ὀνομάζω

See also: ονομάζω

Ancient Greek

Alternative forms

ὀνυμάζω (onumázō) — Aeolic, Doric
ὀυνομάζω (ounomázō) — Ionic

Etymology

PIE word
*h₁nómn̥

From ὄνομᾰ (ónomă, “name”) +‎ -άζω (-ázō, denominative verb suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.no.máz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.noˈma.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /o.noˈma.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.noˈma.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.noˈma.zo/

Verb

ὀνομάζω • (onomázō)

to speak of by name, address by name
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 10.68
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.415
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Agesilaus 1.2
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 2.3.1
1. (of things) to name, specify
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.515
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.449
  - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 160b
  - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 166c
  - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 201d
  - 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 294
  - 380 BCE – 315 BCE, Theopompus Historicus, Collected Works 121
to call one something
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 681
- 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 46
- 412 BCE, Euripides, Helen 1193
- 430 BCE, Euripides, Herakles' Children 87
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.6
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 2.44
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 238a
- 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 1021
- 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 605
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.3
1. to nominate
to name after
- 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Panathenaicus 183
- 380 BCE, Plato, The Republic 493c
- 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 1036
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 1105
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 4.5.12
to say or give names
- 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 35
- 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 122
- 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 158
- 490 BCE – 430 BCE, Empedocles, Collected Works 8.4
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.86
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.130
- 500 BCE – 400 BCE, Parmenides, On Nature 9.1
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.98
to make famous
- 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Against Lochites 19

Inflection

Present: ὀνομᾰ́ζω, ὀνομᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνομᾰ́ζω	ὀνομᾰ́ζεις	ὀνομᾰ́ζει	ὀνομᾰ́ζετον	ὀνομᾰ́ζετον	ὀνομᾰ́ζομεν	ὀνομᾰ́ζετε	ὀνομᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀνομᾰ́ζω	ὀνομᾰ́ζῃς	ὀνομᾰ́ζῃ	ὀνομᾰ́ζητον	ὀνομᾰ́ζητον	ὀνομᾰ́ζωμεν	ὀνομᾰ́ζητε	ὀνομᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	ὀνομᾰ́ζοιμῐ	ὀνομᾰ́ζοις	ὀνομᾰ́ζοι	ὀνομᾰ́ζοιτον	ὀνομᾰζοίτην	ὀνομᾰ́ζοιμεν	ὀνομᾰ́ζοιτε	ὀνομᾰ́ζοιεν
	imperative		ὀνόμᾰζε	ὀνομᾰζέτω	ὀνομᾰ́ζετον	ὀνομᾰζέτων		ὀνομᾰ́ζετε	ὀνομᾰζόντων
middle/ passive	indicative	ὀνομᾰ́ζομαι	ὀνομᾰ́ζῃ / ὀνομᾰ́ζει	ὀνομᾰ́ζεται	ὀνομᾰ́ζεσθον	ὀνομᾰ́ζεσθον	ὀνομᾰζόμεθᾰ	ὀνομᾰ́ζεσθε	ὀνομᾰ́ζονται
	subjunctive	ὀνομᾰ́ζωμαι	ὀνομᾰ́ζῃ	ὀνομᾰ́ζηται	ὀνομᾰ́ζησθον	ὀνομᾰ́ζησθον	ὀνομᾰζώμεθᾰ	ὀνομᾰ́ζησθε	ὀνομᾰ́ζωνται
	optative	ὀνομᾰζοίμην	ὀνομᾰ́ζοιο	ὀνομᾰ́ζοιτο	ὀνομᾰ́ζοισθον	ὀνομᾰζοίσθην	ὀνομᾰζοίμεθᾰ	ὀνομᾰ́ζοισθε	ὀνομᾰ́ζοιντο
	imperative		ὀνομᾰ́ζου	ὀνομᾰζέσθω	ὀνομᾰ́ζεσθον	ὀνομᾰζέσθων		ὀνομᾰ́ζεσθε	ὀνομᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀνομᾰ́ζειν				ὀνομᾰ́ζεσθαι
participle	m	ὀνομᾰ́ζων				ὀνομᾰζόμενος
	f	ὀνομᾰ́ζουσᾰ				ὀνομᾰζομένη
	n	ὀνομᾰ́ζον				ὀνομᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὠνόμᾰζον, ὠνομᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠνόμᾰζον	ὠνόμᾰζες	ὠνόμᾰζε(ν)	ὠνομᾰ́ζετον	ὠνομᾰζέτην	ὠνομᾰ́ζομεν	ὠνομᾰ́ζετε	ὠνόμᾰζον
middle/ passive	indicative	ὠνομᾰζόμην	ὠνομᾰ́ζου	ὠνομᾰ́ζετο	ὠνομᾰ́ζεσθον	ὠνομᾰζέσθην	ὠνομᾰζόμεθᾰ	ὠνομᾰ́ζεσθε	ὠνομᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὀνόμᾰζον, ὀνομᾰζόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνόμᾰζον	ὀνόμᾰζες	ὀνόμᾰζε(ν)	ὀνομᾰ́ζετον	ὀνομᾰζέτην	ὀνομᾰ́ζομεν	ὀνομᾰ́ζετε	ὀνόμᾰζον
middle/ passive	indicative	ὀνομᾰζόμην	ὀνομᾰ́ζου	ὀνομᾰ́ζετο	ὀνομᾰ́ζεσθον	ὀνομᾰζέσθην	ὀνομᾰζόμε(σ)θᾰ	ὀνομᾰ́ζεσθε	ὀνομᾰ́ζοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀνομᾰ́σω, ὀνομᾰ́σομαι, ὀνομᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνομᾰ́σω	ὀνομᾰ́σεις	ὀνομᾰ́σει	ὀνομᾰ́σετον	ὀνομᾰ́σετον	ὀνομᾰ́σομεν	ὀνομᾰ́σετε	ὀνομᾰ́σουσῐ(ν)
active	optative	ὀνομᾰ́σοιμῐ	ὀνομᾰ́σοις	ὀνομᾰ́σοι	ὀνομᾰ́σοιτον	ὀνομᾰσοίτην	ὀνομᾰ́σοιμεν	ὀνομᾰ́σοιτε	ὀνομᾰ́σοιεν
middle	indicative	ὀνομᾰ́σομαι	ὀνομᾰ́σῃ / ὀνομᾰ́σει	ὀνομᾰ́σεται	ὀνομᾰ́σεσθον	ὀνομᾰ́σεσθον	ὀνομᾰσόμεθᾰ	ὀνομᾰ́σεσθε	ὀνομᾰ́σονται
middle	optative	ὀνομᾰσοίμην	ὀνομᾰ́σοιο	ὀνομᾰ́σοιτο	ὀνομᾰ́σοισθον	ὀνομᾰσοίσθην	ὀνομᾰσοίμεθᾰ	ὀνομᾰ́σοισθε	ὀνομᾰ́σοιντο
passive	indicative	ὀνομᾰσθήσομαι	ὀνομᾰσθήσῃ	ὀνομᾰσθήσεται	ὀνομᾰσθήσεσθον	ὀνομᾰσθήσεσθον	ὀνομᾰσθησόμεθᾰ	ὀνομᾰσθήσεσθε	ὀνομᾰσθήσονται
passive	optative	ὀνομᾰσθησοίμην	ὀνομᾰσθήσοιο	ὀνομᾰσθήσοιτο	ὀνομᾰσθήσοισθον	ὀνομᾰσθησοίσθην	ὀνομᾰσθησοίμεθᾰ	ὀνομᾰσθήσοισθε	ὀνομᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀνομᾰ́σειν			ὀνομᾰ́σεσθαι		ὀνομᾰσθήσεσθαι
participle	m	ὀνομᾰ́σων			ὀνομᾰσόμενος		ὀνομᾰσθησόμενος
	f	ὀνομᾰ́σουσᾰ			ὀνομᾰσομένη		ὀνομᾰσθησομένη
	n	ὀνομᾰ́σον			ὀνομᾰσόμενον		ὀνομᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀνυμάξω, ὀνυμάξομαι (Aeolic, Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνυμάξω	ὀνυμάξεις	ὀνυμάξει	ὀνυμάξετον	ὀνυμάξετον	ὀνυμάξομεν	ὀνυμάξετε	ὀνυμάξουσῐ(ν)
active	optative	ὀνυμάξοιμῐ	ὀνυμάξοις	ὀνυμάξοι	ὀνυμάξοιτον	ὀνυμαξοίτην	ὀνυμάξοιμεν	ὀνυμάξοιτε	ὀνυμάξοιεν
middle	indicative	ὀνυμάξομαι	ὀνυμάξῃ / ὀνυμάξει	ὀνυμάξεται	ὀνυμάξεσθον	ὀνυμάξεσθον	ὀνυμαξόμεθᾰ	ὀνυμάξεσθε	ὀνυμάξονται
middle	optative	ὀνυμαξοίμην	ὀνυμάξοιο	ὀνυμάξοιτο	ὀνυμάξοισθον	ὀνυμαξοίσθην	ὀνυμαξοίμεθᾰ	ὀνυμάξοισθε	ὀνυμάξοιντο
		active			middle
infinitive		ὀνυμάξειν			ὀνυμάξεσθαι
participle	m	ὀνυμάξων			ὀνυμαξόμενος
	f	ὀνυμάξουσᾰ			ὀνυμαξομένη
	n	ὀνυμᾶξον			ὀνυμαξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὠνόμᾰσᾰ, ὠνομᾰσᾰ́μην, ὠνομᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠνόμᾰσᾰ	ὠνόμᾰσᾰς	ὠνόμᾰσε(ν)	ὠνομᾰ́σᾰτον	ὠνομᾰσᾰ́την	ὠνομᾰ́σᾰμεν	ὠνομᾰ́σᾰτε	ὠνόμᾰσᾰν
	subjunctive	ὀνομᾰ́σω	ὀνομᾰ́σῃς	ὀνομᾰ́σῃ	ὀνομᾰ́σητον	ὀνομᾰ́σητον	ὀνομᾰ́σωμεν	ὀνομᾰ́σητε	ὀνομᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	ὀνομᾰ́σαιμῐ	ὀνομᾰ́σειᾰς / ὀνομᾰ́σαις	ὀνομᾰ́σειε(ν) / ὀνομᾰ́σαι	ὀνομᾰ́σαιτον	ὀνομᾰσαίτην	ὀνομᾰ́σαιμεν	ὀνομᾰ́σαιτε	ὀνομᾰ́σειᾰν / ὀνομᾰ́σαιεν
	imperative		ὀνόμᾰσον	ὀνομᾰσᾰ́τω	ὀνομᾰ́σᾰτον	ὀνομᾰσᾰ́των		ὀνομᾰ́σᾰτε	ὀνομᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ὠνομᾰσᾰ́μην	ὠνομᾰ́σω	ὠνομᾰ́σᾰτο	ὠνομᾰ́σᾰσθον	ὠνομᾰσᾰ́σθην	ὠνομᾰσᾰ́μεθᾰ	ὠνομᾰ́σᾰσθε	ὠνομᾰ́σᾰντο
	subjunctive	ὀνομᾰ́σωμαι	ὀνομᾰ́σῃ	ὀνομᾰ́σηται	ὀνομᾰ́σησθον	ὀνομᾰ́σησθον	ὀνομᾰσώμεθᾰ	ὀνομᾰ́σησθε	ὀνομᾰ́σωνται
	optative	ὀνομᾰσαίμην	ὀνομᾰ́σαιο	ὀνομᾰ́σαιτο	ὀνομᾰ́σαισθον	ὀνομᾰσαίσθην	ὀνομᾰσαίμεθᾰ	ὀνομᾰ́σαισθε	ὀνομᾰ́σαιντο
	imperative		ὀνόμᾰσαι	ὀνομᾰσᾰ́σθω	ὀνομᾰ́σᾰσθον	ὀνομᾰσᾰ́σθων		ὀνομᾰ́σᾰσθε	ὀνομᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ὠνομᾰ́σθην	ὠνομᾰ́σθης	ὠνομᾰ́σθη	ὠνομᾰ́σθητον	ὠνομᾰσθήτην	ὠνομᾰ́σθημεν	ὠνομᾰ́σθητε	ὠνομᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	ὀνομᾰσθῶ	ὀνομᾰσθῇς	ὀνομᾰσθῇ	ὀνομᾰσθῆτον	ὀνομᾰσθῆτον	ὀνομᾰσθῶμεν	ὀνομᾰσθῆτε	ὀνομᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	ὀνομᾰσθείην	ὀνομᾰσθείης	ὀνομᾰσθείη	ὀνομᾰσθεῖτον / ὀνομᾰσθείητον	ὀνομᾰσθείτην / ὀνομᾰσθειήτην	ὀνομᾰσθεῖμεν / ὀνομᾰσθείημεν	ὀνομᾰσθεῖτε / ὀνομᾰσθείητε	ὀνομᾰσθεῖεν / ὀνομᾰσθείησᾰν
	imperative		ὀνομᾰ́σθητῐ	ὀνομᾰσθήτω	ὀνομᾰ́σθητον	ὀνομᾰσθήτων		ὀνομᾰ́σθητε	ὀνομᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀνομᾰ́σαι			ὀνομᾰ́σᾰσθαι		ὀνομᾰσθῆναι
participle	m	ὀνομᾰ́σᾱς			ὀνομᾰσᾰ́μενος		ὀνομᾰσθείς
	f	ὀνομᾰ́σᾱσᾰ			ὀνομᾰσᾰμένη		ὀνομᾰσθεῖσᾰ
	n	ὀνομᾰ́σᾰν			ὀνομᾰσᾰ́μενον		ὀνομᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὀνύμαξᾰ, ὀνυμαξᾰ́μην (Aeolic, Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνύμαξᾰ	ὀνύμαξᾰς	ὀνύμαξε(ν)	ὀνυμάξᾰτον	ὀνυμαξᾰ́την	ὀνυμάξᾰμεν	ὀνυμάξᾰτε	ὀνύμαξᾰν
	subjunctive	ὀνυμάξω	ὀνυμάξῃς	ὀνυμάξῃ	ὀνυμάξητον	ὀνυμάξητον	ὀνυμάξωμεν	ὀνυμάξητε	ὀνυμάξωσῐ(ν)
	optative	ὀνυμάξαιμῐ	ὀνυμάξειᾰς / ὀνυμάξαις	ὀνυμάξειε(ν) / ὀνυμάξαι	ὀνυμάξαιτον	ὀνυμαξαίτην	ὀνυμάξαιμεν	ὀνυμάξαιτε	ὀνυμάξειᾰν / ὀνυμάξαιεν
	imperative		ὀνύμαξον	ὀνυμαξᾰ́τω	ὀνυμάξᾰτον	ὀνυμαξᾰ́των		ὀνυμάξᾰτε	ὀνυμαξᾰ́ντων
middle	indicative	ὀνυμαξᾰ́μην	ὀνυμάξω	ὀνυμάξᾰτο	ὀνυμάξᾰσθον	ὀνυμαξᾰ́σθην	ὀνυμαξᾰ́μεθᾰ	ὀνυμάξᾰσθε	ὀνυμάξᾰντο
	subjunctive	ὀνυμάξωμαι	ὀνυμάξῃ	ὀνυμάξηται	ὀνυμάξησθον	ὀνυμάξησθον	ὀνυμαξώμεθᾰ	ὀνυμάξησθε	ὀνυμάξωνται
	optative	ὀνυμαξαίμην	ὀνυμάξαιο	ὀνυμάξαιτο	ὀνυμάξαισθον	ὀνυμαξαίσθην	ὀνυμαξαίμεθᾰ	ὀνυμάξαισθε	ὀνυμάξαιντο
	imperative		ὀνύμαξαι	ὀνυμαξᾰ́σθω	ὀνυμάξᾰσθον	ὀνυμαξᾰ́σθων		ὀνυμάξᾰσθε	ὀνυμαξᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ὀνυμᾶξαι			ὀνυμάξᾰσθαι
participle	m	ὀνυμάξᾱς			ὀνυμαξᾰ́μενος
	f	ὀνυμάξᾱσᾰ			ὀνυμαξᾰμένη
	n	ὀνυμᾶξᾰν			ὀνυμαξᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὠνόμᾰκᾰ, ὠνόμᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠνόμᾰκᾰ	ὠνόμᾰκᾰς	ὠνόμᾰκε(ν)	ὠνομᾰ́κᾰτον	ὠνομᾰ́κᾰτον	ὠνομᾰ́κᾰμεν	ὠνομᾰ́κᾰτε	ὠνομᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὠνομᾰ́κω	ὠνομᾰ́κῃς	ὠνομᾰ́κῃ	ὠνομᾰ́κητον	ὠνομᾰ́κητον	ὠνομᾰ́κωμεν	ὠνομᾰ́κητε	ὠνομᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ὠνομᾰ́κοιμῐ / ὠνομᾰκοίην	ὠνομᾰ́κοις / ὠνομᾰκοίης	ὠνομᾰ́κοι / ὠνομᾰκοίη	ὠνομᾰ́κοιτον	ὠνομᾰκοίτην	ὠνομᾰ́κοιμεν	ὠνομᾰ́κοιτε	ὠνομᾰ́κοιεν
	imperative		ὠνόμᾰκε	ὠνομᾰκέτω	ὠνομᾰ́κετον	ὠνομᾰκέτων		ὠνομᾰ́κετε	ὠνομᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ὠνόμᾰσμαι	ὠνόμᾰσαι	ὠνόμᾰσται	ὠνόμᾰσθον	ὠνόμᾰσθον	ὠνομᾰ́σμεθᾰ	ὠνόμᾰσθε	ὠνομᾰ́σᾰται
	subjunctive	ὠνομᾰσμένος ὦ	ὠνομᾰσμένος ᾖς	ὠνομᾰσμένος ᾖ	ὠνομᾰσμένω ἦτον	ὠνομᾰσμένω ἦτον	ὠνομᾰσμένοι ὦμεν	ὠνομᾰσμένοι ἦτε	ὠνομᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὠνομᾰσμένος εἴην	ὠνομᾰσμένος εἴης	ὠνομᾰσμένος εἴη	ὠνομᾰσμένω εἴητον / εἶτον	ὠνομᾰσμένω εἰήτην / εἴτην	ὠνομᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν	ὠνομᾰσμένοι εἴητε / εἶτε	ὠνομᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ὠνόμᾰσο	ὠνομᾰ́σθω	ὠνόμᾰσθον	ὠνομᾰ́σθων		ὠνόμᾰσθε	ὠνομᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠνομᾰκέναι				ὠνομᾰ́σθαι
participle	m	ὠνομᾰκώς				ὠνομᾰσμένος
	f	ὠνομᾰκυῖᾰ				ὠνομᾰσμένη
	n	ὠνομᾰκός				ὠνομᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὀνόμᾰκᾰ, ὀνόμᾰσμαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνόμᾰκᾰ	ὀνόμᾰκᾰς	ὀνόμᾰκε(ν)	ὀνομᾰ́κᾰτον	ὀνομᾰ́κᾰτον	ὀνομᾰ́κᾰμεν	ὀνομᾰ́κᾰτε	ὀνομᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὀνομᾰ́κω, ὀνομᾰ́κωμῐ	ὀνομᾰ́κῃς, ὀνομᾰ́κῃσθᾰ	ὀνομᾰ́κῃ, ὀνομᾰ́κῃσῐ	ὀνομᾰ́κητον	ὀνομᾰ́κητον	ὀνομᾰ́κωμεν	ὀνομᾰ́κητε	ὀνομᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ὀνομᾰ́κοιμῐ / ὀνομᾰκοίην	ὀνομᾰ́κοις / ὀνομᾰκοίης	ὀνομᾰ́κοι / ὀνομᾰκοίη	ὀνομᾰ́κοιτον	ὀνομᾰκοίτην	ὀνομᾰ́κοιμεν	ὀνομᾰ́κοιτε	ὀνομᾰ́κοιεν
	imperative		ὀνόμᾰκε	ὀνομᾰκέτω	ὀνομᾰ́κετον	ὀνομᾰκέτων		ὀνομᾰ́κετε	ὀνομᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ὀνόμᾰσμαι	ὀνόμᾰσαι	ὀνόμᾰσται	ὀνόμᾰσθον	ὀνόμᾰσθον	ὀνομᾰ́σμεθᾰ	ὀνόμᾰσθε	ὀνομᾰ́σᾰται
	subjunctive	ὀνομᾰσμένος ὦ	ὀνομᾰσμένος ᾖς	ὀνομᾰσμένος ᾖ	ὀνομᾰσμένω ἦτον	ὀνομᾰσμένω ἦτον	ὀνομᾰσμένοι ὦμεν	ὀνομᾰσμένοι ἦτε	ὀνομᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὀνομᾰσμένος εἴην	ὀνομᾰσμένος εἴης	ὀνομᾰσμένος εἴη	ὀνομᾰσμένω εἴητον / εἶτον	ὀνομᾰσμένω εἰήτην / εἴτην	ὀνομᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν	ὀνομᾰσμένοι εἴητε / εἶτε	ὀνομᾰ́σμενοι εἰησᾰ́ν / εἰεν
	imperative		ὀνόμᾰσο	ὀνομᾰ́σθω	ὀνόμᾰσθον	ὀνομᾰ́σθων		ὀνόμᾰσθε	ὀνομᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀνομᾰκέναι				ὀνομᾰ́σθαι
participle	m	ὀνομᾰκώς				ὀνομᾰσμένος
	f	ὀνομᾰκυῖᾰ				ὀνομᾰσμένη
	n	ὀνομᾰκός				ὀνομᾰσμένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀντονομάζω (antonomázō)
δῐονομάζω (dĭonomázō)
ἐξονομάζω (exonomázō)
ἐπονομάζω (eponomázō)
κᾰτονομάζω (kătonomázō)
μετονομάζω (metonomázō)
πᾰρονομάζω (păronomázō)
προσονομάζω (prosonomázō)

Related terms

ἀνωνόμαστος (anōnómastos)
ὀνομᾰσίᾱ (onomăsíā)
ὀνομαστέον (onomastéon)
ὀνομαστής (onomastḗs)
ὀνομαστί (onomastí)
ὀνομαστῐκός (onomastĭkós)
ὀνομαστός (onomastós)