ὑπεκφεύγω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ ἐκφεύγω (ekpheúgō).

Pronunciation

 

Verb

ὑπεκφεύγω • (hupekpheúgō)

  1. (intransitive) to flee away or escape secretly
  2. (transitive) to escape from

Conjugation

   Present: ὑπεκφεύγω, ὑπεκφεύγομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπεκφεύγω ὑπεκφεύγεις ὑπεκφεύγει ὑπεκφεύγετον ὑπεκφεύγετον ὑπεκφεύγομεν ὑπεκφεύγετε ὑπεκφεύγουσῐ(ν)
subjunctive ὑπεκφεύγω ὑπεκφεύγῃς ὑπεκφεύγῃ ὑπεκφεύγητον ὑπεκφεύγητον ὑπεκφεύγωμεν ὑπεκφεύγητε ὑπεκφεύγωσῐ(ν)
optative ὑπεκφεύγοιμῐ ὑπεκφεύγοις ὑπεκφεύγοι ὑπεκφεύγοιτον ὑπεκφευγοίτην ὑπεκφεύγοιμεν ὑπεκφεύγοιτε ὑπεκφεύγοιεν
imperative   ὑπέκφευγε ὑπεκφευγέτω ὑπεκφεύγετον ὑπεκφευγέτων   ὑπεκφεύγετε ὑπεκφευγόντων
middle/
passive 		indicative ὑπεκφεύγομαι ὑπεκφεύγῃ / ὑπεκφεύγει ὑπεκφεύγεται ὑπεκφεύγεσθον ὑπεκφεύγεσθον ὑπεκφευγόμεθᾰ ὑπεκφεύγεσθε ὑπεκφεύγονται
subjunctive ὑπεκφεύγωμαι ὑπεκφεύγῃ ὑπεκφεύγηται ὑπεκφεύγησθον ὑπεκφεύγησθον ὑπεκφευγώμεθᾰ ὑπεκφεύγησθε ὑπεκφεύγωνται
optative ὑπεκφευγοίμην ὑπεκφεύγοιο ὑπεκφεύγοιτο ὑπεκφεύγοισθον ὑπεκφευγοίσθην ὑπεκφευγοίμεθᾰ ὑπεκφεύγοισθε ὑπεκφεύγοιντο
imperative   ὑπεκφεύγου ὑπεκφευγέσθω ὑπεκφεύγεσθον ὑπεκφευγέσθων   ὑπεκφεύγεσθε ὑπεκφευγέσθων
active middle/passive
infinitive ὑπεκφεύγειν ὑπεκφεύγεσθαι
participle m ὑπεκφεύγων ὑπεκφευγόμενος
f ὑπεκφεύγουσᾰ ὑπεκφευγομένη
n ὑπεκφεῦγον ὑπεκφευγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπεξέφευγον, ὑπεξεφευγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπεξέφευγον ὑπεξέφευγες ὑπεξέφευγε(ν) ὑπεξεφεύγετον ὑπεξεφευγέτην ὑπεξεφεύγομεν ὑπεξεφεύγετε ὑπεξέφευγον
middle/
passive 		indicative ὑπεξεφευγόμην ὑπεξεφεύγου ὑπεξεφεύγετο ὑπεξεφεύγεσθον ὑπεξεφευγέσθην ὑπεξεφευγόμεθᾰ ὑπεξεφεύγεσθε ὑπεξεφεύγοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπεκφεύξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ὑπεκφεύξομαι ὑπεκφεύξῃ / ὑπεκφεύξει ὑπεκφεύξεται ὑπεκφεύξεσθον ὑπεκφεύξεσθον ὑπεκφευξόμεθᾰ ὑπεκφεύξεσθε ὑπεκφεύξονται
optative ὑπεκφευξοίμην ὑπεκφεύξοιο ὑπεκφεύξοιτο ὑπεκφεύξοισθον ὑπεκφευξοίσθην ὑπεκφευξοίμεθᾰ ὑπεκφεύξοισθε ὑπεκφεύξοιντο
middle
infinitive ὑπεκφεύξεσθαι
participle m ὑπεκφευξόμενος
f ὑπεκφευξομένη
n ὑπεκφευξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπεκφευξέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ὑπεκφευξέομαι ὑπεκφευξέῃ / ὑπεκφευξέει ὑπεκφευξέεται ὑπεκφευξέεσθον ὑπεκφευξέεσθον ὑπεκφευξεόμεθᾰ ὑπεκφευξέεσθε ὑπεκφευξέονται
optative ὑπεκφευξεοίμην ὑπεκφευξέοιο ὑπεκφευξέοιτο ὑπεκφευξέοισθον ὑπεκφευξεοίσθην ὑπεκφευξεοίμεθᾰ ὑπεκφευξέοισθε ὑπεκφευξέοιντο
middle
infinitive ὑπεκφευξέεσθαι
participle m ὑπεκφευξεόμενος
f ὑπεκφευξεομένη
n ὑπεκφευξεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπεκφευξοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ὑπεκφευξοῦμαι ὑπεκφευξῇ ὑπεκφευξεῖται ὑπεκφευξεῖσθον ὑπεκφευξεῖσθον ὑπεκφευξούμεθᾰ ὑπεκφευξεῖσθε ὑπεκφευξοῦνται
optative ὑπεκφευξοίμην ὑπεκφευξοῖο ὑπεκφευξοῖτο ὑπεκφευξοῖσθον ὑπεκφευξοίσθην ὑπεκφευξοίμεθᾰ ὑπεκφευξοῖσθε ὑπεκφευξοῖντο
middle
infinitive ὑπεκφευξεῖσθαι
participle m ὑπεκφευξούμενος
f ὑπεκφευξουμένη
n ὑπεκφευξούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπεξέφῠγον, ὑπεξεφῠγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπεξέφῠγον ὑπεξέφῠγες ὑπεξέφῠγε(ν) ὑπεξεφῠ́γετον ὑπεξεφῠγέτην ὑπεξεφῠ́γομεν ὑπεξεφῠ́γετε ὑπεξέφῠγον
subjunctive ὑπεκφῠ́γω ὑπεκφῠ́γῃς ὑπεκφῠ́γῃ ὑπεκφῠ́γητον ὑπεκφῠ́γητον ὑπεκφῠ́γωμεν ὑπεκφῠ́γητε ὑπεκφῠ́γωσῐ(ν)
optative ὑπεκφῠ́γοιμῐ ὑπεκφῠ́γοις ὑπεκφῠ́γοι ὑπεκφῠ́γοιτον ὑπεκφῠγοίτην ὑπεκφῠ́γοιμεν ὑπεκφῠ́γοιτε ὑπεκφῠ́γοιεν
imperative   ὑπέκφῠγε ὑπεκφῠγέτω ὑπεκφῠ́γετον ὑπεκφῠγέτων   ὑπεκφῠ́γετε ὑπεκφῠγόντων
middle indicative ὑπεξεφῠγόμην ὑπεξεφῠ́γου ὑπεξεφῠ́γετο ὑπεξεφῠ́γεσθον ὑπεξεφῠγέσθην ὑπεξεφῠγόμεθᾰ ὑπεξεφῠ́γεσθε ὑπεξεφῠ́γοντο
subjunctive ὑπεκφῠ́γωμαι ὑπεκφῠ́γῃ ὑπεκφῠ́γηται ὑπεκφῠ́γησθον ὑπεκφῠ́γησθον ὑπεκφῠγώμεθᾰ ὑπεκφῠ́γησθε ὑπεκφῠ́γωνται
optative ὑπεκφῠγοίμην ὑπεκφῠ́γοιο ὑπεκφῠ́γοιτο ὑπεκφῠ́γοισθον ὑπεκφῠγοίσθην ὑπεκφῠγοίμεθᾰ ὑπεκφῠ́γοισθε ὑπεκφῠ́γοιντο
imperative   ὑπεκφῠγοῦ ὑπεκφῠγέσθω ὑπεκφῠ́γεσθον ὑπεκφῠγέσθων   ὑπεκφῠ́γεσθε ὑπεκφῠγέσθων
active middle
infinitive ὑπεκφῠγεῖν ὑπεκφῠγέσθαι
participle m ὑπεκφῠγών ὑπεκφῠγόμενος
