ἰάπτω

Ancient Greek

Etymology

Uncertain. Often combined with ἴπτομαι (íptomai, “to press hard, oppress”), but this is semantically difficult. The verb has also been linked to ἵημι (híēmi, “to send, throw”) and Latin iaciō (“to throw, hurl, cast”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.áp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈap.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈap.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈap.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈap.to/

Verb

ἰᾰ́πτω • (iắptō)

to send forth, drive on, shoot
to rush, hurry

Inflection

Present: ἰᾰ́πτω, ἰᾰ́πτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰᾰ́πτω	ἰᾰ́πτεις	ἰᾰ́πτει	ἰᾰ́πτετον	ἰᾰ́πτετον	ἰᾰ́πτομεν	ἰᾰ́πτετε	ἰᾰ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	ἰᾰ́πτω	ἰᾰ́πτῃς	ἰᾰ́πτῃ	ἰᾰ́πτητον	ἰᾰ́πτητον	ἰᾰ́πτωμεν	ἰᾰ́πτητε	ἰᾰ́πτωσῐ(ν)
	optative	ἰᾰ́πτοιμῐ	ἰᾰ́πτοις	ἰᾰ́πτοι	ἰᾰ́πτοιτον	ἰᾰπτοίτην	ἰᾰ́πτοιμεν	ἰᾰ́πτοιτε	ἰᾰ́πτοιεν
	imperative		ἴᾰπτε	ἰᾰπτέτω	ἰᾰ́πτετον	ἰᾰπτέτων		ἰᾰ́πτετε	ἰᾰπτόντων
middle/ passive	indicative	ἰᾰ́πτομαι	ἰᾰ́πτῃ / ἰᾰ́πτει	ἰᾰ́πτεται	ἰᾰ́πτεσθον	ἰᾰ́πτεσθον	ἰᾰπτόμεθᾰ	ἰᾰ́πτεσθε	ἰᾰ́πτονται
	subjunctive	ἰᾰ́πτωμαι	ἰᾰ́πτῃ	ἰᾰ́πτηται	ἰᾰ́πτησθον	ἰᾰ́πτησθον	ἰᾰπτώμεθᾰ	ἰᾰ́πτησθε	ἰᾰ́πτωνται
	optative	ἰᾰπτοίμην	ἰᾰ́πτοιο	ἰᾰ́πτοιτο	ἰᾰ́πτοισθον	ἰᾰπτοίσθην	ἰᾰπτοίμεθᾰ	ἰᾰ́πτοισθε	ἰᾰ́πτοιντο
	imperative		ἰᾰ́πτου	ἰᾰπτέσθω	ἰᾰ́πτεσθον	ἰᾰπτέσθων		ἰᾰ́πτεσθε	ἰᾰπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἰᾰ́πτειν				ἰᾰ́πτεσθαι
participle	m	ἰᾰ́πτων				ἰᾰπτόμενος
	f	ἰᾰ́πτουσᾰ				ἰᾰπτομένη
	n	ἰᾰ́πτον				ἰᾰπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἴᾰπτον, ἰᾰπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἴᾰπτον	ἴᾰπτες	ἴᾰπτε(ν)	ἰᾰ́πτετον	ἰᾰπτέτην	ἰᾰ́πτομεν	ἰᾰ́πτετε	ἴᾰπτον
middle/ passive	indicative	ἰᾰπτόμην	ἰᾰ́πτου	ἰᾰ́πτετο	ἰᾰ́πτεσθον	ἰᾰπτέσθην	ἰᾰπτόμεθᾰ	ἰᾰ́πτεσθε	ἰᾰ́πτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἰᾰ́ψω, ἰᾰ́ψομαι, ἰᾰφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰᾰ́ψω	ἰᾰ́ψεις	ἰᾰ́ψει	ἰᾰ́ψετον	ἰᾰ́ψετον	ἰᾰ́ψομεν	ἰᾰ́ψετε	ἰᾰ́ψουσῐ(ν)
active	optative	ἰᾰ́ψοιμῐ	ἰᾰ́ψοις	ἰᾰ́ψοι	ἰᾰ́ψοιτον	ἰᾰψοίτην	ἰᾰ́ψοιμεν	ἰᾰ́ψοιτε	ἰᾰ́ψοιεν
middle	indicative	ἰᾰ́ψομαι	ἰᾰ́ψῃ / ἰᾰ́ψει	ἰᾰ́ψεται	ἰᾰ́ψεσθον	ἰᾰ́ψεσθον	ἰᾰψόμεθᾰ	ἰᾰ́ψεσθε	ἰᾰ́ψονται
middle	optative	ἰᾰψοίμην	ἰᾰ́ψοιο	ἰᾰ́ψοιτο	ἰᾰ́ψοισθον	ἰᾰψοίσθην	ἰᾰψοίμεθᾰ	ἰᾰ́ψοισθε	ἰᾰ́ψοιντο
passive	indicative	ἰᾰφθήσομαι	ἰᾰφθήσῃ	ἰᾰφθήσεται	ἰᾰφθήσεσθον	ἰᾰφθήσεσθον	ἰᾰφθησόμεθᾰ	ἰᾰφθήσεσθε	ἰᾰφθήσονται
passive	optative	ἰᾰφθησοίμην	ἰᾰφθήσοιο	ἰᾰφθήσοιτο	ἰᾰφθήσοισθον	ἰᾰφθησοίσθην	ἰᾰφθησοίμεθᾰ	ἰᾰφθήσοισθε	ἰᾰφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἰᾰ́ψειν			ἰᾰ́ψεσθαι		ἰᾰφθήσεσθαι
participle	m	ἰᾰ́ψων			ἰᾰψόμενος		ἰᾰφθησόμενος
	f	ἰᾰ́ψουσᾰ			ἰᾰψομένη		ἰᾰφθησομένη
	n	ἰᾰ́ψον			ἰᾰψόμενον		ἰᾰφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἴᾰψᾰ, ἰᾰψᾰ́μην, ἰᾰ́φθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἴᾰψᾰ	ἴᾰψᾰς	ἴᾰψε(ν)	ἰᾰ́ψᾰτον	ἰᾰψᾰ́την	ἰᾰ́ψᾰμεν	ἰᾰ́ψᾰτε	ἴᾰψᾰν
	subjunctive	ἰᾰ́ψω	ἰᾰ́ψῃς	ἰᾰ́ψῃ	ἰᾰ́ψητον	ἰᾰ́ψητον	ἰᾰ́ψωμεν	ἰᾰ́ψητε	ἰᾰ́ψωσῐ(ν)
	optative	ἰᾰ́ψαιμῐ	ἰᾰ́ψειᾰς / ἰᾰ́ψαις	ἰᾰ́ψειε(ν) / ἰᾰ́ψαι	ἰᾰ́ψαιτον	ἰᾰψαίτην	ἰᾰ́ψαιμεν	ἰᾰ́ψαιτε	ἰᾰ́ψειᾰν / ἰᾰ́ψαιεν
	imperative		ἴᾰψον	ἰᾰψᾰ́τω	ἰᾰ́ψᾰτον	ἰᾰψᾰ́των		ἰᾰ́ψᾰτε	ἰᾰψᾰ́ντων
middle	indicative	ἰᾰψᾰ́μην	ἰᾰ́ψω	ἰᾰ́ψᾰτο	ἰᾰ́ψᾰσθον	ἰᾰψᾰ́σθην	ἰᾰψᾰ́μεθᾰ	ἰᾰ́ψᾰσθε	ἰᾰ́ψᾰντο
	subjunctive	ἰᾰ́ψωμαι	ἰᾰ́ψῃ	ἰᾰ́ψηται	ἰᾰ́ψησθον	ἰᾰ́ψησθον	ἰᾰψώμεθᾰ	ἰᾰ́ψησθε	ἰᾰ́ψωνται
	optative	ἰᾰψαίμην	ἰᾰ́ψαιο	ἰᾰ́ψαιτο	ἰᾰ́ψαισθον	ἰᾰψαίσθην	ἰᾰψαίμεθᾰ	ἰᾰ́ψαισθε	ἰᾰ́ψαιντο
	imperative		ἴᾰψαι	ἰᾰψᾰ́σθω	ἰᾰ́ψᾰσθον	ἰᾰψᾰ́σθων		ἰᾰ́ψᾰσθε	ἰᾰψᾰ́σθων
passive	indicative	ἰᾰ́φθην	ἰᾰ́φθης	ἰᾰ́φθη	ἰᾰ́φθητον	ἰᾰφθήτην	ἰᾰ́φθημεν	ἰᾰ́φθητε	ἰᾰ́φθησᾰν
	subjunctive	ἰᾰφθῶ	ἰᾰφθῇς	ἰᾰφθῇ	ἰᾰφθῆτον	ἰᾰφθῆτον	ἰᾰφθῶμεν	ἰᾰφθῆτε	ἰᾰφθῶσῐ(ν)
	optative	ἰᾰφθείην	ἰᾰφθείης	ἰᾰφθείη	ἰᾰφθεῖτον / ἰᾰφθείητον	ἰᾰφθείτην / ἰᾰφθειήτην	ἰᾰφθεῖμεν / ἰᾰφθείημεν	ἰᾰφθεῖτε / ἰᾰφθείητε	ἰᾰφθεῖεν / ἰᾰφθείησᾰν
	imperative		ἰᾰ́φθητῐ	ἰᾰφθήτω	ἰᾰ́φθητον	ἰᾰφθήτων		ἰᾰ́φθητε	ἰᾰφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἰᾰ́ψαι			ἰᾰ́ψᾰσθαι		ἰᾰφθῆναι
participle	m	ἰᾰ́ψᾱς			ἰᾰψᾰ́μενος		ἰᾰφθείς
	f	ἰᾰ́ψᾱσᾰ			ἰᾰψᾰμένη		ἰᾰφθεῖσᾰ
	n	ἰᾰ́ψᾰν			ἰᾰψᾰ́μενον		ἰᾰφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

κᾰτῐᾰ́πτω (kătĭắptō)
περῐᾰ́πτω (perĭắptō)
προϊᾰ́πτω (proïắptō)