ἔπαρχος
Ancient Greek
Etymology
From ἐπι- (epi-, “on, upon”) + ἀρχός (arkhós, “ruler”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /é.par.kʰos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈe.par.kʰos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈe.par.xos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈe.par.xos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈe.par.xos/
Noun
ἔπαρχος • (éparkhos) m (genitive ἐπάρχου); second declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἔπαρχος ho éparkhos |
τὼ ἐπάρχω tṑ epárkhō |
οἱ ἔπαρχοι hoi éparkhoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἐπάρχου toû epárkhou |
τοῖν ἐπάρχοιν toîn epárkhoin |
τῶν ἐπάρχων tôn epárkhōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἐπάρχῳ tōî epárkhōi |
τοῖν ἐπάρχοιν toîn epárkhoin |
τοῖς ἐπάρχοις toîs epárkhois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἔπαρχον tòn éparkhon |
τὼ ἐπάρχω tṑ epárkhō |
τοὺς ἐπάρχους toùs epárkhous | ||||||||||
| Vocative | ἔπαρχε éparkhe |
ἐπάρχω epárkhō |
ἔπαρχοι éparkhoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
Descendants
- English: eparch
Further reading
- “ἔπαρχος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ἔπαρχος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ἔπαρχος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette