ὁρμέω

Ancient Greek

Etymology

From ὅρμος (hórmos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

ὁρμέω • (horméō)

  1. to be moored, lie at anchor

Conjugation

   Present: ὁρμέω, ὁρμέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὁρμέω ὁρμέεις ὁρμέει ὁρμέετον ὁρμέετον ὁρμέομεν ὁρμέετε ὁρμέουσῐ(ν)
subjunctive ὁρμέω ὁρμέῃς ὁρμέῃ ὁρμέητον ὁρμέητον ὁρμέωμεν ὁρμέητε ὁρμέωσῐ(ν)
optative ὁρμέοιμῐ ὁρμέοις ὁρμέοι ὁρμέοιτον ὁρμεοίτην ὁρμέοιμεν ὁρμέοιτε ὁρμέοιεν
imperative   ὅρμεε ὁρμεέτω ὁρμέετον ὁρμεέτων   ὁρμέετε ὁρμεόντων
middle/
passive 		indicative ὁρμέομαι ὁρμέῃ / ὁρμέει ὁρμέεται ὁρμέεσθον ὁρμέεσθον ὁρμεόμεθᾰ ὁρμέεσθε ὁρμέονται
subjunctive ὁρμέωμαι ὁρμέῃ ὁρμέηται ὁρμέησθον ὁρμέησθον ὁρμεώμεθᾰ ὁρμέησθε ὁρμέωνται
optative ὁρμεοίμην ὁρμέοιο ὁρμέοιτο ὁρμέοισθον ὁρμεοίσθην ὁρμεοίμεθᾰ ὁρμέοισθε ὁρμέοιντο
imperative   ὁρμέου ὁρμεέσθω ὁρμέεσθον ὁρμεέσθων   ὁρμέεσθε ὁρμεέσθων
active middle/passive
infinitive ὁρμέειν ὁρμέεσθαι
participle m ὁρμέων ὁρμεόμενος
f ὁρμέουσᾰ ὁρμεομένη
n ὁρμέον ὁρμεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ὁρμῶ, ὁρμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὁρμῶ ὁρμεῖς ὁρμεῖ ὁρμεῖτον ὁρμεῖτον ὁρμοῦμεν ὁρμεῖτε ὁρμοῦσῐ(ν)
subjunctive ὁρμῶ ὁρμῇς ὁρμῇ ὁρμῆτον ὁρμῆτον ὁρμῶμεν ὁρμῆτε ὁρμῶσῐ(ν)
optative ὁρμοίην / ὁρμοῖμῐ ὁρμοίης / ὁρμοῖς ὁρμοίη / ὁρμοῖ ὁρμοῖτον / ὁρμοίητον ὁρμοίτην / ὁρμοιήτην ὁρμοῖμεν / ὁρμοίημεν ὁρμοῖτε / ὁρμοίητε ὁρμοῖεν / ὁρμοίησᾰν
imperative   ὅρμει ὁρμείτω ὁρμεῖτον ὁρμείτων   ὁρμεῖτε ὁρμούντων
middle/
passive 		indicative ὁρμοῦμαι ὁρμεῖ,
ὁρμῇ 		ὁρμεῖται ὁρμεῖσθον ὁρμεῖσθον ὁρμούμεθᾰ ὁρμεῖσθε ὁρμοῦνται
subjunctive ὁρμῶμαι ὁρμῇ ὁρμῆται ὁρμῆσθον ὁρμῆσθον ὁρμώμεθᾰ ὁρμῆσθε ὁρμῶνται
optative ὁρμοίμην ὁρμοῖο ὁρμοῖτο ὁρμοῖσθον ὁρμοίσθην ὁρμοίμεθᾰ ὁρμοῖσθε ὁρμοῖντο
imperative   ὁρμοῦ ὁρμείσθω ὁρμεῖσθον ὁρμείσθων   ὁρμεῖσθε ὁρμείσθων
active middle/passive
infinitive ὁρμεῖν ὁρμεῖσθαι
participle m ὁρμῶν ὁρμούμενος
f ὁρμοῦσᾰ ὁρμουμένη
n ὁρμοῦν ὁρμούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὥρμεον, ὡρμεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥρμεον ὥρμεες ὥρμεε(ν) ὡρμέετον ὡρμεέτην ὡρμέομεν ὡρμέετε ὥρμεον
middle/
passive 		indicative ὡρμεόμην ὡρμέου ὡρμέετο ὡρμέεσθον ὡρμεέσθην ὡρμεόμεθᾰ ὡρμέεσθε ὡρμέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὥρμουν, ὡρμούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥρμουν ὥρμεις ὥρμει ὡρμεῖτον ὡρμείτην ὡρμοῦμεν ὡρμεῖτε ὥρμουν
middle/
passive 		indicative ὡρμούμην ὡρμοῦ ὡρμεῖτο ὡρμεῖσθον ὡρμείσθην ὡρμούμεθᾰ ὡρμεῖσθε ὡρμοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὁρμήσω, ὁρμήσομαι, ὁρμηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὁρμήσω ὁρμήσεις ὁρμήσει ὁρμήσετον ὁρμήσετον ὁρμήσομεν ὁρμήσετε ὁρμήσουσῐ(ν)
optative ὁρμήσοιμῐ ὁρμήσοις ὁρμήσοι ὁρμήσοιτον ὁρμησοίτην ὁρμήσοιμεν ὁρμήσοιτε ὁρμήσοιεν
middle indicative ὁρμήσομαι ὁρμήσῃ / ὁρμήσει ὁρμήσεται ὁρμήσεσθον ὁρμήσεσθον ὁρμησόμεθᾰ ὁρμήσεσθε ὁρμήσονται
optative ὁρμησοίμην ὁρμήσοιο ὁρμήσοιτο ὁρμήσοισθον ὁρμησοίσθην ὁρμησοίμεθᾰ ὁρμήσοισθε ὁρμήσοιντο
passive indicative ὁρμηθήσομαι ὁρμηθήσῃ ὁρμηθήσεται ὁρμηθήσεσθον ὁρμηθήσεσθον ὁρμηθησόμεθᾰ ὁρμηθήσεσθε ὁρμηθήσονται
optative ὁρμηθησοίμην ὁρμηθήσοιο ὁρμηθήσοιτο ὁρμηθήσοισθον ὁρμηθησοίσθην ὁρμηθησοίμεθᾰ ὁρμηθήσοισθε ὁρμηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ὁρμήσειν ὁρμήσεσθαι ὁρμηθήσεσθαι
participle m ὁρμήσων ὁρμησόμενος ὁρμηθησόμενος
f ὁρμήσουσᾰ ὁρμησομένη ὁρμηθησομένη
n ὁρμῆσον ὁρμησόμενον ὁρμηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὥρμησᾰ, ὡρμησᾰ́μην, ὡρμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥρμησᾰ ὥρμησᾰς ὥρμησε(ν) ὡρμήσᾰτον ὡρμησᾰ́την ὡρμήσᾰμεν ὡρμήσᾰτε ὥρμησᾰν
subjunctive ὁρμήσω ὁρμήσῃς ὁρμήσῃ ὁρμήσητον ὁρμήσητον ὁρμήσωμεν ὁρμήσητε ὁρμήσωσῐ(ν)
optative ὁρμήσαιμῐ ὁρμήσειᾰς / ὁρμήσαις ὁρμήσειε(ν) / ὁρμήσαι ὁρμήσαιτον ὁρμησαίτην ὁρμήσαιμεν ὁρμήσαιτε ὁρμήσειᾰν / ὁρμήσαιεν
imperative   ὅρμησον ὁρμησᾰ́τω ὁρμήσᾰτον ὁρμησᾰ́των   ὁρμήσᾰτε ὁρμησᾰ́ντων
middle indicative ὡρμησᾰ́μην ὡρμήσω ὡρμήσᾰτο ὡρμήσᾰσθον ὡρμησᾰ́σθην ὡρμησᾰ́μεθᾰ ὡρμήσᾰσθε ὡρμήσᾰντο
subjunctive ὁρμήσωμαι ὁρμήσῃ ὁρμήσηται ὁρμήσησθον ὁρμήσησθον ὁρμησώμεθᾰ ὁρμήσησθε ὁρμήσωνται
optative ὁρμησαίμην ὁρμήσαιο ὁρμήσαιτο ὁρμήσαισθον ὁρμησαίσθην ὁρμησαίμεθᾰ ὁρμήσαισθε ὁρμήσαιντο
