ἰσηγορία
Ancient Greek
Alternative forms
- ἰσηγορίη (isēgoríē) — Ionic
Etymology
From ἴσος (ísos, “equal, same”) + ἀγορεύω (agoreúō, “to say, speak in the assembly”) + -ῐ́ᾱ (-ĭ́ā, abstract noun suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /i.sɛː.ɡo.rí.aː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /i.se̝.ɡoˈri.a/
- (4th CE Koine) IPA(key): /i.si.ɣoˈri.a/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /i.si.ɣoˈri.a/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /i.si.ɣoˈri.a/
Noun
ἰσηγορῐ́ᾱ • (isēgorĭ́ā) f (genitive ἰσηγορῐ́ᾱς); first declension
- equal right to speak, equality of all in freedom of speech, particularly in the public assembly
- political equality in general, equal rights
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἰσηγορῐ́ᾱ hē isēgorĭ́ā |
τὼ ἰσηγορῐ́ᾱ tṑ isēgorĭ́ā |
αἱ ἰσηγορῐ́αι hai isēgorĭ́ai | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἰσηγορῐ́ᾱς tês isēgorĭ́ās |
τοῖν ἰσηγορῐ́αιν toîn isēgorĭ́ain |
τῶν ἰσηγορῐῶν tôn isēgorĭôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἰσηγορῐ́ᾳ tēî isēgorĭ́āi |
τοῖν ἰσηγορῐ́αιν toîn isēgorĭ́ain |
ταῖς ἰσηγορῐ́αις taîs isēgorĭ́ais | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἰσηγορῐ́ᾱν tḕn isēgorĭ́ān |
τὼ ἰσηγορῐ́ᾱ tṑ isēgorĭ́ā |
τᾱ̀ς ἰσηγορῐ́ᾱς tā̀s isēgorĭ́ās | ||||||||||
| Vocative | ἰσηγορῐ́ᾱ isēgorĭ́ā |
ἰσηγορῐ́ᾱ isēgorĭ́ā |
ἰσηγορῐ́αι isēgorĭ́ai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
Further reading
- “ἰσηγορία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ἰσηγορία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ἰσηγορία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- free idem, page 343.