ὑποτελέω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ τελέω (teléō).

Pronunciation

 

Verb

ὑποτελέω • (hupoteléō)

  1. to pay (a tax or tribute)

Conjugation

   Present: ὑποτελέω, ὑποτελέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποτελέω ὑποτελέεις ὑποτελέει ὑποτελέετον ὑποτελέετον ὑποτελέομεν ὑποτελέετε ὑποτελέουσῐ(ν)
subjunctive ὑποτελέω ὑποτελέῃς ὑποτελέῃ ὑποτελέητον ὑποτελέητον ὑποτελέωμεν ὑποτελέητε ὑποτελέωσῐ(ν)
optative ὑποτελέοιμῐ ὑποτελέοις ὑποτελέοι ὑποτελέοιτον ὑποτελεοίτην ὑποτελέοιμεν ὑποτελέοιτε ὑποτελέοιεν
imperative   ὑποτέλεε ὑποτελεέτω ὑποτελέετον ὑποτελεέτων   ὑποτελέετε ὑποτελεόντων
middle/
passive 		indicative ὑποτελέομαι ὑποτελέῃ / ὑποτελέει ὑποτελέεται ὑποτελέεσθον ὑποτελέεσθον ὑποτελεόμεθᾰ ὑποτελέεσθε ὑποτελέονται
subjunctive ὑποτελέωμαι ὑποτελέῃ ὑποτελέηται ὑποτελέησθον ὑποτελέησθον ὑποτελεώμεθᾰ ὑποτελέησθε ὑποτελέωνται
optative ὑποτελεοίμην ὑποτελέοιο ὑποτελέοιτο ὑποτελέοισθον ὑποτελεοίσθην ὑποτελεοίμεθᾰ ὑποτελέοισθε ὑποτελέοιντο
imperative   ὑποτελέου ὑποτελεέσθω ὑποτελέεσθον ὑποτελεέσθων   ὑποτελέεσθε ὑποτελεέσθων
active middle/passive
infinitive ὑποτελέειν ὑποτελέεσθαι
participle m ὑποτελέων ὑποτελεόμενος
f ὑποτελέουσᾰ ὑποτελεομένη
n ὑποτελέον ὑποτελεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ὑποτελῶ, ὑποτελοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποτελῶ ὑποτελεῖς ὑποτελεῖ ὑποτελεῖτον ὑποτελεῖτον ὑποτελοῦμεν ὑποτελεῖτε ὑποτελοῦσῐ(ν)
subjunctive ὑποτελῶ ὑποτελῇς ὑποτελῇ ὑποτελῆτον ὑποτελῆτον ὑποτελῶμεν ὑποτελῆτε ὑποτελῶσῐ(ν)
optative ὑποτελοίην / ὑποτελοῖμῐ ὑποτελοίης / ὑποτελοῖς ὑποτελοίη / ὑποτελοῖ ὑποτελοῖτον / ὑποτελοίητον ὑποτελοίτην / ὑποτελοιήτην ὑποτελοῖμεν / ὑποτελοίημεν ὑποτελοῖτε / ὑποτελοίητε ὑποτελοῖεν / ὑποτελοίησᾰν
imperative   ὑποτέλει ὑποτελείτω ὑποτελεῖτον ὑποτελείτων   ὑποτελεῖτε ὑποτελούντων
middle/
passive 		indicative ὑποτελοῦμαι ὑποτελεῖ,
ὑποτελῇ 		ὑποτελεῖται ὑποτελεῖσθον ὑποτελεῖσθον ὑποτελούμεθᾰ ὑποτελεῖσθε ὑποτελοῦνται
subjunctive ὑποτελῶμαι ὑποτελῇ ὑποτελῆται ὑποτελῆσθον ὑποτελῆσθον ὑποτελώμεθᾰ ὑποτελῆσθε ὑποτελῶνται
optative ὑποτελοίμην ὑποτελοῖο ὑποτελοῖτο ὑποτελοῖσθον ὑποτελοίσθην ὑποτελοίμεθᾰ ὑποτελοῖσθε ὑποτελοῖντο
imperative   ὑποτελοῦ ὑποτελείσθω ὑποτελεῖσθον ὑποτελείσθων   ὑποτελεῖσθε ὑποτελείσθων
active middle/passive
infinitive ὑποτελεῖν ὑποτελεῖσθαι
participle m ὑποτελῶν ὑποτελούμενος
f ὑποτελοῦσᾰ ὑποτελουμένη
n ὑποτελοῦν ὑποτελούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπετέλεον, ὑπετελεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπετέλεον ὑπετέλεες ὑπετέλεε(ν) ὑπετελέετον ὑπετελεέτην ὑπετελέομεν ὑπετελέετε ὑπετέλεον
middle/
passive 		indicative ὑπετελεόμην ὑπετελέου ὑπετελέετο ὑπετελέεσθον ὑπετελεέσθην ὑπετελεόμεθᾰ ὑπετελέεσθε ὑπετελέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπετέλουν, ὑπετελούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπετέλουν ὑπετέλεις ὑπετέλει ὑπετελεῖτον ὑπετελείτην ὑπετελοῦμεν ὑπετελεῖτε ὑπετέλουν
middle/
passive 		indicative ὑπετελούμην ὑπετελοῦ ὑπετελεῖτο ὑπετελεῖσθον ὑπετελείσθην ὑπετελούμεθᾰ ὑπετελεῖσθε ὑπετελοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑποτελεσέω, ὑποτελεσέομαι, ὑποτελεσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποτελεσέω ὑποτελεσέεις ὑποτελεσέει ὑποτελεσέετον ὑποτελεσέετον ὑποτελεσέομεν ὑποτελεσέετε ὑποτελεσέουσῐ(ν)
optative ὑποτελεσέοιμῐ ὑποτελεσέοις ὑποτελεσέοι ὑποτελεσέοιτον ὑποτελεσεοίτην ὑποτελεσέοιμεν ὑποτελεσέοιτε ὑποτελεσέοιεν
middle indicative ὑποτελεσέομαι ὑποτελεσέῃ / ὑποτελεσέει ὑποτελεσέεται ὑποτελεσέεσθον ὑποτελεσέεσθον ὑποτελεσεόμεθᾰ ὑποτελεσέεσθε ὑποτελεσέονται
optative ὑποτελεσεοίμην ὑποτελεσέοιο ὑποτελεσέοιτο ὑποτελεσέοισθον ὑποτελεσεοίσθην ὑποτελεσεοίμεθᾰ ὑποτελεσέοισθε ὑποτελεσέοιντο
passive indicative ὑποτελεσθήσομαι ὑποτελεσθήσῃ ὑποτελεσθήσεται ὑποτελεσθήσεσθον ὑποτελεσθήσεσθον ὑποτελεσθησόμεθᾰ ὑποτελεσθήσεσθε ὑποτελεσθήσονται
optative ὑποτελεσθησοίμην ὑποτελεσθήσοιο ὑποτελεσθήσοιτο ὑποτελεσθήσοισθον ὑποτελεσθησοίσθην ὑποτελεσθησοίμεθᾰ ὑποτελεσθήσοισθε ὑποτελεσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ὑποτελεσέειν ὑποτελεσέεσθαι ὑποτελεσθήσεσθαι
participle m ὑποτελεσέων ὑποτελεσεόμενος ὑποτελεσθησόμενος
f ὑποτελεσέουσᾰ ὑποτελεσεομένη ὑποτελεσθησομένη
n ὑποτελεσέον ὑποτελεσεόμενον ὑποτελεσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑποτελεσῶ, ὑποτελεσοῦμαι, ὑποτελεσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποτελεσῶ ὑποτελεσεῖς ὑποτελεσεῖ ὑποτελεσεῖτον ὑποτελεσεῖτον ὑποτελεσοῦμεν ὑποτελεσεῖτε ὑποτελεσοῦσῐ(ν)
optative ὑποτελεσοίην / ὑποτελεσοῖμῐ ὑποτελεσοίης / ὑποτελεσοῖς ὑποτελεσοίη / ὑποτελεσοῖ ὑποτελεσοῖτον / ὑποτελεσοίητον ὑποτελεσοίτην / ὑποτελεσοιήτην ὑποτελεσοῖμεν / ὑποτελεσοίημεν ὑποτελεσοῖτε / ὑποτελεσοίητε ὑποτελεσοῖεν / ὑποτελεσοίησᾰν
middle indicative ὑποτελεσοῦμαι ὑποτελεσῇ ὑποτελεσεῖται ὑποτελεσεῖσθον ὑποτελεσεῖσθον ὑποτελεσούμεθᾰ ὑποτελεσεῖσθε ὑποτελεσοῦνται
optative ὑποτελεσοίμην ὑποτελεσοῖο ὑποτελεσοῖτο ὑποτελεσοῖσθον ὑποτελεσοίσθην ὑποτελεσοίμεθᾰ ὑποτελεσοῖσθε ὑποτελεσοῖντο
passive indicative ὑποτελεσθήσομαι ὑποτελεσθήσῃ ὑποτελεσθήσεται ὑποτελεσθήσεσθον ὑποτελεσθήσεσθον ὑποτελεσθησόμεθᾰ ὑποτελεσθήσεσθε ὑποτελεσθήσονται
optative ὑποτελεσθησοίμην ὑποτελεσθήσοιο ὑποτελεσθήσοιτο ὑποτελεσθήσοισθον ὑποτελεσθησοίσθην ὑποτελεσθησοίμεθᾰ ὑποτελεσθήσοισθε ὑποτελεσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ὑποτελεσεῖν ὑποτελεσεῖσθαι ὑποτελεσθήσεσθαι
participle m ὑποτελεσῶν ὑποτελεσούμενος ὑποτελεσθησόμενος
f ὑποτελεσοῦσᾰ ὑποτελεσουμένη ὑποτελεσθησομένη
n ὑποτελεσοῦν ὑποτελεσούμενον ὑποτελεσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπετέλεσᾰ, ὑπετελεσᾰ́μην, ὑπετελέσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπετέλεσᾰ ὑπετέλεσᾰς ὑπετέλεσε(ν) ὑπετελέσᾰτον ὑπετελεσᾰ́την ὑπετελέσᾰμεν ὑπετελέσᾰτε ὑπετέλεσᾰν
subjunctive ὑποτελέσω ὑποτελέσῃς ὑποτελέσῃ ὑποτελέσητον ὑποτελέσητον ὑποτελέσωμεν ὑποτελέσητε ὑποτελέσωσῐ(ν)
optative ὑποτελέσαιμῐ ὑποτελέσειᾰς / ὑποτελέσαις ὑποτελέσειε(ν) / ὑποτελέσαι ὑποτελέσαιτον ὑποτελεσαίτην ὑποτελέσαιμεν ὑποτελέσαιτε ὑποτελέσειᾰν / ὑποτελέσαιεν
imperative   ὑποτέλεσον ὑποτελεσᾰ́τω ὑποτελέσᾰτον ὑποτελεσᾰ́των   ὑποτελέσᾰτε ὑποτελεσᾰ́ντων
middle indicative ὑπετελεσᾰ́μην ὑπετελέσω ὑπετελέσᾰτο ὑπετελέσᾰσθον ὑπετελεσᾰ́σθην ὑπετελεσᾰ́μεθᾰ ὑπετελέσᾰσθε ὑπετελέσᾰντο
subjunctive ὑποτελέσωμαι ὑποτελέσῃ ὑποτελέσηται ὑποτελέσησθον ὑποτελέσησθον ὑποτελεσώμεθᾰ ὑποτελέσησθε ὑποτελέσωνται
optative ὑποτελεσαίμην ὑποτελέσαιο ὑποτελέσαιτο ὑποτελέσαισθον ὑποτελεσαίσθην ὑποτελεσαίμεθᾰ ὑποτελέσαισθε ὑποτελέσαιντο
imperative   ὑποτέλεσαι ὑποτελεσᾰ́σθω ὑποτελέσᾰσθον ὑποτελεσᾰ́σθων   ὑποτελέσᾰσθε ὑποτελεσᾰ́σθων
passive indicative ὑπετελέσθην ὑπετελέσθης ὑπετελέσθη ὑπετελέσθητον ὑπετελεσθήτην ὑπετελέσθημεν ὑπετελέσθητε ὑπετελέσθησᾰν
subjunctive ὑποτελεσθῶ ὑποτελεσθῇς ὑποτελεσθῇ ὑποτελεσθῆτον ὑποτελεσθῆτον ὑποτελεσθῶμεν ὑποτελεσθῆτε ὑποτελεσθῶσῐ(ν)
optative ὑποτελεσθείην ὑποτελεσθείης ὑποτελεσθείη ὑποτελεσθεῖτον / ὑποτελεσθείητον ὑποτελεσθείτην / ὑποτελεσθειήτην ὑποτελεσθεῖμεν / ὑποτελεσθείημεν ὑποτελεσθεῖτε / ὑποτελεσθείητε ὑποτελεσθεῖεν / ὑποτελεσθείησᾰν
imperative   ὑποτελέσθητῐ ὑποτελεσθήτω ὑποτελέσθητον ὑποτελεσθήτων   ὑποτελέσθητε ὑποτελεσθέντων
active middle passive
infinitive ὑποτελέσαι ὑποτελέσᾰσθαι ὑποτελεσθῆναι
participle m ὑποτελέσᾱς ὑποτελεσᾰ́μενος ὑποτελεσθείς
f ὑποτελέσᾱσᾰ ὑποτελεσᾰμένη ὑποτελεσθεῖσᾰ
n ὑποτελέσᾰν ὑποτελεσᾰ́μενον ὑποτελεσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑποτετέλεκᾰ, ὑποτετέλεσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποτετέλεκᾰ ὑποτετέλεκᾰς ὑποτετέλεκε(ν) ὑποτετελέκᾰτον ὑποτετελέκᾰτον ὑποτετελέκᾰμεν ὑποτετελέκᾰτε ὑποτετελέκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑποτετελέκω ὑποτετελέκῃς ὑποτετελέκῃ ὑποτετελέκητον ὑποτετελέκητον ὑποτετελέκωμεν ὑποτετελέκητε ὑποτετελέκωσῐ(ν)
optative ὑποτετελέκοιμῐ / ὑποτετελεκοίην ὑποτετελέκοις / ὑποτετελεκοίης ὑποτετελέκοι / ὑποτετελεκοίη ὑποτετελέκοιτον ὑποτετελεκοίτην ὑποτετελέκοιμεν ὑποτετελέκοιτε ὑποτετελέκοιεν
imperative   ὑποτετέλεκε ὑποτετελεκέτω ὑποτετελέκετον ὑποτετελεκέτων   ὑποτετελέκετε ὑποτετελεκόντων
middle/
passive 		indicative ὑποτετέλεσμαι ὑποτετέλεσαι ὑποτετέλεσται ὑποτετέλεσθον ὑποτετέλεσθον ὑποτετελέσμεθᾰ ὑποτετέλεσθε ὑποτετελέσᾰται
subjunctive ὑποτετελεσμένος ὦ ὑποτετελεσμένος ᾖς ὑποτετελεσμένος ᾖ ὑποτετελεσμένω ἦτον ὑποτετελεσμένω ἦτον ὑποτετελεσμένοι ὦμεν ὑποτετελεσμένοι ἦτε ὑποτετελεσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑποτετελεσμένος εἴην ὑποτετελεσμένος εἴης ὑποτετελεσμένος εἴη ὑποτετελεσμένω εἴητον / εἶτον ὑποτετελεσμένω εἰήτην / εἴτην ὑποτετελεσμένοι εἴημεν / εἶμεν ὑποτετελεσμένοι εἴητε / εἶτε ὑποτετελεσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ὑποτετέλεσο ὑποτετελέσθω ὑποτετέλεσθον ὑποτετελέσθων   ὑποτετέλεσθε ὑποτετελέσθων
active middle/passive
infinitive ὑποτετελεκέναι ὑποτετελέσθαι
participle m ὑποτετελεκώς ὑποτετελεσμένος
f ὑποτετελεκυῖᾰ ὑποτετελεσμένη
n ὑποτετελεκός ὑποτετελεσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὑπετετελέκειν / ὑπετετελέκη, ὑπετετελέσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπετετελέκειν / ὑπετετελέκη ὑπετετελέκεις / ὑπετετελέκης ὑπετετελέκει(ν) ὑπετετελέκετον ὑπετετελεκέτην ὑπετετελέκεμεν ὑπετετελέκετε ὑπετετελέκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὑπετετελέσμην ὑπετετέλεσο ὑπετετέλεστο ὑπετετέλεσθον ὑπετετελέσθην ὑπετετελέσμεθᾰ ὑπετετέλεσθε ὑπετετελέσᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.