ὑπόγειος

See also: υπόγειος

Ancient Greek

From ῠ̔πο- (hŭpo-, “under”, “beneath”) +‎ γῆ (gê, “land”, “earth”) +‎ -ῐος (-ĭos, adjective-forming derivational suffix).

ῠ̔πόγειος • (hŭpógeios) m or f (neuter ῠ̔πόγειον); second declension

Second declension of ῠ̔πόγειος; ῠ̔πόγειον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ῠ̔πόγειος hŭpógeios	ῠ̔πόγειον hŭpógeion	ῠ̔πογείω hŭpogeíō	ῠ̔πογείω hŭpogeíō	ῠ̔πόγειοι hŭpógeioi	ῠ̔πόγειᾰ hŭpógeiă
Genitive	ῠ̔πογείου hŭpogeíou	ῠ̔πογείου hŭpogeíou	ῠ̔πογείοιν hŭpogeíoin	ῠ̔πογείοιν hŭpogeíoin	ῠ̔πογείων hŭpogeíōn	ῠ̔πογείων hŭpogeíōn
Dative	ῠ̔πογείῳ hŭpogeíōi	ῠ̔πογείῳ hŭpogeíōi	ῠ̔πογείοιν hŭpogeíoin	ῠ̔πογείοιν hŭpogeíoin	ῠ̔πογείοις hŭpogeíois	ῠ̔πογείοις hŭpogeíois
Accusative	ῠ̔πόγειον hŭpógeion	ῠ̔πόγειον hŭpógeion	ῠ̔πογείω hŭpogeíō	ῠ̔πογείω hŭpogeíō	ῠ̔πογείους hŭpogeíous	ῠ̔πόγειᾰ hŭpógeiă
Vocative	ῠ̔πόγειε hŭpógeie	ῠ̔πόγειον hŭpógeion	ῠ̔πογείω hŭpogeíō	ῠ̔πογείω hŭpogeíō	ῠ̔πόγειοι hŭpógeioi	ῠ̔πόγειᾰ hŭpógeiă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ῠ̔πογείως hŭpogeíōs		ῠ̔πογειότερος hŭpogeióteros		ῠ̔πογειότᾰτος hŭpogeiótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“ὑπόγειος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ὑπόγειος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ὑπόγειος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette