ἴλαρχος
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ǐː.lar.kʰos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈi.lar.kʰos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈi.lar.xos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈi.lar.xos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈi.lar.xos/
Noun
ῑ̓́λᾰρχος • (ī́lărkhos) m (genitive ῑ̓λᾰ́ρχου); second declension
- alternative form of ῑ̓λᾰ́ρχης (īlắrkhēs)
- Inscriptiones Graecae 4.487.2
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ῑ̓́λᾰρχος ho ī́lărkhos |
τὼ ῑ̓λᾰ́ρχω tṑ īlắrkhō |
οἱ ῑ̓́λᾰρχοι hoi ī́lărkhoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ῑ̓λᾰ́ρχου toû īlắrkhou |
τοῖν ῑ̓λᾰ́ρχοιν toîn īlắrkhoin |
τῶν ῑ̓λᾰ́ρχων tôn īlắrkhōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ῑ̓λᾰ́ρχῳ tōî īlắrkhōi |
τοῖν ῑ̓λᾰ́ρχοιν toîn īlắrkhoin |
τοῖς ῑ̓λᾰ́ρχοις toîs īlắrkhois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ῑ̓́λᾰρχον tòn ī́lărkhon |
τὼ ῑ̓λᾰ́ρχω tṑ īlắrkhō |
τοὺς ῑ̓λᾰ́ρχους toùs īlắrkhous | ||||||||||
| Vocative | ῑ̓́λᾰρχε ī́lărkhe |
ῑ̓λᾰ́ρχω īlắrkhō |
ῑ̓́λᾰρχοι ī́lărkhoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
References
- “ἴλαρχος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἴλαρχος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette