ἱπποπρόσωπος

Ancient Greek

Etymology

From ἵππος (híppos, “horse”) +‎ πρόσωπον (prósōpon, “face”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hip.po.pró.sɔː.pos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ip.poˈpro.so.pos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ip.poˈpro.so.pos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ip.poˈpro.so.pos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈpro.so.pos/

Adjective

ἱπποπρόσωπος • (hippoprósōpos) m or f (neuter ἱπποπρόσωπον); second declension

horse-faced (used as an epithet of the Moon-goddess)

Declension

Second declension of ἱπποπρόσωπος; ἱπποπρόσωπον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἱπποπρόσωπος hippoprósōpos	ἱπποπρόσωπον hippoprósōpon	ἱπποπροσώπω hippoprosṓpō	ἱπποπροσώπω hippoprosṓpō	ἱπποπρόσωποι hippoprósōpoi	ἱπποπρόσωπᾰ hippoprósōpă
Genitive	ἱπποπροσώπου hippoprosṓpou	ἱπποπροσώπου hippoprosṓpou	ἱπποπροσώποιν hippoprosṓpoin	ἱπποπροσώποιν hippoprosṓpoin	ἱπποπροσώπων hippoprosṓpōn	ἱπποπροσώπων hippoprosṓpōn
Dative	ἱπποπροσώπῳ hippoprosṓpōi	ἱπποπροσώπῳ hippoprosṓpōi	ἱπποπροσώποιν hippoprosṓpoin	ἱπποπροσώποιν hippoprosṓpoin	ἱπποπροσώποις hippoprosṓpois	ἱπποπροσώποις hippoprosṓpois
Accusative	ἱπποπρόσωπον hippoprósōpon	ἱπποπρόσωπον hippoprósōpon	ἱπποπροσώπω hippoprosṓpō	ἱπποπροσώπω hippoprosṓpō	ἱπποπροσώπους hippoprosṓpous	ἱπποπρόσωπᾰ hippoprósōpă
Vocative	ἱπποπρόσωπε hippoprósōpe	ἱπποπρόσωπον hippoprósōpon	ἱπποπροσώπω hippoprosṓpō	ἱπποπροσώπω hippoprosṓpō	ἱπποπρόσωποι hippoprósōpoi	ἱπποπρόσωπᾰ hippoprósōpă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἱπποπροσώπως hippoprosṓpōs		ἱπποπροσωπότερος hippoprosōpóteros		ἱπποπροσωπότᾰτος hippoprosōpótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading