ἡμένου

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.mé.nuː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈme.nu/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈme.nu/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈme.nu/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈme.nu/

Participle

ἡμένου • (hēménou)

genitive singular masculine/neuter of ἥμενος (hḗmenos)