ἱερώτερος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.e.rɔ̌ː.te.ros/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)i.eˈro.te.ros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.eˈro.te.ros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.eˈro.te.ros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.eˈro.te.ros/

Adjective

ῐ̔ερώτερος • (hĭerṓteros) m (feminine ῐ̔ερωτέρᾱ, neuter ῐ̔ερώτερον); first/second declension

comparative degree of ῐ̔ερός (hĭerós)

Declension

First and second declension of ῐ̔ερώτερος; ῐ̔ερωτέρᾱ; ῐ̔ερώτερον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ῐ̔ερώτερος hĭerṓteros	ῐ̔ερωτέρᾱ hĭerōtérā	ῐ̔ερώτερον hĭerṓteron	ῐ̔ερωτέρω hĭerōtérō	ῐ̔ερωτέρᾱ hĭerōtérā	ῐ̔ερωτέρω hĭerōtérō	ῐ̔ερώτεροι hĭerṓteroi	ῐ̔ερώτεραι hĭerṓterai	ῐ̔ερώτερᾰ hĭerṓteră
Genitive	ῐ̔ερωτέρου hĭerōtérou	ῐ̔ερωτέρᾱς hĭerōtérās	ῐ̔ερωτέρου hĭerōtérou	ῐ̔ερωτέροιν hĭerōtéroin	ῐ̔ερωτέραιν hĭerōtérain	ῐ̔ερωτέροιν hĭerōtéroin	ῐ̔ερωτέρων hĭerōtérōn	ῐ̔ερωτέρων hĭerōtérōn	ῐ̔ερωτέρων hĭerōtérōn
Dative	ῐ̔ερωτέρῳ hĭerōtérōi	ῐ̔ερωτέρᾳ hĭerōtérāi	ῐ̔ερωτέρῳ hĭerōtérōi	ῐ̔ερωτέροιν hĭerōtéroin	ῐ̔ερωτέραιν hĭerōtérain	ῐ̔ερωτέροιν hĭerōtéroin	ῐ̔ερωτέροις hĭerōtérois	ῐ̔ερωτέραις hĭerōtérais	ῐ̔ερωτέροις hĭerōtérois
Accusative	ῐ̔ερώτερον hĭerṓteron	ῐ̔ερωτέρᾱν hĭerōtérān	ῐ̔ερώτερον hĭerṓteron	ῐ̔ερωτέρω hĭerōtérō	ῐ̔ερωτέρᾱ hĭerōtérā	ῐ̔ερωτέρω hĭerōtérō	ῐ̔ερωτέρους hĭerōtérous	ῐ̔ερωτέρᾱς hĭerōtérās	ῐ̔ερώτερᾰ hĭerṓteră
Vocative	ῐ̔ερώτερε hĭerṓtere	ῐ̔ερωτέρᾱ hĭerōtérā	ῐ̔ερώτερον hĭerṓteron	ῐ̔ερωτέρω hĭerōtérō	ῐ̔ερωτέρᾱ hĭerōtérā	ῐ̔ερωτέρω hĭerōtérō	ῐ̔ερώτεροι hĭerṓteroi	ῐ̔ερώτεραι hĭerṓterai	ῐ̔ερώτερᾰ hĭerṓteră
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ῐ̔ερώτερον hĭerṓteron			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.