subjunctive ὁρμῶμαι ὁρμᾷ ὁρμᾶται ὁρμᾶσθον ὁρμᾶσθον ὁρμώμεθᾰ ὁρμᾶσθε ὁρμῶνται
optative ὁρμῴμην ὁρμῷο ὁρμῷτο ὁρμῷσθον ὁρμῴσθην ὁρμῴμεθᾰ ὁρμῷσθε ὁρμῷντο
imperative   ὁρμῶ ὁρμᾱ́σθω ὁρμᾶσθον ὁρμᾱ́σθων   ὁρμᾶσθε ὁρμᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive ὁρμᾶν ὁρμᾶσθαι
participle m ὁρμῶν ὁρμώμενος
f ὁρμῶσᾰ ὁρμωμένη
n ὁρμῶν ὁρμώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὥρμᾰον, ὡρμᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥρμᾰον ὥρμᾰες ὥρμᾰε(ν) ὡρμᾰ́ετον ὡρμᾰέτην ὡρμᾰ́ομεν ὡρμᾰ́ετε ὥρμᾰον
middle/
passive 		indicative ὡρμᾰόμην ὡρμᾰ́ου ὡρμᾰ́ετο ὡρμᾰ́εσθον ὡρμᾰέσθην ὡρμᾰόμεθᾰ ὡρμᾰ́εσθε ὡρμᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὥρμων, ὡρμώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥρμων ὥρμᾱς ὥρμᾱ ὡρμᾶτον ὡρμᾱ́την ὡρμῶμεν ὡρμᾶτε ὥρμων
middle/
passive 		indicative ὡρμώμην ὡρμῶ ὡρμᾶτο ὡρμᾶσθον ὡρμᾱ́σθην ὡρμώμεθᾰ ὡρμᾶσθε ὡρμῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὅρμᾰον, ὁρμᾰόμην (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὅρμᾰον ὅρμᾰες ὅρμᾰε(ν) ὁρμᾰ́ετον ὁρμᾰέτην ὁρμᾰ́ομεν ὁρμᾰ́ετε ὅρμᾰον
middle/
passive 		indicative ὁρμᾰόμην ὁρμᾰ́ου ὁρμᾰ́ετο ὁρμᾰ́εσθον ὁρμᾰέσθην ὁρμᾰόμε(σ)θᾰ ὁρμᾰ́εσθε ὁρμᾰ́οντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὅρμων, ὁρμώμην (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὅρμων ὅρμᾱς ὅρμᾱ ὁρμᾶτον ὁρμᾱ́την ὁρμῶμεν ὁρμᾶτε ὅρμων
middle/
passive 		indicative ὁρμώμην ὁρμῶ ὁρμᾶτο ὁρμᾶσθον ὁρμᾱ́σθην ὁρμώμε(σ)θᾰ ὁρμᾶσθε ὁρμῶντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὁρμήσω, ὁρμήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὁρμήσω ὁρμήσεις ὁρμήσει ὁρμήσετον ὁρμήσετον ὁρμήσομεν ὁρμήσετε ὁρμήσουσῐ(ν)
optative ὁρμήσοιμῐ ὁρμήσοις ὁρμήσοι ὁρμήσοιτον ὁρμησοίτην ὁρμήσοιμεν ὁρμήσοιτε ὁρμήσοιεν
middle indicative ὁρμήσομαι ὁρμήσῃ / ὁρμήσει ὁρμήσεται ὁρμήσεσθον ὁρμήσεσθον ὁρμησόμεθᾰ ὁρμήσεσθε ὁρμήσονται
optative ὁρμησοίμην ὁρμήσοιο ὁρμήσοιτο ὁρμήσοισθον ὁρμησοίσθην ὁρμησοίμεθᾰ ὁρμήσοισθε ὁρμήσοιντο
active middle
infinitive ὁρμήσειν ὁρμήσεσθαι
participle m ὁρμήσων ὁρμησόμενος
f ὁρμήσουσᾰ ὁρμησομένη
n ὁρμῆσον ὁρμησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὥρμησᾰ, ὡρμησᾰ́μην, ὡρμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥρμησᾰ ὥρμησᾰς ὥρμησε(ν) ὡρμήσᾰτον ὡρμησᾰ́την ὡρμήσᾰμεν ὡρμήσᾰτε ὥρμησᾰν
subjunctive ὁρμήσω ὁρμήσῃς ὁρμήσῃ ὁρμήσητον ὁρμήσητον ὁρμήσωμεν ὁρμήσητε ὁρμήσωσῐ(ν)
