ἠγγελμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡel.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ŋ.ɡelˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈme.nos/

Verb

ἠγγελμένος • (ēngelménos)

perfect mediopassive participle of ἀγγέλλω (angéllō)

Inflection

First and second declension of ἠγγελμένος; ἠγγελμένη; ἠγγελμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἠγγελμένος ēngelménos	ἠγγελμένη ēngelménē	ἠγγελμένον ēngelménon	ἠγγελμένω ēngelménō	ἠγγελμένᾱ ēngelménā	ἠγγελμένω ēngelménō	ἠγγελμένοι ēngelménoi	ἠγγελμέναι ēngelménai	ἠγγελμένᾰ ēngelménă
Genitive	ἠγγελμένου ēngelménou	ἠγγελμένης ēngelménēs	ἠγγελμένου ēngelménou	ἠγγελμένοιν ēngelménoin	ἠγγελμέναιν ēngelménain	ἠγγελμένοιν ēngelménoin	ἠγγελμένων ēngelménōn	ἠγγελμένων ēngelménōn	ἠγγελμένων ēngelménōn
Dative	ἠγγελμένῳ ēngelménōi	ἠγγελμένῃ ēngelménēi	ἠγγελμένῳ ēngelménōi	ἠγγελμένοιν ēngelménoin	ἠγγελμέναιν ēngelménain	ἠγγελμένοιν ēngelménoin	ἠγγελμένοις ēngelménois	ἠγγελμέναις ēngelménais	ἠγγελμένοις ēngelménois
Accusative	ἠγγελμένον ēngelménon	ἠγγελμένην ēngelménēn	ἠγγελμένον ēngelménon	ἠγγελμένω ēngelménō	ἠγγελμένᾱ ēngelménā	ἠγγελμένω ēngelménō	ἠγγελμένους ēngelménous	ἠγγελμένᾱς ēngelménās	ἠγγελμένᾰ ēngelménă
Vocative	ἠγγελμένε ēngelméne	ἠγγελμένη ēngelménē	ἠγγελμένον ēngelménon	ἠγγελμένω ēngelménō	ἠγγελμένᾱ ēngelménā	ἠγγελμένω ēngelménō	ἠγγελμένοι ēngelménoi	ἠγγελμέναι ēngelménai	ἠγγελμένᾰ ēngelménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἠγγελμένως ēngelménōs			ἠγγελμενώτερος ēngelmenṓteros			ἠγγελμενώτᾰτος ēngelmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.