𐰃𐰲
Old Turkic
Alternative forms
- 𐰱 (č̥ /ič, äč/)
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *ič (“the interior of something”).
Noun
𐰃𐰲 (ič /ič/)
Declension
| singular | definite plural | |
|---|---|---|
| nominative | 𐰃𐰲 (ič) | 𐰃𐰲𐰠𐰼 (ičl²r²) |
| dative | 𐰃𐰲𐰚𐰀 (ička) | 𐰃𐰲𐰠𐰼𐰚𐰀 (ičl²r²ka) |
| accusative | 𐰃𐰲𐰃𐰏 (ičig) | 𐰃𐰲𐰠𐰼𐰏 (ičl²r²g) |
| locative | 𐰃𐰲𐰓𐰀 (ičd²a) | 𐰃𐰲𐰠𐰼𐰓𐰀 (ičl²r²d²a) |
| ablative | 𐰃𐰲𐰓𐰃𐰤 (ičd²in²) | 𐰃𐰲𐰠𐰼𐰓𐰤 (ičl²r²d²n²) |
| instrumental | 𐰃𐰲𐰃𐰤 (ičin²) | 𐰃𐰲𐰠𐰼𐰤 (ičl²r²n²) |
| equative | 𐰃𐰲𐰲𐰀 (ičča) | |
| directive | 𐰃𐰲𐰏𐰼𐰇 (ičgr²ü) | |
| similative | 𐰃𐰲𐰠𐰘𐰇 (ičl²y²ü) |
Derived terms
- 𐰃𐰲𐰼𐰀 (ičr²a /ičrä/, “inside”)
- 𐰃𐰲𐰼𐰚𐰃 (ičr²ki /ičräki/, “courtly affairs”)
- 𐰱𐰏𐰼 (č̥gr² /ičgär-/, “to make a tributary”)
- 𐰱𐰚 (č̥k /ičik-/, “to be a tributary”)
References
- Clauson, Gerard (1972) “iç”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, →ISBN, →OCLC, page 17
- Tekin, Talât (1968) “ič”, in A Grammar of Orkhon Turkic (Uralic and Altaic Series; 69), Bloomington: Indiana University, →ISBN, page 333