f ὑπεκφῠγοῦσᾰ ὑπεκφῠγομένη
n ὑπεκφῠγόν ὑπεκφῠγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπέκφῠγον, ὑπεκφῠγόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέκφῠγον ὑπέκφῠγες ὑπέκφῠγε(ν) ὑπεκφῠ́γετον ὑπεκφῠγέτην ὑπεκφῠ́γομεν ὑπεκφῠ́γετε ὑπέκφῠγον
subjunctive ὑπεκφῠ́γω,
ὑπεκφῠ́γωμῐ 		ὑπεκφῠ́γῃς,
ὑπεκφῠ́γῃσθᾰ 		ὑπεκφῠ́γῃ,
ὑπεκφῠ́γῃσῐ 		ὑπεκφῠ́γητον ὑπεκφῠ́γητον ὑπεκφῠ́γωμεν ὑπεκφῠ́γητε ὑπεκφῠ́γωσῐ(ν)
optative ὑπεκφῠ́γοιμῐ ὑπεκφῠ́γοις / ὑπεκφῠ́γοισθᾰ ὑπεκφῠ́γοι ὑπεκφῠγεῖτον ὑπεκφῠγείτην ὑπεκφῠγεῖμεν ὑπεκφῠγεῖτε ὑπεκφῠγεῖεν
imperative   ὑπέκφῠγε ὑπεκφῠγέτω ὑπεκφῠ́γετον ὑπεκφῠγέτων   ὑπεκφῠ́γετε ὑπεκφῠγόντων
middle indicative ὑπεκφῠγόμην ὑπεκφῠ́γεο ὑπεκφῠ́γετο ὑπεκφῠ́γεσθον ὑπεκφῠγέσθην ὑπεκφῠγόμε(σ)θᾰ ὑπεκφῠ́γεσθε ὑπεκφῠ́γοντο
subjunctive ὑπεκφῠ́γωμαι ὑπεκφῠ́γηαι ὑπεκφῠ́γηται ὑπεκφῠ́γησθον ὑπεκφῠ́γησθον ὑπεκφῠγώμε(σ)θᾰ ὑπεκφῠ́γησθε ὑπεκφῠ́γωνται
optative ὑπεκφῠγοίμην ὑπεκφῠ́γοιο ὑπεκφῠ́γοιτο ὑπεκφῠ́γοισθον ὑπεκφῠγοίσθην ὑπεκφῠγοίμε(σ)θᾰ ὑπεκφῠ́γοισθε ὑπεκφῠγοίᾰτο
imperative   ὑπεκφῠ́γεο ὑπεκφῠγέσθω ὑπεκφῠ́γεσθον ὑπεκφῠγέσθων   ὑπεκφῠ́γεσθε ὑπεκφῠγέσθων
active middle
infinitive ὑπεκφῠγέειν/ὑπεκφῠγεῖν/ὑπεκφῠγέμεν(αι) ὑπεκφῠγέσθαι
participle m ὑπεκφῠγών ὑπεκφῠγόμενος
f ὑπεκφῠγοῦσᾰ ὑπεκφῠγομένη
n ὑπεκφῠγόν ὑπεκφῠγόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑπεκπέφευγᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπεκπέφευγᾰ ὑπεκπέφευγᾰς ὑπεκπέφευγε(ν) ὑπεκπεφεύγᾰτον ὑπεκπεφεύγᾰτον ὑπεκπεφεύγᾰμεν ὑπεκπεφεύγᾰτε ὑπεκπεφεύγᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑπεκπεφεύγω ὑπεκπεφεύγῃς ὑπεκπεφεύγῃ ὑπεκπεφεύγητον ὑπεκπεφεύγητον ὑπεκπεφεύγωμεν ὑπεκπεφεύγητε ὑπεκπεφεύγωσῐ(ν)
optative ὑπεκπεφεύγοιμῐ / ὑπεκπεφευγοίην ὑπεκπεφεύγοις / ὑπεκπεφευγοίης ὑπεκπεφεύγοι / ὑπεκπεφευγοίη ὑπεκπεφεύγοιτον ὑπεκπεφευγοίτην ὑπεκπεφεύγοιμεν ὑπεκπεφεύγοιτε ὑπεκπεφεύγοιεν
imperative   ὑπεκπέφευγε ὑπεκπεφευγέτω ὑπεκπεφεύγετον ὑπεκπεφευγέτων   ὑπεκπεφεύγετε ὑπεκπεφευγόντων
active
infinitive ὑπεκπεφευγέναι
participle m ὑπεκπεφευγώς
f ὑπεκπεφευγυῖᾰ
n ὑπεκπεφευγός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.