ὁρμηθείς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hor.mɛː.tʰěːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)or.me̝ˈtʰis/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /or.miˈθis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /or.miˈθis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /or.miˈθis/

Participle

ὁρμηθείς • (hormētheís) m (feminine ὁρμηθεῖσᾰ, neuter ὁρμηθέν); first/third declension

aorist passive participle of ὁρμάω (hormáō)
aorist passive participle of ὁρμέω (horméō)

Declension

First and third declension of ὁρμηθείς; ὁρμηθεῖσᾰ; ὁρμηθέν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὁρμηθείς hormētheís	ὁρμηθεῖσᾰ hormētheîsă	ὁρμηθέν hormēthén	ὁρμηθέντε hormēthénte	ὁρμηθείσᾱ hormētheísā	ὁρμηθέντε hormēthénte	ὁρμηθέντες hormēthéntes	ὁρμηθεῖσαι hormētheîsai	ὁρμηθέντᾰ hormēthéntă
Genitive	ὁρμηθέντος hormēthéntos	ὁρμηθείσης hormētheísēs	ὁρμηθέντος hormēthéntos	ὁρμηθέντοιν hormēthéntoin	ὁρμηθείσαιν hormētheísain	ὁρμηθέντοιν hormēthéntoin	ὁρμηθέντων hormēthéntōn	ὁρμηθεισῶν hormētheisôn	ὁρμηθέντων hormēthéntōn
Dative	ὁρμηθέντῐ hormēthéntĭ	ὁρμηθείσῃ hormētheísēi	ὁρμηθέντῐ hormēthéntĭ	ὁρμηθέντοιν hormēthéntoin	ὁρμηθείσαιν hormētheísain	ὁρμηθέντοιν hormēthéntoin	ὁρμηθεῖσῐ / ὁρμηθεῖσῐν hormētheîsĭ(n)	ὁρμηθείσαις hormētheísais	ὁρμηθεῖσῐ / ὁρμηθεῖσῐν hormētheîsĭ(n)
Accusative	ὁρμηθέντᾰ hormēthéntă	ὁρμηθεῖσᾰν hormētheîsăn	ὁρμηθέν hormēthén	ὁρμηθέντε hormēthénte	ὁρμηθείσᾱ hormētheísā	ὁρμηθέντε hormēthénte	ὁρμηθέντᾰς hormēthéntăs	ὁρμηθείσᾱς hormētheísās	ὁρμηθέντᾰ hormēthéntă
Vocative	ὁρμηθείς hormētheís	ὁρμηθεῖσᾰ hormētheîsă	ὁρμηθέν hormēthén	ὁρμηθέντε hormēthénte	ὁρμηθείσᾱ hormētheísā	ὁρμηθέντε hormēthénte	ὁρμηθέντες hormēthéntes	ὁρμηθεῖσαι hormētheîsai	ὁρμηθέντᾰ hormēthéntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὁρμηθέντως hormēthéntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.