optative ὁρμήσαιμῐ ὁρμήσειᾰς / ὁρμήσαις ὁρμήσειε(ν) / ὁρμήσαι ὁρμήσαιτον ὁρμησαίτην ὁρμήσαιμεν ὁρμήσαιτε ὁρμήσειᾰν / ὁρμήσαιεν
imperative   ὅρμησον ὁρμησᾰ́τω ὁρμήσᾰτον ὁρμησᾰ́των   ὁρμήσᾰτε ὁρμησᾰ́ντων
middle indicative ὡρμησᾰ́μην ὡρμήσω ὡρμήσᾰτο ὡρμήσᾰσθον ὡρμησᾰ́σθην ὡρμησᾰ́μεθᾰ ὡρμήσᾰσθε ὡρμήσᾰντο
subjunctive ὁρμήσωμαι ὁρμήσῃ ὁρμήσηται ὁρμήσησθον ὁρμήσησθον ὁρμησώμεθᾰ ὁρμήσησθε ὁρμήσωνται
optative ὁρμησαίμην ὁρμήσαιο ὁρμήσαιτο ὁρμήσαισθον ὁρμησαίσθην ὁρμησαίμεθᾰ ὁρμήσαισθε ὁρμήσαιντο
imperative   ὅρμησαι ὁρμησᾰ́σθω ὁρμήσᾰσθον ὁρμησᾰ́σθων   ὁρμήσᾰσθε ὁρμησᾰ́σθων
passive indicative ὡρμήθην ὡρμήθης ὡρμήθη ὡρμήθητον ὡρμηθήτην ὡρμήθημεν ὡρμήθητε ὡρμήθησᾰν
subjunctive ὁρμηθῶ ὁρμηθῇς ὁρμηθῇ ὁρμηθῆτον ὁρμηθῆτον ὁρμηθῶμεν ὁρμηθῆτε ὁρμηθῶσῐ(ν)
optative ὁρμηθείην ὁρμηθείης ὁρμηθείη ὁρμηθεῖτον / ὁρμηθείητον ὁρμηθείτην / ὁρμηθειήτην ὁρμηθεῖμεν / ὁρμηθείημεν ὁρμηθεῖτε / ὁρμηθείητε ὁρμηθεῖεν / ὁρμηθείησᾰν
imperative   ὁρμήθητῐ ὁρμηθήτω ὁρμήθητον ὁρμηθήτων   ὁρμήθητε ὁρμηθέντων
active middle passive
infinitive ὁρμῆσαι ὁρμήσᾰσθαι ὁρμηθῆναι
participle m ὁρμήσᾱς ὁρμησᾰ́μενος ὁρμηθείς
f ὁρμήσᾱσᾰ ὁρμησᾰμένη ὁρμηθεῖσᾰ
n ὁρμῆσᾰν ὁρμησᾰ́μενον ὁρμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὅρμησᾰ, ὁρμησᾰ́μην, ὁρμήθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὅρμησᾰ ὅρμησᾰς ὅρμησε(ν) ὁρμήσᾰτον ὁρμησᾰ́την ὁρμήσᾰμεν ὁρμήσᾰτε ὅρμησᾰν
subjunctive ὁρμήσω,
ὁρμήσωμῐ 		ὁρμήσῃς,
ὁρμήσῃσθᾰ 		ὁρμήσῃ,
ὁρμήσῃσῐ 		ὁρμήσητον ὁρμήσητον ὁρμήσωμεν ὁρμήσητε ὁρμήσωσῐ(ν)
optative ὁρμήσαιμῐ ὁρμήσαις,
ὁρμήσαισθᾰ,
ὁρμήσειᾰς 		ὁρμήσειε(ν) / ὁρμήσαι ὁρμησεῖτον ὁρμησείτην ὁρμησεῖμεν ὁρμησεῖτε ὁρμησεῖεν
imperative   ὅρμησον ὁρμησᾰ́τω ὁρμήσᾰτον ὁρμησᾰ́των   ὁρμήσᾰτε ὁρμησᾰ́ντων
middle indicative ὁρμησᾰ́μην ὁρμήσᾰο ὁρμήσᾰτο ὁρμήσᾰσθον ὁρμησᾰ́σθην ὁρμησᾰ́με(σ)θᾰ ὁρμήσᾰσθε ὁρμήσᾰντο
subjunctive ὁρμήσωμαι ὁρμήσηαι ὁρμήσηται ὁρμήσησθον ὁρμήσησθον ὁρμησώμε(σ)θᾰ ὁρμήσησθε ὁρμήσωνται
optative ὁρμησαίμην ὁρμήσαιο ὁρμήσαιτο ὁρμήσαισθον ὁρμησαίσθην ὁρμησαίμε(σ)θᾰ ὁρμήσαισθε ὁρμησαίᾰτο
imperative   ὅρμησαι ὁρμησᾰ́σθω ὁρμήσᾰσθον ὁρμησᾰ́σθων   ὁρμήσᾰσθε ὁρμησᾰ́σθων
passive indicative ὁρμήθην ὁρμήθης ὁρμήθη ὁρμήθητον ὁρμηθήτην ὁρμήθημεν ὁρμήθητε ὁρμήθησᾰν,
ὅρμηθεν
subjunctive ὁρμηθῶ ὁρμηθῇς ὁρμηθῇ ὁρμηθῆτον ὁρμηθῆτον ὁρμηθῶμεν ὁρμηθῆτε ὁρμηθῶσῐ(ν)
optative ὁρμηθείην ὁρμηθείης ὁρμηθείη ὁρμηθεῖτον / ὁρμηθείητον ὁρμηθείτην / ὁρμηθειήτην ὁρμηθεῖμεν / ὁρμηθείημεν ὁρμηθεῖτε / ὁρμηθείητε ὁρμήθειεν / ὁρμηθείησᾰν
imperative   ὁρμήθητῐ ὁρμηθήτω ὁρμήθητον ὁρμηθήτων   ὁρμήθητε ὁρμηθέντων
active middle passive
infinitive ὁρμῆσαι / ὁρμησᾰ́μεν / ὁρμησᾰμέναι ὁρμήσᾰσθαι ὁρμηθῆναι / ὁρμηθήμεναι
participle m ὁρμήσᾱς ὁρμησᾰ́μενος ὁρμηθείς
f ὁρμήσᾱσᾰ ὁρμησᾰμένη ὁρμηθεῖσᾰ
n ὁρμῆσᾰν ὁρμησᾰ́μενον ὁρμηθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὥρμηκᾰ, ὥρμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥρμηκᾰ ὥρμηκᾰς ὥρμηκε(ν) ὡρμήκᾰτον ὡρμήκᾰτον ὡρμήκᾰμεν ὡρμήκᾰτε ὡρμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὡρμήκω ὡρμήκῃς ὡρμήκῃ ὡρμήκητον ὡρμήκητον ὡρμήκωμεν ὡρμήκητε ὡρμήκωσῐ(ν)
optative ὡρμήκοιμῐ / ὡρμηκοίην ὡρμήκοις / ὡρμηκοίης ὡρμήκοι / ὡρμηκοίη ὡρμήκοιτον ὡρμηκοίτην ὡρμήκοιμεν ὡρμήκοιτε ὡρμήκοιεν
imperative   ὥρμηκε ὡρμηκέτω ὡρμήκετον ὡρμηκέτων   ὡρμήκετε ὡρμηκόντων
middle/
passive 		indicative ὥρμημαι ὥρμησαι ὥρμηται ὥρμησθον ὥρμησθον ὡρμήμεθᾰ ὥρμησθε ὥρμηνται
subjunctive ὡρμημένος ὦ ὡρμημένος ᾖς ὡρμημένος ᾖ ὡρμημένω ἦτον ὡρμημένω ἦτον ὡρμημένοι ὦμεν ὡρμημένοι ἦτε ὡρμημένοι ὦσῐ(ν)
optative ὡρμημένος εἴην ὡρμημένος εἴης ὡρμημένος εἴη ὡρμημένω εἴητον / εἶτον ὡρμημένω εἰήτην / εἴτην ὡρμημένοι εἴημεν / εἶμεν ὡρμημένοι εἴητε / εἶτε ὡρμημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ὥρμησο ὡρμήσθω ὥρμησθον ὡρμήσθων   ὥρμησθε ὡρμήσθων
active middle/passive
infinitive ὡρμηκέναι ὡρμῆσθαι
participle m ὡρμηκώς ὡρμημένος
f ὡρμηκυῖᾰ ὡρμημένη
n ὡρμηκός ὡρμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀντεξορμάω (antexormáō)
  • ἀντεφορμάω (antephormáō)
  • ἀφορμάω (aphormáō)
  • εἰσορμάω (eisormáō)
  • ἐνορμάω (enormáō)
  • ἐξορμάω (exormáō)
  • ἐπιπαρορμάω (epiparormáō)
  • ἐφορμάω (ephormáō)
  • καθορμάω (kathormáō)
  • ὅρμησῐς f (hórmēsĭs)
  • παρορμάω (parormáō)
  • προεξορμάω (proexormáō)
  • προορμάω (proormáō)
  • προσορμάω (prosormáō)
  • προυπεξορμάω (proupexormáō)
  • συμπαρορμάω (sumparormáō)
  • συνεξορμάω (sunexormáō)
  • συνορμάω (sunormáō)
  • ὑφορμάω (huphormáō)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ὁρμή (> Der > Denominatives > 2. ὁρμάω)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1104-5

Further reading

  • “ὁρμάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • ὁρμάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “ὁρμάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • ὁρμάω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.