ὑπογείοιν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.ɡěː.oi̯n/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈɡi.yn/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈʝi.yn/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈʝi.yn/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈʝi.in/

Adjective

ῠ̔πογείοιν • (hŭpogeíoin)

masculine/feminine/neuter genitive/dative dual of ῠ̔πόγειος (hŭpógeios)

Noun

ῠ̔πογείοιν • (hŭpogeíoin) n

genitive/dative dual of ῠ̔πόγειον (hŭpógeion)