ἠξιωμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːk.si.ɔː.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝k.si.oˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ik.si.oˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ik.si.oˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ik.si.oˈme.nos/

Participle

ἠξῐωμένος • (ēxĭōménos) m (feminine ἠξῐωμένη, neuter ἠξῐωμένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of ᾰ̓ξῐόω (ăxĭóō)

Declension

First and second declension of ἠξῐωμένος; ἠξῐωμένη; ἠξῐωμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἠξῐωμένος ēxĭōménos	ἠξῐωμένη ēxĭōménē	ἠξῐωμένον ēxĭōménon	ἠξῐωμένω ēxĭōménō	ἠξῐωμένᾱ ēxĭōménā	ἠξῐωμένω ēxĭōménō	ἠξῐωμένοι ēxĭōménoi	ἠξῐωμέναι ēxĭōménai	ἠξῐωμένᾰ ēxĭōménă
Genitive	ἠξῐωμένου ēxĭōménou	ἠξῐωμένης ēxĭōménēs	ἠξῐωμένου ēxĭōménou	ἠξῐωμένοιν ēxĭōménoin	ἠξῐωμέναιν ēxĭōménain	ἠξῐωμένοιν ēxĭōménoin	ἠξῐωμένων ēxĭōménōn	ἠξῐωμένων ēxĭōménōn	ἠξῐωμένων ēxĭōménōn
Dative	ἠξῐωμένῳ ēxĭōménōi	ἠξῐωμένῃ ēxĭōménēi	ἠξῐωμένῳ ēxĭōménōi	ἠξῐωμένοιν ēxĭōménoin	ἠξῐωμέναιν ēxĭōménain	ἠξῐωμένοιν ēxĭōménoin	ἠξῐωμένοις ēxĭōménois	ἠξῐωμέναις ēxĭōménais	ἠξῐωμένοις ēxĭōménois
Accusative	ἠξῐωμένον ēxĭōménon	ἠξῐωμένην ēxĭōménēn	ἠξῐωμένον ēxĭōménon	ἠξῐωμένω ēxĭōménō	ἠξῐωμένᾱ ēxĭōménā	ἠξῐωμένω ēxĭōménō	ἠξῐωμένους ēxĭōménous	ἠξῐωμένᾱς ēxĭōménās	ἠξῐωμένᾰ ēxĭōménă
Vocative	ἠξῐωμένε ēxĭōméne	ἠξῐωμένη ēxĭōménē	ἠξῐωμένον ēxĭōménon	ἠξῐωμένω ēxĭōménō	ἠξῐωμένᾱ ēxĭōménā	ἠξῐωμένω ēxĭōménō	ἠξῐωμένοι ēxĭōménoi	ἠξῐωμέναι ēxĭōménai	ἠξῐωμένᾰ ēxĭōménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἠξῐωμένως ēxĭōménōs			ἠξῐωμενώτερος ēxĭōmenṓteros			ἠξῐωμενώτᾰτος ēxĭōmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.