ὑπερβαίνω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπερ- (huper-) +‎ βαίνω (baínō)

Pronunciation

 

Verb

ὑπερβαίνω • (huperbaínō)

  1. to step over, mount, scale, cross
  2. (of a river), to overflow its banks
  3. to overstep, transgress, trespass, sin
  4. to pass over, pass by, leave out, omit
  5. to go beyond, surpass, outdo

Inflection

   Present: ὑπερβαίνω, ὑπερβαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερβαίνω ὑπερβαίνεις ὑπερβαίνει ὑπερβαίνετον ὑπερβαίνετον ὑπερβαίνομεν ὑπερβαίνετε ὑπερβαίνουσῐ(ν)
subjunctive ὑπερβαίνω ὑπερβαίνῃς ὑπερβαίνῃ ὑπερβαίνητον ὑπερβαίνητον ὑπερβαίνωμεν ὑπερβαίνητε ὑπερβαίνωσῐ(ν)
optative ὑπερβαίνοιμῐ ὑπερβαίνοις ὑπερβαίνοι ὑπερβαίνοιτον ὑπερβαινοίτην ὑπερβαίνοιμεν ὑπερβαίνοιτε ὑπερβαίνοιεν
imperative   ὑπέρβαινε ὑπερβαινέτω ὑπερβαίνετον ὑπερβαινέτων   ὑπερβαίνετε ὑπερβαινόντων
middle/
passive 		indicative ὑπερβαίνομαι ὑπερβαίνῃ / ὑπερβαίνει ὑπερβαίνεται ὑπερβαίνεσθον ὑπερβαίνεσθον ὑπερβαινόμεθᾰ ὑπερβαίνεσθε ὑπερβαίνονται
subjunctive ὑπερβαίνωμαι ὑπερβαίνῃ ὑπερβαίνηται ὑπερβαίνησθον ὑπερβαίνησθον ὑπερβαινώμεθᾰ ὑπερβαίνησθε ὑπερβαίνωνται
optative ὑπερβαινοίμην ὑπερβαίνοιο ὑπερβαίνοιτο ὑπερβαίνοισθον ὑπερβαινοίσθην ὑπερβαινοίμεθᾰ ὑπερβαίνοισθε ὑπερβαίνοιντο
imperative   ὑπερβαίνου ὑπερβαινέσθω ὑπερβαίνεσθον ὑπερβαινέσθων   ὑπερβαίνεσθε ὑπερβαινέσθων
active middle/passive
infinitive ὑπερβαίνειν ὑπερβαίνεσθαι
participle m ὑπερβαίνων ὑπερβαινόμενος
f ὑπερβαίνουσᾰ ὑπερβαινομένη
n ὑπερβαῖνον ὑπερβαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπερέβαινον, ὑπερεβαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερέβαινον ὑπερέβαινες ὑπερέβαινε(ν) ὑπερεβαίνετον ὑπερεβαινέτην ὑπερεβαίνομεν ὑπερεβαίνετε ὑπερέβαινον
middle/
passive 		indicative ὑπερεβαινόμην ὑπερεβαίνου ὑπερεβαίνετο ὑπερεβαίνεσθον ὑπερεβαινέσθην ὑπερεβαινόμεθᾰ ὑπερεβαίνεσθε ὑπερεβαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπέρβαινον, ὑπερβαινόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέρβαινον ὑπέρβαινες ὑπέρβαινε(ν) ὑπερβαίνετον ὑπερβαινέτην ὑπερβαίνομεν ὑπερβαίνετε ὑπέρβαινον
middle/
passive 		indicative ὑπερβαινόμην ὑπερβαίνου ὑπερβαίνετο ὑπερβαίνεσθον ὑπερβαινέσθην ὑπερβαινόμε(σ)θᾰ ὑπερβαίνεσθε ὑπερβαίνοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπερβήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ὑπερβήσομαι ὑπερβήσῃ / ὑπερβήσει ὑπερβήσεται ὑπερβήσεσθον ὑπερβήσεσθον ὑπερβησόμεθᾰ ὑπερβήσεσθε ὑπερβήσονται
optative ὑπερβησοίμην ὑπερβήσοιο ὑπερβήσοιτο ὑπερβήσοισθον ὑπερβησοίσθην ὑπερβησοίμεθᾰ ὑπερβήσοισθε ὑπερβήσοιντο
middle
infinitive ὑπερβήσεσθαι
participle m ὑπερβησόμενος
f ὑπερβησομένη
n ὑπερβησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπερέβην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερέβην ὑπερέβης ὑπερέβη ὑπερέβητον ὑπερεβήτην ὑπερέβημεν ὑπερέβητε ὑπερέβησᾰν
subjunctive ὑπερβῶ ὑπερβῇς ὑπερβῇ ὑπερβῆτον ὑπερβῆτον ὑπερβῶμεν ὑπερβῆτε ὑπερβῶσῐ(ν)
optative ὑπερβαίην ὑπερβαίης ὑπερβαίη ὑπερβαῖτον / ὑπερβαίητον ὑπερβαίτην / ὑπερβαιήτην ὑπερβαῖμεν / ὑπερβαίημεν ὑπερβαῖτε / ὑπερβαίητε ὑπερβαῖεν / ὑπερβαίησᾰν
imperative   ὑπέρβηθῐ ὑπερβήτω ὑπέρβητον ὑπερβήτων   ὑπέρβητε ὑπερβᾰ́ντων
active
infinitive ὑπερβῆναι
participle m ὑπερβᾱ́ς
f ὑπερβᾶσᾰ
n ὑπερβᾰ́ν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπέρβην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέρβην ὑπέρβης ὑπέρβη ὑπέρβητον ὑπερβήτην ὑπέρβημεν ὑπέρβητε ὑπέρβᾰσᾰν
subjunctive ὑπερβῶ,
ὑπερβῶμῐ 		ὑπερβῇς,
ὑπερβῇσθᾰ 		ὑπερβῇ,
ὑπερβῇσῐ 		ὑπερβῆτον ὑπερβῆτον ὑπερβῶμεν ὑπερβῆτε ὑπερβῶσῐ(ν)
optative ὑπερβαίην ὑπερβαίης ὑπερβαίη ὑπερβαῖτον ὑπερβαίτην ὑπερβαῖμεν ὑπερβαῖτε ὑπερβαῖεν
imperative   ὑπέρβηθῐ ὑπερβήτω ὑπέρβητον ὑπερβήτων   ὑπέρβητε ὑπερβᾰ́ντων
active
infinitive ὑπερβᾰ́μεν(αι)
participle m ὑπερβᾱ́ς
f ὑπερβᾶσᾰ
n ὑπερβᾰ́ν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπερέβησᾰ, ὑπερεβησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερέβησᾰ ὑπερέβησᾰς ὑπερέβησε(ν) ὑπερεβήσᾰτον ὑπερεβησᾰ́την ὑπερεβήσᾰμεν ὑπερεβήσᾰτε ὑπερέβησᾰν
subjunctive ὑπερβήσω ὑπερβήσῃς ὑπερβήσῃ ὑπερβήσητον ὑπερβήσητον ὑπερβήσωμεν ὑπερβήσητε ὑπερβήσωσῐ(ν)
optative ὑπερβήσαιμῐ ὑπερβήσειᾰς / ὑπερβήσαις ὑπερβήσειε(ν) / ὑπερβήσαι ὑπερβήσαιτον ὑπερβησαίτην ὑπερβήσαιμεν ὑπερβήσαιτε ὑπερβήσειᾰν / ὑπερβήσαιεν
imperative   ὑπέρβησον ὑπερβησᾰ́τω ὑπερβήσᾰτον ὑπερβησᾰ́των   ὑπερβήσᾰτε ὑπερβησᾰ́ντων
middle indicative ὑπερεβησᾰ́μην ὑπερεβήσω ὑπερεβήσᾰτο ὑπερεβήσᾰσθον ὑπερεβησᾰ́σθην ὑπερεβησᾰ́μεθᾰ ὑπερεβήσᾰσθε ὑπερεβήσᾰντο
subjunctive ὑπερβήσωμαι ὑπερβήσῃ ὑπερβήσηται ὑπερβήσησθον ὑπερβήσησθον ὑπερβησώμεθᾰ ὑπερβήσησθε ὑπερβήσωνται
optative ὑπερβησαίμην ὑπερβήσαιο ὑπερβήσαιτο ὑπερβήσαισθον ὑπερβησαίσθην ὑπερβησαίμεθᾰ ὑπερβήσαισθε ὑπερβήσαιντο
imperative   ὑπέρβησαι ὑπερβησᾰ́σθω ὑπερβήσᾰσθον ὑπερβησᾰ́σθων   ὑπερβήσᾰσθε ὑπερβησᾰ́σθων
active middle
infinitive ὑπερβῆσαι ὑπερβήσᾰσθαι
participle m ὑπερβήσᾱς ὑπερβησᾰ́μενος
f ὑπερβήσᾱσᾰ ὑπερβησᾰμένη
n ὑπερβῆσᾰν ὑπερβησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπέρβησᾰ, ὑπερβησᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέρβησᾰ ὑπέρβησᾰς ὑπέρβησε(ν) ὑπερβήσᾰτον ὑπερβησᾰ́την ὑπερβήσᾰμεν ὑπερβήσᾰτε ὑπέρβησᾰν
subjunctive ὑπερβήσω,
ὑπερβήσωμῐ 		ὑπερβήσῃς,
ὑπερβήσῃσθᾰ 		ὑπερβήσῃ,
ὑπερβήσῃσῐ 		ὑπερβήσητον ὑπερβήσητον ὑπερβήσωμεν ὑπερβήσητε ὑπερβήσωσῐ(ν)
optative ὑπερβήσαιμῐ ὑπερβήσαις,
ὑπερβήσαισθᾰ,
ὑπερβήσειᾰς 		ὑπερβήσειε(ν) / ὑπερβήσαι ὑπερβησεῖτον ὑπερβησείτην ὑπερβησεῖμεν ὑπερβησεῖτε ὑπερβησεῖεν
imperative   ὑπέρβησον ὑπερβησᾰ́τω ὑπερβήσᾰτον ὑπερβησᾰ́των   ὑπερβήσᾰτε ὑπερβησᾰ́ντων
middle indicative ὑπερβησᾰ́μην ὑπερβήσᾰο ὑπερβήσᾰτο ὑπερβήσᾰσθον ὑπερβησᾰ́σθην ὑπερβησᾰ́με(σ)θᾰ ὑπερβήσᾰσθε ὑπερβήσᾰντο
subjunctive ὑπερβήσωμαι ὑπερβήσηαι ὑπερβήσηται ὑπερβήσησθον ὑπερβήσησθον ὑπερβησώμε(σ)θᾰ ὑπερβήσησθε ὑπερβήσωνται
optative ὑπερβησαίμην ὑπερβήσαιο ὑπερβήσαιτο ὑπερβήσαισθον ὑπερβησαίσθην ὑπερβησαίμε(σ)θᾰ ὑπερβήσαισθε ὑπερβησαίᾰτο
imperative   ὑπέρβησαι ὑπερβησᾰ́σθω ὑπερβήσᾰσθον ὑπερβησᾰ́σθων   ὑπερβήσᾰσθε ὑπερβησᾰ́σθων
active middle
infinitive ὑπερβῆσαι / ὑπερβησᾰ́μεν / ὑπερβησᾰμέναι ὑπερβήσᾰσθαι
participle m ὑπερβήσᾱς ὑπερβησᾰ́μενος
f ὑπερβήσᾱσᾰ ὑπερβησᾰμένη
n ὑπερβῆσᾰν ὑπερβησᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑπερβέβηκᾰ, ὑπερβέβᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπερβέβηκᾰ ὑπερβέβηκᾰς ὑπερβέβηκε(ν) ὑπερβεβήκᾰτον ὑπερβεβήκᾰτον ὑπερβεβήκᾰμεν ὑπερβεβήκᾰτε ὑπερβεβήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑπερβεβήκω ὑπερβεβήκῃς ὑπερβεβήκῃ ὑπερβεβήκητον ὑπερβεβήκητον ὑπερβεβήκωμεν ὑπερβεβήκητε ὑπερβεβήκωσῐ(ν)
optative ὑπερβεβήκοιμῐ / ὑπερβεβηκοίην ὑπερβεβήκοις / ὑπερβεβηκοίης ὑπερβεβήκοι / ὑπερβεβηκοίη ὑπερβεβήκοιτον ὑπερβεβηκοίτην ὑπερβεβήκοιμεν ὑπερβεβήκοιτε ὑπερβεβήκοιεν
imperative   ὑπερβέβηκε ὑπερβεβηκέτω ὑπερβεβήκετον ὑπερβεβηκέτων   ὑπερβεβήκετε ὑπερβεβηκόντων
middle/
passive 		indicative ὑπερβέβᾰμαι ὑπερβέβᾰσαι ὑπερβέβᾰται ὑπερβέβᾰσθον ὑπερβέβᾰσθον ὑπερβεβᾰ́μεθᾰ ὑπερβέβᾰσθε ὑπερβέβᾰνται
subjunctive ὑπερβεβᾰμένος ὦ ὑπερβεβᾰμένος ᾖς ὑπερβεβᾰμένος ᾖ ὑπερβεβᾰμένω ἦτον ὑπερβεβᾰμένω ἦτον ὑπερβεβᾰμένοι ὦμεν ὑπερβεβᾰμένοι ἦτε ὑπερβεβᾰμένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑπερβεβᾰμένος εἴην ὑπερβεβᾰμένος εἴης ὑπερβεβᾰμένος εἴη ὑπερβεβᾰμένω εἴητον / εἶτον ὑπερβεβᾰμένω εἰήτην / εἴτην ὑπερβεβᾰμένοι εἴημεν / εἶμεν ὑπερβεβᾰμένοι εἴητε / εἶτε ὑπερβεβᾰμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ὑπερβέβᾰσο ὑπερβεβᾰ́σθω ὑπερβέβᾰσθον ὑπερβεβᾰ́σθων   ὑπερβέβᾰσθε ὑπερβεβᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ὑπερβεβηκέναι ὑπερβεβᾰ́σθαι
participle m ὑπερβεβηκώς ὑπερβεβᾰμένος
f ὑπερβεβηκυῖᾰ ὑπερβεβᾰμένη
n ὑπερβεβηκός ὑπερβεβᾰμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

  • New Testament, First Epistle to the Thessalonians 4:6:
    τὸ μὴ ὑπερβαίνειν καὶ πλεονεκτεῖν ἐν τῷ πράγματι τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· διότι ἔκδικος ὁ Κύριος περὶ πάντων τούτων, καθὼς καὶ προείπομεν ὑμῖν καὶ διεμαρτυράμεθα.
    tò mḕ huperbaínein kaì pleonekteîn en tōî prágmati tòn adelphòn autoû; dióti ékdikos ho Kúrios perì pántōn toútōn, kathṑs kaì proeípomen humîn kaì diemarturámetha.
    • Translation by KJV
      That no man go beyond and defraud his brother in any matter: because that the Lord is the avenger of all such, as we also have forewarned you and testified.

Derived terms

  • ὑπερβασία (huperbasía)
  • ὑπερβάσις (huperbásis)
  • ὑπερβατέον (huperbatéon)
  • ὑπερβατόν (huperbatón)
  • ὑπερβατός (huperbatós)

Descendants

  • → Greek: υπερβαίνω (ypervaíno)

Further reading

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.