Afranius
Latin
Etymology
Afranii + -anus, possibly of Picentine (whose language itself is disputed) origin.[1]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aˈfraː.ni.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈfraː.ni.us]
Proper noun
Afrānius m sg (genitive Afrāniī or Afrānī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Lucius Afranius, a Roman poet
Declension
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Afrānius |
| genitive | Afrāniī Afrānī1 |
| dative | Afrāniō |
| accusative | Afrānium |
| ablative | Afrāniō |
| vocative | Afrānī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
- Afrānia
- Afrāniānus
Adjective
Afrānius (feminine Afrānia, neuter Afrānium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to the gens Afrania.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Afrānius | Afrānia | Afrānium | Afrāniī | Afrāniae | Afrānia | |
| genitive | Afrāniī | Afrāniae | Afrāniī | Afrāniōrum | Afrāniārum | Afrāniōrum | |
| dative | Afrāniō | Afrāniae | Afrāniō | Afrāniīs | |||
| accusative | Afrānium | Afrāniam | Afrānium | Afrāniōs | Afrāniās | Afrānia | |
| ablative | Afrāniō | Afrāniā | Afrāniō | Afrāniīs | |||
| vocative | Afrānie | Afrānia | Afrānium | Afrāniī | Afrāniae | Afrānia | |
References
- “Afranius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Afranius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. I, p. 55 ("Titus Afranius or Titus Afrenius", No. 8).