ὀγκηρός

Ancient Greek

Etymology

From ὄγκος (ónkos) +‎ -ρός (-rós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /oŋ.kɛː.rós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oŋ.ke̝ˈros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /oɲ.ɟiˈros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oɲ.ɟiˈros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oɲ.ɟiˈros/

Adjective

ὀγκηρός • (onkērós) m (feminine ὀγκηρᾱ́, neuter ὀγκηρόν); first/second declension

bulky, swollen
stately, pompous, bombast

Inflection

First and second declension of ὀγκηρός; ὀγκηρᾱ́; ὀγκηρόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀγκηρός onkērós	ὀγκηρᾱ́ onkērā́	ὀγκηρόν onkērón	ὀγκηρώ onkērṓ	ὀγκηρᾱ́ onkērā́	ὀγκηρώ onkērṓ	ὀγκηροί onkēroí	ὀγκηραί onkēraí	ὀγκηρᾰ́ onkērắ
Genitive	ὀγκηροῦ onkēroû	ὀγκηρᾶς onkērâs	ὀγκηροῦ onkēroû	ὀγκηροῖν onkēroîn	ὀγκηραῖν onkēraîn	ὀγκηροῖν onkēroîn	ὀγκηρῶν onkērôn	ὀγκηρῶν onkērôn	ὀγκηρῶν onkērôn
Dative	ὀγκηρῷ onkērōî	ὀγκηρᾷ onkērāî	ὀγκηρῷ onkērōî	ὀγκηροῖν onkēroîn	ὀγκηραῖν onkēraîn	ὀγκηροῖν onkēroîn	ὀγκηροῖς onkēroîs	ὀγκηραῖς onkēraîs	ὀγκηροῖς onkēroîs
Accusative	ὀγκηρόν onkērón	ὀγκηρᾱ́ν onkērā́n	ὀγκηρόν onkērón	ὀγκηρώ onkērṓ	ὀγκηρᾱ́ onkērā́	ὀγκηρώ onkērṓ	ὀγκηρούς onkēroús	ὀγκηρᾱ́ς onkērā́s	ὀγκηρᾰ́ onkērắ
Vocative	ὀγκηρέ onkēré	ὀγκηρᾱ́ onkērā́	ὀγκηρόν onkērón	ὀγκηρώ onkērṓ	ὀγκηρᾱ́ onkērā́	ὀγκηρώ onkērṓ	ὀγκηροί onkēroí	ὀγκηραί onkēraí	ὀγκηρᾰ́ onkērắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀγκηρῶς onkērôs			ὀγκηρότερος onkēróteros			ὀγκηρότᾰτος onkērótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading