ἱέμενος

Ancient Greek

Pronunciation

Epic with short ῐ:

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.é.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)iˈe.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈe.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈe.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈe.me.nos/

Attic with long ῑ:

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hiː.é.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)iˈe.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈe.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈe.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈe.me.nos/

Participle

ἱέμενος • (hiémenos) m (feminine ἱεμένη, neuter ἱέμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ἵημι (híēmi)

Declension

First and second declension of ἱέμενος; ἱεμένη; ἱέμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἱέμενος hiémenos	ἱεμένη hieménē	ἱέμενον hiémenon	ἱεμένω hieménō	ἱεμένᾱ hieménā	ἱεμένω hieménō	ἱέμενοι hiémenoi	ἱέμεναι hiémenai	ἱέμενᾰ hiémenă
Genitive	ἱεμένου hieménou	ἱεμένης hieménēs	ἱεμένου hieménou	ἱεμένοιν hieménoin	ἱεμέναιν hieménain	ἱεμένοιν hieménoin	ἱεμένων hieménōn	ἱεμένων hieménōn	ἱεμένων hieménōn
Dative	ἱεμένῳ hieménōi	ἱεμένῃ hieménēi	ἱεμένῳ hieménōi	ἱεμένοιν hieménoin	ἱεμέναιν hieménain	ἱεμένοιν hieménoin	ἱεμένοις hieménois	ἱεμέναις hieménais	ἱεμένοις hieménois
Accusative	ἱέμενον hiémenon	ἱεμένην hieménēn	ἱέμενον hiémenon	ἱεμένω hieménō	ἱεμένᾱ hieménā	ἱεμένω hieménō	ἱεμένους hieménous	ἱεμένᾱς hieménās	ἱέμενᾰ hiémenă
Vocative	ἱέμενε hiémene	ἱεμένη hieménē	ἱέμενον hiémenon	ἱεμένω hieménō	ἱεμένᾱ hieménā	ἱεμένω hieménō	ἱέμενοι hiémenoi	ἱέμεναι hiémenai	ἱέμενᾰ hiémenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἱεμένως hieménōs			ἱεμενώτερος hiemenṓteros			ἱεμενώτᾰτος hiemenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.