ὑπονοέω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ νοέω (noéō)

Pronunciation

 

Verb

ὑπονοέω • (huponoéō)

  1. to think secretly, suspect
  2. to suspect, conjecture, suppose

Conjugation

   Present: ὑ̆πονοέω, ὑ̆πονοέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑ̆πονοέω ὑ̆πονοέεις ὑ̆πονοέει ὑ̆πονοέετον ὑ̆πονοέετον ὑ̆πονοέομεν ὑ̆πονοέετε ὑ̆πονοέουσῐ(ν)
subjunctive ὑ̆πονοέω ὑ̆πονοέῃς ὑ̆πονοέῃ ὑ̆πονοέητον ὑ̆πονοέητον ὑ̆πονοέωμεν ὑ̆πονοέητε ὑ̆πονοέωσῐ(ν)
optative ὑ̆πονοέοιμῐ ὑ̆πονοέοις ὑ̆πονοέοι ὑ̆πονοέοιτον ὑ̆πονοεοίτην ὑ̆πονοέοιμεν ὑ̆πονοέοιτε ὑ̆πονοέοιεν
imperative   ὑ̆πονόεε ὑ̆πονοεέτω ὑ̆πονοέετον ὑ̆πονοεέτων   ὑ̆πονοέετε ὑ̆πονοεόντων
middle/
passive 		indicative ὑ̆πονοέομαι ὑ̆πονοέῃ / ὑ̆πονοέει ὑ̆πονοέεται ὑ̆πονοέεσθον ὑ̆πονοέεσθον ὑ̆πονοεόμεθᾰ ὑ̆πονοέεσθε ὑ̆πονοέονται
subjunctive ὑ̆πονοέωμαι ὑ̆πονοέῃ ὑ̆πονοέηται ὑ̆πονοέησθον ὑ̆πονοέησθον ὑ̆πονοεώμεθᾰ ὑ̆πονοέησθε ὑ̆πονοέωνται
optative ὑ̆πονοεοίμην ὑ̆πονοέοιο ὑ̆πονοέοιτο ὑ̆πονοέοισθον ὑ̆πονοεοίσθην ὑ̆πονοεοίμεθᾰ ὑ̆πονοέοισθε ὑ̆πονοέοιντο
imperative   ὑ̆πονοέου ὑ̆πονοεέσθω ὑ̆πονοέεσθον ὑ̆πονοεέσθων   ὑ̆πονοέεσθε ὑ̆πονοεέσθων
active middle/passive
infinitive ὑ̆πονοέειν ὑ̆πονοέεσθαι
participle m ὑ̆πονοέων ὑ̆πονοεόμενος
f ὑ̆πονοέουσᾰ ὑ̆πονοεομένη
n ὑ̆πονοέον ὑ̆πονοεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ὑ̆πονοῶ, ὑ̆πονοοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑ̆πονοῶ ὑ̆πονοεῖς ὑ̆πονοεῖ ὑ̆πονοεῖτον ὑ̆πονοεῖτον ὑ̆πονοοῦμεν ὑ̆πονοεῖτε ὑ̆πονοοῦσῐ(ν)
subjunctive ὑ̆πονοῶ ὑ̆πονοῇς ὑ̆πονοῇ ὑ̆πονοῆτον ὑ̆πονοῆτον ὑ̆πονοῶμεν ὑ̆πονοῆτε ὑ̆πονοῶσῐ(ν)
optative ὑ̆πονοοίην / ὑ̆πονοοῖμῐ ὑ̆πονοοίης / ὑ̆πονοοῖς ὑ̆πονοοίη / ὑ̆πονοοῖ ὑ̆πονοοῖτον / ὑ̆πονοοίητον ὑ̆πονοοίτην / ὑ̆πονοοιήτην ὑ̆πονοοῖμεν / ὑ̆πονοοίημεν ὑ̆πονοοῖτε / ὑ̆πονοοίητε ὑ̆πονοοῖεν / ὑ̆πονοοίησᾰν
imperative   ὑ̆πονόει ὑ̆πονοείτω ὑ̆πονοεῖτον ὑ̆πονοείτων   ὑ̆πονοεῖτε ὑ̆πονοούντων
middle/
passive 		indicative ὑ̆πονοοῦμαι ὑ̆πονοεῖ,
ὑ̆πονοῇ 		ὑ̆πονοεῖται ὑ̆πονοεῖσθον ὑ̆πονοεῖσθον ὑ̆πονοούμεθᾰ ὑ̆πονοεῖσθε ὑ̆πονοοῦνται
subjunctive ὑ̆πονοῶμαι ὑ̆πονοῇ ὑ̆πονοῆται ὑ̆πονοῆσθον ὑ̆πονοῆσθον ὑ̆πονοώμεθᾰ ὑ̆πονοῆσθε ὑ̆πονοῶνται
optative ὑ̆πονοοίμην ὑ̆πονοοῖο ὑ̆πονοοῖτο ὑ̆πονοοῖσθον ὑ̆πονοοίσθην ὑ̆πονοοίμεθᾰ ὑ̆πονοοῖσθε ὑ̆πονοοῖντο
imperative   ὑ̆πονοοῦ ὑ̆πονοείσθω ὑ̆πονοεῖσθον ὑ̆πονοείσθων   ὑ̆πονοεῖσθε ὑ̆πονοείσθων
active middle/passive
infinitive ὑ̆πονοεῖν ὑ̆πονοεῖσθαι
participle m ὑ̆πονοῶν ὑ̆πονοούμενος
f ὑ̆πονοοῦσᾰ ὑ̆πονοουμένη
n ὑ̆πονοοῦν ὑ̆πονοούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑ̆πενόεον, ὑ̆πενοεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑ̆πενόεον ὑ̆πενόεες ὑ̆πενόεε(ν) ὑ̆πενοέετον ὑ̆πενοεέτην ὑ̆πενοέομεν ὑ̆πενοέετε ὑ̆πενόεον
middle/
passive 		indicative ὑ̆πενοεόμην ὑ̆πενοέου ὑ̆πενοέετο ὑ̆πενοέεσθον ὑ̆πενοεέσθην ὑ̆πενοεόμεθᾰ ὑ̆πενοέεσθε ὑ̆πενοέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑ̆πενόουν, ὑ̆πενοούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑ̆πενόουν ὑ̆πενόεις ὑ̆πενόει ὑ̆πενοεῖτον ὑ̆πενοείτην ὑ̆πενοοῦμεν ὑ̆πενοεῖτε ὑ̆πενόουν
middle/
passive 		indicative ὑ̆πενοούμην ὑ̆πενοοῦ ὑ̆πενοεῖτο ὑ̆πενοεῖσθον ὑ̆πενοείσθην ὑ̆πενοούμεθᾰ ὑ̆πενοεῖσθε ὑ̆πενοοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑ̆πονοήσω, ὑ̆πονοήσομαι, ὑ̆πονοηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑ̆πονοήσω ὑ̆πονοήσεις ὑ̆πονοήσει ὑ̆πονοήσετον ὑ̆πονοήσετον ὑ̆πονοήσομεν ὑ̆πονοήσετε ὑ̆πονοήσουσῐ(ν)
optative ὑ̆πονοήσοιμῐ ὑ̆πονοήσοις ὑ̆πονοήσοι ὑ̆πονοήσοιτον ὑ̆πονοησοίτην ὑ̆πονοήσοιμεν ὑ̆πονοήσοιτε ὑ̆πονοήσοιεν
middle indicative ὑ̆πονοήσομαι ὑ̆πονοήσῃ / ὑ̆πονοήσει ὑ̆πονοήσεται ὑ̆πονοήσεσθον ὑ̆πονοήσεσθον ὑ̆πονοησόμεθᾰ ὑ̆πονοήσεσθε ὑ̆πονοήσονται
optative ὑ̆πονοησοίμην ὑ̆πονοήσοιο ὑ̆πονοήσοιτο ὑ̆πονοήσοισθον ὑ̆πονοησοίσθην ὑ̆πονοησοίμεθᾰ ὑ̆πονοήσοισθε ὑ̆πονοήσοιντο
passive indicative ὑ̆πονοηθήσομαι ὑ̆πονοηθήσῃ ὑ̆πονοηθήσεται ὑ̆πονοηθήσεσθον ὑ̆πονοηθήσεσθον ὑ̆πονοηθησόμεθᾰ ὑ̆πονοηθήσεσθε ὑ̆πονοηθήσονται
optative ὑ̆πονοηθησοίμην ὑ̆πονοηθήσοιο ὑ̆πονοηθήσοιτο ὑ̆πονοηθήσοισθον ὑ̆πονοηθησοίσθην ὑ̆πονοηθησοίμεθᾰ ὑ̆πονοηθήσοισθε ὑ̆πονοηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ὑ̆πονοήσειν ὑ̆πονοήσεσθαι ὑ̆πονοηθήσεσθαι
participle m ὑ̆πονοήσων ὑ̆πονοησόμενος ὑ̆πονοηθησόμενος
f ὑ̆πονοήσουσᾰ ὑ̆πονοησομένη ὑ̆πονοηθησομένη
n ὑ̆πονοῆσον ὑ̆πονοησόμενον ὑ̆πονοηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑ̆πενόησᾰ, ὑ̆πενοησᾰ́μην, ὑ̆πενοήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑ̆πενόησᾰ ὑ̆πενόησᾰς ὑ̆πενόησε(ν) ὑ̆πενοήσᾰτον ὑ̆πενοησᾰ́την ὑ̆πενοήσᾰμεν ὑ̆πενοήσᾰτε ὑ̆πενόησᾰν
subjunctive ὑ̆πονοήσω ὑ̆πονοήσῃς ὑ̆πονοήσῃ ὑ̆πονοήσητον ὑ̆πονοήσητον ὑ̆πονοήσωμεν ὑ̆πονοήσητε ὑ̆πονοήσωσῐ(ν)
optative ὑ̆πονοήσαιμῐ ὑ̆πονοήσειᾰς / ὑ̆πονοήσαις ὑ̆πονοήσειε(ν) / ὑ̆πονοήσαι ὑ̆πονοήσαιτον ὑ̆πονοησαίτην ὑ̆πονοήσαιμεν ὑ̆πονοήσαιτε ὑ̆πονοήσειᾰν / ὑ̆πονοήσαιεν
imperative   ὑ̆πονόησον ὑ̆πονοησᾰ́τω ὑ̆πονοήσᾰτον ὑ̆πονοησᾰ́των   ὑ̆πονοήσᾰτε ὑ̆πονοησᾰ́ντων
middle indicative ὑ̆πενοησᾰ́μην ὑ̆πενοήσω ὑ̆πενοήσᾰτο ὑ̆πενοήσᾰσθον ὑ̆πενοησᾰ́σθην ὑ̆πενοησᾰ́μεθᾰ ὑ̆πενοήσᾰσθε ὑ̆πενοήσᾰντο
subjunctive ὑ̆πονοήσωμαι ὑ̆πονοήσῃ ὑ̆πονοήσηται ὑ̆πονοήσησθον ὑ̆πονοήσησθον ὑ̆πονοησώμεθᾰ ὑ̆πονοήσησθε ὑ̆πονοήσωνται
optative ὑ̆πονοησαίμην ὑ̆πονοήσαιο ὑ̆πονοήσαιτο ὑ̆πονοήσαισθον ὑ̆πονοησαίσθην ὑ̆πονοησαίμεθᾰ ὑ̆πονοήσαισθε ὑ̆πονοήσαιντο
imperative   ὑ̆πονόησαι ὑ̆πονοησᾰ́σθω ὑ̆πονοήσᾰσθον ὑ̆πονοησᾰ́σθων   ὑ̆πονοήσᾰσθε ὑ̆πονοησᾰ́σθων
passive indicative ὑ̆πενοήθην ὑ̆πενοήθης ὑ̆πενοήθη ὑ̆πενοήθητον ὑ̆πενοηθήτην ὑ̆πενοήθημεν ὑ̆πενοήθητε ὑ̆πενοήθησᾰν
subjunctive ὑ̆πονοηθῶ ὑ̆πονοηθῇς ὑ̆πονοηθῇ ὑ̆πονοηθῆτον ὑ̆πονοηθῆτον ὑ̆πονοηθῶμεν ὑ̆πονοηθῆτε ὑ̆πονοηθῶσῐ(ν)
optative ὑ̆πονοηθείην ὑ̆πονοηθείης ὑ̆πονοηθείη ὑ̆πονοηθεῖτον / ὑ̆πονοηθείητον ὑ̆πονοηθείτην / ὑ̆πονοηθειήτην ὑ̆πονοηθεῖμεν / ὑ̆πονοηθείημεν ὑ̆πονοηθεῖτε / ὑ̆πονοηθείητε ὑ̆πονοηθεῖεν / ὑ̆πονοηθείησᾰν
imperative   ὑ̆πονοήθητῐ ὑ̆πονοηθήτω ὑ̆πονοήθητον ὑ̆πονοηθήτων   ὑ̆πονοήθητε ὑ̆πονοηθέντων
active middle passive
infinitive ὑ̆πονοῆσαι ὑ̆πονοήσᾰσθαι ὑ̆πονοηθῆναι
participle m ὑ̆πονοήσᾱς ὑ̆πονοησᾰ́μενος ὑ̆πονοηθείς
f ὑ̆πονοήσᾱσᾰ ὑ̆πονοησᾰμένη ὑ̆πονοηθεῖσᾰ
n ὑ̆πονοῆσᾰν ὑ̆πονοησᾰ́μενον ὑ̆πονοηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑ̆πονενόηκᾰ, ὑ̆πονενόημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑ̆πονενόηκᾰ ὑ̆πονενόηκᾰς ὑ̆πονενόηκε(ν) ὑ̆πονενοήκᾰτον ὑ̆πονενοήκᾰτον ὑ̆πονενοήκᾰμεν ὑ̆πονενοήκᾰτε ὑ̆πονενοήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑ̆πονενοήκω ὑ̆πονενοήκῃς ὑ̆πονενοήκῃ ὑ̆πονενοήκητον ὑ̆πονενοήκητον ὑ̆πονενοήκωμεν ὑ̆πονενοήκητε ὑ̆πονενοήκωσῐ(ν)
