ὀνειδίζω

Ancient Greek

Etymology

ὄνειδος (óneidos) +‎ -ίζω (-ízō)

Pronunciation

 

Verb

ὀνειδίζω • (oneidízō)

  1. to upbraid, reproach

Conjugation

   Present: ὀνειδῐ́ζω, ὀνειδῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀνειδῐ́ζω ὀνειδῐ́ζεις ὀνειδῐ́ζει ὀνειδῐ́ζετον ὀνειδῐ́ζετον ὀνειδῐ́ζομεν ὀνειδῐ́ζετε ὀνειδῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive ὀνειδῐ́ζω ὀνειδῐ́ζῃς ὀνειδῐ́ζῃ ὀνειδῐ́ζητον ὀνειδῐ́ζητον ὀνειδῐ́ζωμεν ὀνειδῐ́ζητε ὀνειδῐ́ζωσῐ(ν)
optative ὀνειδῐ́ζοιμῐ ὀνειδῐ́ζοις ὀνειδῐ́ζοι ὀνειδῐ́ζοιτον ὀνειδῐζοίτην ὀνειδῐ́ζοιμεν ὀνειδῐ́ζοιτε ὀνειδῐ́ζοιεν
imperative   ὀνείδῐζε ὀνειδῐζέτω ὀνειδῐ́ζετον ὀνειδῐζέτων   ὀνειδῐ́ζετε ὀνειδῐζόντων
middle/
passive 		indicative ὀνειδῐ́ζομαι ὀνειδῐ́ζῃ / ὀνειδῐ́ζει ὀνειδῐ́ζεται ὀνειδῐ́ζεσθον ὀνειδῐ́ζεσθον ὀνειδῐζόμεθᾰ ὀνειδῐ́ζεσθε ὀνειδῐ́ζονται
subjunctive ὀνειδῐ́ζωμαι ὀνειδῐ́ζῃ ὀνειδῐ́ζηται ὀνειδῐ́ζησθον ὀνειδῐ́ζησθον ὀνειδῐζώμεθᾰ ὀνειδῐ́ζησθε ὀνειδῐ́ζωνται
optative ὀνειδῐζοίμην ὀνειδῐ́ζοιο ὀνειδῐ́ζοιτο ὀνειδῐ́ζοισθον ὀνειδῐζοίσθην ὀνειδῐζοίμεθᾰ ὀνειδῐ́ζοισθε ὀνειδῐ́ζοιντο
imperative   ὀνειδῐ́ζου ὀνειδῐζέσθω ὀνειδῐ́ζεσθον ὀνειδῐζέσθων   ὀνειδῐ́ζεσθε ὀνειδῐζέσθων
active middle/passive
infinitive ὀνειδῐ́ζειν ὀνειδῐ́ζεσθαι
participle m ὀνειδῐ́ζων ὀνειδῐζόμενος
f ὀνειδῐ́ζουσᾰ ὀνειδῐζομένη
n ὀνειδῐ́ζον ὀνειδῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὠνείδῐζον, ὠνειδῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὠνείδῐζον ὠνείδῐζες ὠνείδῐζε(ν) ὠνειδῐ́ζετον ὠνειδῐζέτην ὠνειδῐ́ζομεν ὠνειδῐ́ζετε ὠνείδῐζον
middle/
passive 		indicative ὠνειδῐζόμην ὠνειδῐ́ζου ὠνειδῐ́ζετο ὠνειδῐ́ζεσθον ὠνειδῐζέσθην ὠνειδῐζόμεθᾰ ὠνειδῐ́ζεσθε ὠνειδῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὀνειδῐέω, ὀνειδῐέομαι, ὀνειδῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀνειδῐέω ὀνειδῐέεις ὀνειδῐέει ὀνειδῐέετον ὀνειδῐέετον ὀνειδῐέομεν ὀνειδῐέετε ὀνειδῐέουσῐ(ν)
