ῥινόν
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /r̥iː.nón/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /riˈnon/
- (4th CE Koine) IPA(key): /riˈnon/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /riˈnon/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /riˈnon/
Noun
ῥῑνόν • (rhīnón) n (genitive ῥῑνοῦ); second declension
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ῥῑνόν tò rhīnón |
τὼ ῥῑνώ tṑ rhīnṓ |
τᾰ̀ ῥῑνᾰ́ tằ rhīnắ | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ῥῑνοῦ toû rhīnoû |
τοῖν ῥῑνοῖν toîn rhīnoîn |
τῶν ῥῑνῶν tôn rhīnôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ῥῑνῷ tōî rhīnōî |
τοῖν ῥῑνοῖν toîn rhīnoîn |
τοῖς ῥῑνοῖς toîs rhīnoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸ ῥῑνόν tò rhīnón |
τὼ ῥῑνώ tṑ rhīnṓ |
τᾰ̀ ῥῑνᾰ́ tằ rhīnắ | ||||||||||
| Vocative | ῥῑνόν rhīnón |
ῥῑνώ rhīnṓ |
ῥῑνᾰ́ rhīnắ | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Noun
ῥῑνόν • (rhīnón)
- accusative singular of ῥῑνός (rhīnós)
Further reading
- “ῥινόν”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- ῥινόν in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “ῥινόν”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press