optative ὑ̆πονενοήκοιμῐ / ὑ̆πονενοηκοίην ὑ̆πονενοήκοις / ὑ̆πονενοηκοίης ὑ̆πονενοήκοι / ὑ̆πονενοηκοίη ὑ̆πονενοήκοιτον ὑ̆πονενοηκοίτην ὑ̆πονενοήκοιμεν ὑ̆πονενοήκοιτε ὑ̆πονενοήκοιεν
imperative   ὑ̆πονενόηκε ὑ̆πονενοηκέτω ὑ̆πονενοήκετον ὑ̆πονενοηκέτων   ὑ̆πονενοήκετε ὑ̆πονενοηκόντων
middle/
passive 		indicative ὑ̆πονενόημαι ὑ̆πονενόησαι ὑ̆πονενόηται ὑ̆πονενόησθον ὑ̆πονενόησθον ὑ̆πονενοήμεθᾰ ὑ̆πονενόησθε ὑ̆πονενόηνται
subjunctive ὑ̆πονενοημένος ὦ ὑ̆πονενοημένος ᾖς ὑ̆πονενοημένος ᾖ ὑ̆πονενοημένω ἦτον ὑ̆πονενοημένω ἦτον ὑ̆πονενοημένοι ὦμεν ὑ̆πονενοημένοι ἦτε ὑ̆πονενοημένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑ̆πονενοημένος εἴην ὑ̆πονενοημένος εἴης ὑ̆πονενοημένος εἴη ὑ̆πονενοημένω εἴητον / εἶτον ὑ̆πονενοημένω εἰήτην / εἴτην ὑ̆πονενοημένοι εἴημεν / εἶμεν ὑ̆πονενοημένοι εἴητε / εἶτε ὑ̆πονενοημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ὑ̆πονενόησο ὑ̆πονενοήσθω ὑ̆πονενόησθον ὑ̆πονενοήσθων   ὑ̆πονενόησθε ὑ̆πονενοήσθων
active middle/passive
infinitive ὑ̆πονενοηκέναι ὑ̆πονενοῆσθαι
participle m ὑ̆πονενοηκώς ὑ̆πονενοημένος
f ὑ̆πονενοηκυῖᾰ ὑ̆πονενοημένη
n ὑ̆πονενοηκός ὑ̆πονενοημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὑ̆πενενοήκειν / ὑ̆πενενοήκη, ὑ̆πενενοήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑ̆πενενοήκειν / ὑ̆πενενοήκη ὑ̆πενενοήκεις / ὑ̆πενενοήκης ὑ̆πενενοήκει(ν) ὑ̆πενενοήκετον ὑ̆πενενοηκέτην ὑ̆πενενοήκεμεν ὑ̆πενενοήκετε ὑ̆πενενοήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὑ̆πενενοήμην ὑ̆πενενόησο ὑ̆πενενόητο ὑ̆πενενόησθον ὑ̆πενενοήσθην ὑ̆πενενοήμεθᾰ ὑ̆πενενόησθε ὑ̆πενενόηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

  • New Testament, Acts of the Apostles 25:18:
    περὶ οὗ σταθέντες οἱ κατήγοροι οὐδεμίαν αἰτίαν ἐπέφερον ὧν ὑπενόουν ἐγώ
    perì hoû stathéntes hoi katḗgoroi oudemían aitían epépheron hôn hupenóoun egṓ
    • Translation by KJV
      Against whom when the accusers stood up, they brought none accusation of such things as I supposed

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.