optative ὀνειδῐέοιμῐ ὀνειδῐέοις ὀνειδῐέοι ὀνειδῐέοιτον ὀνειδῐεοίτην ὀνειδῐέοιμεν ὀνειδῐέοιτε ὀνειδῐέοιεν
middle indicative ὀνειδῐέομαι ὀνειδῐέῃ / ὀνειδῐέει ὀνειδῐέεται ὀνειδῐέεσθον ὀνειδῐέεσθον ὀνειδῐεόμεθᾰ ὀνειδῐέεσθε ὀνειδῐέονται
optative ὀνειδῐεοίμην ὀνειδῐέοιο ὀνειδῐέοιτο ὀνειδῐέοισθον ὀνειδῐεοίσθην ὀνειδῐεοίμεθᾰ ὀνειδῐέοισθε ὀνειδῐέοιντο
passive indicative ὀνειδῐσθήσομαι ὀνειδῐσθήσῃ ὀνειδῐσθήσεται ὀνειδῐσθήσεσθον ὀνειδῐσθήσεσθον ὀνειδῐσθησόμεθᾰ ὀνειδῐσθήσεσθε ὀνειδῐσθήσονται
optative ὀνειδῐσθησοίμην ὀνειδῐσθήσοιο ὀνειδῐσθήσοιτο ὀνειδῐσθήσοισθον ὀνειδῐσθησοίσθην ὀνειδῐσθησοίμεθᾰ ὀνειδῐσθήσοισθε ὀνειδῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ὀνειδῐέειν ὀνειδῐέεσθαι ὀνειδῐσθήσεσθαι
participle m ὀνειδῐέων ὀνειδῐεόμενος ὀνειδῐσθησόμενος
f ὀνειδῐέουσᾰ ὀνειδῐεομένη ὀνειδῐσθησομένη
n ὀνειδῐέον ὀνειδῐεόμενον ὀνειδῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὀνειδῐῶ, ὀνειδῐοῦμαι, ὀνειδῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀνειδῐῶ ὀνειδῐεῖς ὀνειδῐεῖ ὀνειδῐεῖτον ὀνειδῐεῖτον ὀνειδῐοῦμεν ὀνειδῐεῖτε ὀνειδῐοῦσῐ(ν)
optative ὀνειδῐοίην / ὀνειδῐοῖμῐ ὀνειδῐοίης / ὀνειδῐοῖς ὀνειδῐοίη / ὀνειδῐοῖ ὀνειδῐοῖτον / ὀνειδῐοίητον ὀνειδῐοίτην / ὀνειδῐοιήτην ὀνειδῐοῖμεν / ὀνειδῐοίημεν ὀνειδῐοῖτε / ὀνειδῐοίητε ὀνειδῐοῖεν / ὀνειδῐοίησᾰν
middle indicative ὀνειδῐοῦμαι ὀνειδῐῇ ὀνειδῐεῖται ὀνειδῐεῖσθον ὀνειδῐεῖσθον ὀνειδῐούμεθᾰ ὀνειδῐεῖσθε ὀνειδῐοῦνται
optative ὀνειδῐοίμην ὀνειδῐοῖο ὀνειδῐοῖτο ὀνειδῐοῖσθον ὀνειδῐοίσθην ὀνειδῐοίμεθᾰ ὀνειδῐοῖσθε ὀνειδῐοῖντο
passive indicative ὀνειδῐσθήσομαι ὀνειδῐσθήσῃ ὀνειδῐσθήσεται ὀνειδῐσθήσεσθον ὀνειδῐσθήσεσθον ὀνειδῐσθησόμεθᾰ ὀνειδῐσθήσεσθε ὀνειδῐσθήσονται
optative ὀνειδῐσθησοίμην ὀνειδῐσθήσοιο ὀνειδῐσθήσοιτο ὀνειδῐσθήσοισθον ὀνειδῐσθησοίσθην ὀνειδῐσθησοίμεθᾰ ὀνειδῐσθήσοισθε ὀνειδῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ὀνειδῐεῖν ὀνειδῐεῖσθαι ὀνειδῐσθήσεσθαι
