ἱερωτέροιν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.e.rɔː.té.roi̯n/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)i.e.roˈte.ryn/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.e.roˈte.ryn/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.e.roˈte.ryn/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.e.roˈte.rin/

Adjective

ῐ̔ερωτέροιν • (hĭerōtéroin)

masculine/neuter genitive/dative dual of ῐ̔ερώτερος (hĭerṓteros)