ὀνομαστός

Ancient Greek

Etymology

PIE word
*h₁nómn̥

From ὀνομάζω (onomázō, “I name”) +‎ -τός (-tós, verbal adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.no.mas.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.no.masˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /o.no.masˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.no.masˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.no.masˈtos/

Adjective

ὀνομαστός • (onomastós) m (feminine ὀνομαστή, neuter ὀνομαστόν); first/second declension

named
famous, of note, notable

Inflection

First and second declension of ὀνομαστός; ὀνομαστή; ὀνομαστόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀνομαστός onomastós	ὀνομαστή onomastḗ	ὀνομαστόν onomastón	ὀνομαστώ onomastṓ	ὀνομαστᾱ́ onomastā́	ὀνομαστώ onomastṓ	ὀνομαστοί onomastoí	ὀνομασταί onomastaí	ὀνομαστᾰ́ onomastắ
Genitive	ὀνομαστοῦ onomastoû	ὀνομαστῆς onomastês	ὀνομαστοῦ onomastoû	ὀνομαστοῖν onomastoîn	ὀνομασταῖν onomastaîn	ὀνομαστοῖν onomastoîn	ὀνομαστῶν onomastôn	ὀνομαστῶν onomastôn	ὀνομαστῶν onomastôn
Dative	ὀνομαστῷ onomastōî	ὀνομαστῇ onomastēî	ὀνομαστῷ onomastōî	ὀνομαστοῖν onomastoîn	ὀνομασταῖν onomastaîn	ὀνομαστοῖν onomastoîn	ὀνομαστοῖς onomastoîs	ὀνομασταῖς onomastaîs	ὀνομαστοῖς onomastoîs
Accusative	ὀνομαστόν onomastón	ὀνομαστήν onomastḗn	ὀνομαστόν onomastón	ὀνομαστώ onomastṓ	ὀνομαστᾱ́ onomastā́	ὀνομαστώ onomastṓ	ὀνομαστούς onomastoús	ὀνομαστᾱ́ς onomastā́s	ὀνομαστᾰ́ onomastắ
Vocative	ὀνομαστέ onomasté	ὀνομαστή onomastḗ	ὀνομαστόν onomastón	ὀνομαστώ onomastṓ	ὀνομαστᾱ́ onomastā́	ὀνομαστώ onomastṓ	ὀνομαστοί onomastoí	ὀνομασταί onomastaí	ὀνομαστᾰ́ onomastắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀνομαστῶς onomastôs			ὀνομαστότερος onomastóteros			ὀνομαστότᾰτος onomastótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

ὀνομαστικός (onomastikós)

Descendants

→ Translingual: Onomastus (learned)