ἱπποκάνθαρος

Ancient Greek

Etymology

From ῐ̔́ππος (hĭ́ppos, “horse”) +‎ κάνθαρος (kántharos, “beetle”).

Pronunciation

 

Noun

ῐ̔πποκάνθᾰρος • (hĭppokánthăros) m (genitive ῐ̔πποκανθᾰ́ρου); second declension

  1. devil's coach horse beetle (Ocypus olens)

Inflection

Second declension of ὁ ῐ̔πποκάνθαρος; τοῦ ῐ̔πποκανθάρου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ ῐ̔πποκάνθαρος
ho hĭppokántharos 		τὼ ῐ̔πποκανθάρω
tṑ hĭppokanthárō 		οἱ ῐ̔πποκάνθαροι
hoi hĭppokántharoi
Genitive τοῦ ῐ̔πποκανθάρου
toû hĭppokanthárou 		τοῖν ῐ̔πποκανθάροιν
toîn hĭppokanthároin 		τῶν ῐ̔πποκανθάρων
tôn hĭppokanthárōn
Dative τῷ ῐ̔πποκανθάρῳ
tōî hĭppokanthárōi 		τοῖν ῐ̔πποκανθάροιν
toîn hĭppokanthároin 		τοῖς ῐ̔πποκανθάροις
toîs hĭppokanthárois
Accusative τὸν ῐ̔πποκάνθαρον
tòn hĭppokántharon 		τὼ ῐ̔πποκανθάρω
tṑ hĭppokanthárō 		τοὺς ῐ̔πποκανθάρους
toùs hĭppokanthárous
Vocative ῐ̔πποκάνθαρε
hĭppokánthare 		ῐ̔πποκανθάρω
hĭppokanthárō 		ῐ̔πποκάνθαροι
hĭppokántharoi
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.