ὀρθόκραιρος

Ancient Greek

Etymology

Bahuvrīhi compound of ὀρθός (orthós) +‎ κραῖρα (kraîra, alternative form of κεραία (keraía) and κέρας (kéras)) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /or.tʰó.krai̯.ros/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /orˈtʰo.krɛ.ros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /orˈθo.krɛ.ros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /orˈθo.kre.ros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /orˈθo.kre.ros/

Adjective

ὀρθόκραιρος • (orthókrairos) m (feminine ὀρθοκραίρη, neuter ὀρθόκραιρον); first/second declension (Epic)

having upright horns (epithet of oxen)
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 8.231
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.573
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 12.348
having tall sterns turned up like horns (epithet of ships)
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.3
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 19.344

Declension

First and second declension of ὀρθόκραιρος; ὀρθοκραίρη; ὀρθόκραιρον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀρθόκραιρος orthókrairos	ὀρθοκραίρη orthokraírē	ὀρθόκραιρον orthókrairon	ὀρθοκραίρω orthokraírō	ὀρθοκραίρᾱ orthokraírā	ὀρθοκραίρω orthokraírō	ὀρθόκραιροι orthókrairoi	ὀρθόκραιραι orthókrairai	ὀρθόκραιρᾰ orthókrairă
Genitive	ὀρθοκραίρου / ὀρθοκραιροῖο / ὀρθοκραίροιο / ὀρθοκραιρόο / ὀρθοκραίροο orthokraírou / orthokrairoîo / orthokraíroio / orthokrairóo / orthokraíroo	ὀρθοκραίρης orthokraírēs	ὀρθοκραίρου / ὀρθοκραιροῖο / ὀρθοκραίροιο / ὀρθοκραιρόο / ὀρθοκραίροο orthokraírou / orthokrairoîo / orthokraíroio / orthokrairóo / orthokraíroo	ὀρθοκραίροιν / ὀρθοκραίροιῐν orthokraíroi(ĭ)n	ὀρθοκραίραιν / ὀρθοκραίραιῐν / ὀρθοκραίρῃῐν orthokraírai(ĭ)n / orthokraírēiĭn	ὀρθοκραίροιν / ὀρθοκραίροιῐν orthokraíroi(ĭ)n	ὀρθοκραίρων orthokraírōn	ὀρθοκραιρᾱ́ων / ὀρθοκραιρέ͜ων / ὀρθοκραιρῶν orthokrairā́ōn / orthokrairé͜ōn / orthokrairôn	ὀρθοκραίρων orthokraírōn
Dative	ὀρθοκραίρῳ orthokraírōi	ὀρθοκραίρῃ orthokraírēi	ὀρθοκραίρῳ orthokraírōi	ὀρθοκραίροιν / ὀρθοκραίροιῐν orthokraíroi(ĭ)n	ὀρθοκραίραιν / ὀρθοκραίραιῐν / ὀρθοκραίρῃῐν orthokraírai(ĭ)n / orthokraírēiĭn	ὀρθοκραίροιν / ὀρθοκραίροιῐν orthokraíroi(ĭ)n	ὀρθοκραίροισῐ / ὀρθοκραίροισῐν / ὀρθοκραίροις orthokraíroisĭ(n) / orthokraírois	ὀρθοκραίρῃσῐ / ὀρθοκραίρῃσῐν / ὀρθοκραίρῃς / ὀρθοκραίραις orthokraírēisĭ(n) / orthokraírēis / orthokraírais	ὀρθοκραίροισῐ / ὀρθοκραίροισῐν / ὀρθοκραίροις orthokraíroisĭ(n) / orthokraírois
Accusative	ὀρθόκραιρον orthókrairon	ὀρθοκραίρην orthokraírēn	ὀρθόκραιρον orthókrairon	ὀρθοκραίρω orthokraírō	ὀρθοκραίρᾱ orthokraírā	ὀρθοκραίρω orthokraírō	ὀρθοκραίρους orthokraírous	ὀρθοκραίρᾱς orthokraírās	ὀρθόκραιρᾰ orthókrairă
Vocative	ὀρθόκραιρε orthókraire	ὀρθοκραίρη orthokraírē	ὀρθόκραιρον orthókrairon	ὀρθοκραίρω orthokraírō	ὀρθοκραίρᾱ orthokraírā	ὀρθοκραίρω orthokraírō	ὀρθόκραιροι orthókrairoi	ὀρθόκραιραι orthókrairai	ὀρθόκραιρᾰ orthókrairă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀρθοκραίρως orthokraírōs			ὀρθοκραιρότερος orthokrairóteros			ὀρθοκραιρότᾰτος orthokrairótătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading