ἥμενος

Ancient Greek

ἥμενος • (hḗmenos) m (feminine ἡμένη, neuter ἥμενον); first/second declension

First and second declension of ἥμενος; ἡμένη; ἥμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἥμενος hḗmenos	ἡμένη hēménē	ἥμενον hḗmenon	ἡμένω hēménō	ἡμένᾱ hēménā	ἡμένω hēménō	ἥμενοι hḗmenoi	ἥμεναι hḗmenai	ἥμενᾰ hḗmenă
Genitive	ἡμένου hēménou	ἡμένης hēménēs	ἡμένου hēménou	ἡμένοιν hēménoin	ἡμέναιν hēménain	ἡμένοιν hēménoin	ἡμένων hēménōn	ἡμένων hēménōn	ἡμένων hēménōn
Dative	ἡμένῳ hēménōi	ἡμένῃ hēménēi	ἡμένῳ hēménōi	ἡμένοιν hēménoin	ἡμέναιν hēménain	ἡμένοιν hēménoin	ἡμένοις hēménois	ἡμέναις hēménais	ἡμένοις hēménois
Accusative	ἥμενον hḗmenon	ἡμένην hēménēn	ἥμενον hḗmenon	ἡμένω hēménō	ἡμένᾱ hēménā	ἡμένω hēménō	ἡμένους hēménous	ἡμένᾱς hēménās	ἥμενᾰ hḗmenă
Vocative	ἥμενε hḗmene	ἡμένη hēménē	ἥμενον hḗmenon	ἡμένω hēménō	ἡμένᾱ hēménā	ἡμένω hēménō	ἥμενοι hḗmenoi	ἥμεναι hḗmenai	ἥμενᾰ hḗmenă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.