imperative   ὅρμησαι ὁρμησᾰ́σθω ὁρμήσᾰσθον ὁρμησᾰ́σθων   ὁρμήσᾰσθε ὁρμησᾰ́σθων
passive indicative ὡρμήθην ὡρμήθης ὡρμήθη ὡρμήθητον ὡρμηθήτην ὡρμήθημεν ὡρμήθητε ὡρμήθησᾰν
subjunctive ὁρμηθῶ ὁρμηθῇς ὁρμηθῇ ὁρμηθῆτον ὁρμηθῆτον ὁρμηθῶμεν ὁρμηθῆτε ὁρμηθῶσῐ(ν)
optative ὁρμηθείην ὁρμηθείης ὁρμηθείη ὁρμηθεῖτον / ὁρμηθείητον ὁρμηθείτην / ὁρμηθειήτην ὁρμηθεῖμεν / ὁρμηθείημεν ὁρμηθεῖτε / ὁρμηθείητε ὁρμηθεῖεν / ὁρμηθείησᾰν
imperative   ὁρμήθητῐ ὁρμηθήτω ὁρμήθητον ὁρμηθήτων   ὁρμήθητε ὁρμηθέντων
active middle passive
infinitive ὁρμῆσαι ὁρμήσᾰσθαι ὁρμηθῆναι
participle m ὁρμήσᾱς ὁρμησᾰ́μενος ὁρμηθείς
f ὁρμήσᾱσᾰ ὁρμησᾰμένη ὁρμηθεῖσᾰ
n ὁρμῆσᾰν ὁρμησᾰ́μενον ὁρμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὥρμηκᾰ, ὥρμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥρμηκᾰ ὥρμηκᾰς ὥρμηκε(ν) ὡρμήκᾰτον ὡρμήκᾰτον ὡρμήκᾰμεν ὡρμήκᾰτε ὡρμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὡρμήκω ὡρμήκῃς ὡρμήκῃ ὡρμήκητον ὡρμήκητον ὡρμήκωμεν ὡρμήκητε ὡρμήκωσῐ(ν)
optative ὡρμήκοιμῐ / ὡρμηκοίην ὡρμήκοις / ὡρμηκοίης ὡρμήκοι / ὡρμηκοίη ὡρμήκοιτον ὡρμηκοίτην ὡρμήκοιμεν ὡρμήκοιτε ὡρμήκοιεν
imperative   ὥρμηκε ὡρμηκέτω ὡρμήκετον ὡρμηκέτων   ὡρμήκετε ὡρμηκόντων
middle/
passive 		indicative ὥρμημαι ὥρμησαι ὥρμηται ὥρμησθον ὥρμησθον ὡρμήμεθᾰ ὥρμησθε ὥρμηνται
subjunctive ὡρμημένος ὦ ὡρμημένος ᾖς ὡρμημένος ᾖ ὡρμημένω ἦτον ὡρμημένω ἦτον ὡρμημένοι ὦμεν ὡρμημένοι ἦτε ὡρμημένοι ὦσῐ(ν)
optative ὡρμημένος εἴην ὡρμημένος εἴης ὡρμημένος εἴη ὡρμημένω εἴητον / εἶτον ὡρμημένω εἰήτην / εἴτην ὡρμημένοι εἴημεν / εἶμεν ὡρμημένοι εἴητε / εἶτε ὡρμημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ὥρμησο ὡρμήσθω ὥρμησθον ὡρμήσθων   ὥρμησθε ὡρμήσθων
active middle/passive
infinitive ὡρμηκέναι ὡρμῆσθαι
participle m ὡρμηκώς ὡρμημένος
f ὡρμηκυῖᾰ ὡρμημένη
n ὡρμηκός ὡρμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὡρμήκειν / ὡρμήκη, ὡρμήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὡρμήκειν / ὡρμήκη ὡρμήκεις / ὡρμήκης ὡρμήκει(ν) ὡρμήκετον ὡρμηκέτην ὡρμήκεμεν ὡρμήκετε ὡρμήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὡρμήμην ὥρμησο ὥρμητο ὥρμησθον ὡρμήσθην ὡρμήμεθᾰ ὥρμησθε ὥρμηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.