ὑποτείνω

Ancient Greek

Etymology

From ῠ̔πο- (hŭpo-, “below”) +‎ τείνω (teínō, “to stretch, spread”).

Pronunciation

 

Verb

ὑποτείνω • (hupoteínō)

  1. to stretch under, put under
  2. (geometry) to extend under, subtend
  3. to strain, pull hard
  4. to hold out hopes, offer
  5. to lay or put before one, present, suggest

Inflection

   Present: ῠ̔ποτείνω, ῠ̔ποτείνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔ποτείνω ῠ̔ποτείνεις ῠ̔ποτείνει ῠ̔ποτείνετον ῠ̔ποτείνετον ῠ̔ποτείνομεν ῠ̔ποτείνετε ῠ̔ποτείνουσῐ(ν)
subjunctive ῠ̔ποτείνω ῠ̔ποτείνῃς ῠ̔ποτείνῃ ῠ̔ποτείνητον ῠ̔ποτείνητον ῠ̔ποτείνωμεν ῠ̔ποτείνητε ῠ̔ποτείνωσῐ(ν)
optative ῠ̔ποτείνοιμῐ ῠ̔ποτείνοις ῠ̔ποτείνοι ῠ̔ποτείνοιτον ῠ̔ποτεινοίτην ῠ̔ποτείνοιμεν ῠ̔ποτείνοιτε ῠ̔ποτείνοιεν
imperative   ῠ̔πότεινε ῠ̔ποτεινέτω ῠ̔ποτείνετον ῠ̔ποτεινέτων   ῠ̔ποτείνετε ῠ̔ποτεινόντων
middle/
passive 		indicative ῠ̔ποτείνομαι ῠ̔ποτείνῃ / ῠ̔ποτείνει ῠ̔ποτείνεται ῠ̔ποτείνεσθον ῠ̔ποτείνεσθον ῠ̔ποτεινόμεθᾰ ῠ̔ποτείνεσθε ῠ̔ποτείνονται
subjunctive ῠ̔ποτείνωμαι ῠ̔ποτείνῃ ῠ̔ποτείνηται ῠ̔ποτείνησθον ῠ̔ποτείνησθον ῠ̔ποτεινώμεθᾰ ῠ̔ποτείνησθε ῠ̔ποτείνωνται
optative ῠ̔ποτεινοίμην ῠ̔ποτείνοιο ῠ̔ποτείνοιτο ῠ̔ποτείνοισθον ῠ̔ποτεινοίσθην ῠ̔ποτεινοίμεθᾰ ῠ̔ποτείνοισθε ῠ̔ποτείνοιντο
imperative   ῠ̔ποτείνου ῠ̔ποτεινέσθω ῠ̔ποτείνεσθον ῠ̔ποτεινέσθων   ῠ̔ποτείνεσθε ῠ̔ποτεινέσθων
active middle/passive
infinitive ῠ̔ποτείνειν ῠ̔ποτείνεσθαι
participle m ῠ̔ποτείνων ῠ̔ποτεινόμενος
f ῠ̔ποτείνουσᾰ ῠ̔ποτεινομένη
n ῠ̔ποτεῖνον ῠ̔ποτεινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῠ̔ποτενέω, ῠ̔ποτενέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔ποτενέω ῠ̔ποτενέεις ῠ̔ποτενέει ῠ̔ποτενέετον ῠ̔ποτενέετον ῠ̔ποτενέομεν ῠ̔ποτενέετε ῠ̔ποτενέουσῐ(ν)
optative ῠ̔ποτενέοιμῐ ῠ̔ποτενέοις ῠ̔ποτενέοι ῠ̔ποτενέοιτον ῠ̔ποτενεοίτην ῠ̔ποτενέοιμεν ῠ̔ποτενέοιτε ῠ̔ποτενέοιεν
middle indicative ῠ̔ποτενέομαι ῠ̔ποτενέῃ / ῠ̔ποτενέει ῠ̔ποτενέεται ῠ̔ποτενέεσθον ῠ̔ποτενέεσθον ῠ̔ποτενεόμεθᾰ ῠ̔ποτενέεσθε ῠ̔ποτενέονται
optative ῠ̔ποτενεοίμην ῠ̔ποτενέοιο ῠ̔ποτενέοιτο ῠ̔ποτενέοισθον ῠ̔ποτενεοίσθην ῠ̔ποτενεοίμεθᾰ ῠ̔ποτενέοισθε ῠ̔ποτενέοιντο
active middle
infinitive ῠ̔ποτενέειν ῠ̔ποτενέεσθαι
participle m ῠ̔ποτενέων ῠ̔ποτενεόμενος
f ῠ̔ποτενέουσᾰ ῠ̔ποτενεομένη
n ῠ̔ποτενέον ῠ̔ποτενεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῠ̔ποτενῶ, ῠ̔ποτενοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔ποτενῶ ῠ̔ποτενεῖς ῠ̔ποτενεῖ ῠ̔ποτενεῖτον ῠ̔ποτενεῖτον ῠ̔ποτενοῦμεν ῠ̔ποτενεῖτε ῠ̔ποτενοῦσῐ(ν)
optative ῠ̔ποτενοίην / ῠ̔ποτενοῖμῐ ῠ̔ποτενοίης / ῠ̔ποτενοῖς ῠ̔ποτενοίη / ῠ̔ποτενοῖ ῠ̔ποτενοῖτον / ῠ̔ποτενοίητον ῠ̔ποτενοίτην / ῠ̔ποτενοιήτην ῠ̔ποτενοῖμεν / ῠ̔ποτενοίημεν ῠ̔ποτενοῖτε / ῠ̔ποτενοίητε ῠ̔ποτενοῖεν / ῠ̔ποτενοίησᾰν
middle indicative ῠ̔ποτενοῦμαι ῠ̔ποτενῇ ῠ̔ποτενεῖται ῠ̔ποτενεῖσθον ῠ̔ποτενεῖσθον ῠ̔ποτενούμεθᾰ ῠ̔ποτενεῖσθε ῠ̔ποτενοῦνται
optative ῠ̔ποτενοίμην ῠ̔ποτενοῖο ῠ̔ποτενοῖτο ῠ̔ποτενοῖσθον ῠ̔ποτενοίσθην ῠ̔ποτενοίμεθᾰ ῠ̔ποτενοῖσθε ῠ̔ποτενοῖντο
active middle
infinitive ῠ̔ποτενεῖν ῠ̔ποτενεῖσθαι
participle m ῠ̔ποτενῶν ῠ̔ποτενούμενος
f ῠ̔ποτενοῦσᾰ ῠ̔ποτενουμένη
n ῠ̔ποτενοῦν ῠ̔ποτενούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • English: hypotenuse

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.