participle m ὀνειδῐῶν ὀνειδῐούμενος ὀνειδῐσθησόμενος
f ὀνειδῐοῦσᾰ ὀνειδῐουμένη ὀνειδῐσθησομένη
n ὀνειδῐοῦν ὀνειδῐούμενον ὀνειδῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὠνείδῐσᾰ, ὠνειδῐσᾰ́μην, ὠνειδῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὠνείδῐσᾰ ὠνείδῐσᾰς ὠνείδῐσε(ν) ὠνειδῐ́σᾰτον ὠνειδῐσᾰ́την ὠνειδῐ́σᾰμεν ὠνειδῐ́σᾰτε ὠνείδῐσᾰν
subjunctive ὀνειδῐ́σω ὀνειδῐ́σῃς ὀνειδῐ́σῃ ὀνειδῐ́σητον ὀνειδῐ́σητον ὀνειδῐ́σωμεν ὀνειδῐ́σητε ὀνειδῐ́σωσῐ(ν)
optative ὀνειδῐ́σαιμῐ ὀνειδῐ́σειᾰς / ὀνειδῐ́σαις ὀνειδῐ́σειε(ν) / ὀνειδῐ́σαι ὀνειδῐ́σαιτον ὀνειδῐσαίτην ὀνειδῐ́σαιμεν ὀνειδῐ́σαιτε ὀνειδῐ́σειᾰν / ὀνειδῐ́σαιεν
imperative   ὀνείδῐσον ὀνειδῐσᾰ́τω ὀνειδῐ́σᾰτον ὀνειδῐσᾰ́των   ὀνειδῐ́σᾰτε ὀνειδῐσᾰ́ντων
middle indicative ὠνειδῐσᾰ́μην ὠνειδῐ́σω ὠνειδῐ́σᾰτο ὠνειδῐ́σᾰσθον ὠνειδῐσᾰ́σθην ὠνειδῐσᾰ́μεθᾰ ὠνειδῐ́σᾰσθε ὠνειδῐ́σᾰντο
subjunctive ὀνειδῐ́σωμαι ὀνειδῐ́σῃ ὀνειδῐ́σηται ὀνειδῐ́σησθον ὀνειδῐ́σησθον ὀνειδῐσώμεθᾰ ὀνειδῐ́σησθε ὀνειδῐ́σωνται
optative ὀνειδῐσαίμην ὀνειδῐ́σαιο ὀνειδῐ́σαιτο ὀνειδῐ́σαισθον ὀνειδῐσαίσθην ὀνειδῐσαίμεθᾰ ὀνειδῐ́σαισθε ὀνειδῐ́σαιντο
imperative   ὀνείδῐσαι ὀνειδῐσᾰ́σθω ὀνειδῐ́σᾰσθον ὀνειδῐσᾰ́σθων   ὀνειδῐ́σᾰσθε ὀνειδῐσᾰ́σθων
passive indicative ὠνειδῐ́σθην ὠνειδῐ́σθης ὠνειδῐ́σθη ὠνειδῐ́σθητον ὠνειδῐσθήτην ὠνειδῐ́σθημεν ὠνειδῐ́σθητε ὠνειδῐ́σθησᾰν
subjunctive ὀνειδῐσθῶ ὀνειδῐσθῇς ὀνειδῐσθῇ ὀνειδῐσθῆτον ὀνειδῐσθῆτον ὀνειδῐσθῶμεν ὀνειδῐσθῆτε ὀνειδῐσθῶσῐ(ν)
optative ὀνειδῐσθείην ὀνειδῐσθείης ὀνειδῐσθείη ὀνειδῐσθεῖτον / ὀνειδῐσθείητον ὀνειδῐσθείτην / ὀνειδῐσθειήτην ὀνειδῐσθεῖμεν / ὀνειδῐσθείημεν ὀνειδῐσθεῖτε / ὀνειδῐσθείητε ὀνειδῐσθεῖεν / ὀνειδῐσθείησᾰν
imperative   ὀνειδῐ́σθητῐ ὀνειδῐσθήτω ὀνειδῐ́σθητον ὀνειδῐσθήτων   ὀνειδῐ́σθητε ὀνειδῐσθέντων
active middle passive
infinitive ὀνειδῐ́σαι ὀνειδῐ́σᾰσθαι ὀνειδῐσθῆναι
participle m ὀνειδῐ́σᾱς ὀνειδῐσᾰ́μενος ὀνειδῐσθείς
f ὀνειδῐ́σᾱσᾰ ὀνειδῐσᾰμένη ὀνειδῐσθεῖσᾰ
n ὀνειδῐ́σᾰν ὀνειδῐσᾰ́μενον ὀνειδῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὠνείδῐκᾰ, ὠνείδῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὠνείδῐκᾰ ὠνείδῐκᾰς ὠνείδῐκε(ν) ὠνειδῐ́κᾰτον ὠνειδῐ́κᾰτον ὠνειδῐ́κᾰμεν ὠνειδῐ́κᾰτε ὠνειδῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ὠνειδῐ́κω ὠνειδῐ́κῃς ὠνειδῐ́κῃ ὠνειδῐ́κητον ὠνειδῐ́κητον ὠνειδῐ́κωμεν ὠνειδῐ́κητε ὠνειδῐ́κωσῐ(ν)
optative ὠνειδῐ́κοιμῐ / ὠνειδῐκοίην ὠνειδῐ́κοις / ὠνειδῐκοίης ὠνειδῐ́κοι / ὠνειδῐκοίη ὠνειδῐ́κοιτον ὠνειδῐκοίτην ὠνειδῐ́κοιμεν ὠνειδῐ́κοιτε ὠνειδῐ́κοιεν
imperative   ὠνείδῐκε ὠνειδῐκέτω ὠνειδῐ́κετον ὠνειδῐκέτων   ὠνειδῐ́κετε ὠνειδῐκόντων
middle/
passive 		indicative ὠνείδῐσμαι ὠνείδῐσαι ὠνείδῐσται ὠνείδῐσθον ὠνείδῐσθον ὠνειδῐ́σμεθᾰ ὠνείδῐσθε ὠνειδῐ́δᾰται
subjunctive ὠνειδῐσμένος ὦ ὠνειδῐσμένος ᾖς ὠνειδῐσμένος ᾖ ὠνειδῐσμένω ἦτον ὠνειδῐσμένω ἦτον ὠνειδῐσμένοι ὦμεν ὠνειδῐσμένοι ἦτε ὠνειδῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ὠνειδῐσμένος εἴην ὠνειδῐσμένος εἴης ὠνειδῐσμένος εἴη ὠνειδῐσμένω εἴητον / εἶτον ὠνειδῐσμένω εἰήτην / εἴτην ὠνειδῐσμένοι εἴημεν / εἶμεν ὠνειδῐσμένοι εἴητε / εἶτε ὠνειδῐσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ὠνείδῐσο ὠνειδῐ́σθω ὠνείδῐσθον ὠνειδῐ́σθων   ὠνείδῐσθε ὠνειδῐ́σθων
active middle/passive
infinitive ὠνειδῐκέναι ὠνειδῐ́σθαι
participle m ὠνειδῐκώς ὠνειδῐσμένος
f ὠνειδῐκυῖᾰ ὠνειδῐσμένη
n ὠνειδῐκός ὠνειδῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὠνειδῐ́κειν / ὠνειδῐ́κη, ὠνειδῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὠνειδῐ́κειν / ὠνειδῐ́κη ὠνειδῐ́κεις / ὠνειδῐ́κης ὠνειδῐ́κει(ν) ὠνειδῐ́κετον ὠνειδῐκέτην ὠνειδῐ́κεμεν ὠνειδῐ́κετε ὠνειδῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὠνειδῐ́σμην ὠνείδῐσο ὠνείδῐστο ὠνείδῐσθον ὠνειδῐ́σθην ὠνειδῐ́σμεθᾰ ὠνείδῐσθε ὠνειδῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.