Durağan
See also: durağan
Turkish
Etymology
From dur- (“to stop, to halt, to stand still”) + -ağan.
Pronunciation
- IPA(key): /duˈɾaːan/
- Hyphenation: Du‧ra‧ğan
Proper noun
Durağan
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Durağan | Durağanlar |
| accusative | Durağan'ı | Durağanları |
| dative | Durağan'a | Durağanlara |
| locative | Durağan'da | Durağanlarda |
| ablative | Durağan'dan | Durağanlardan |
| genitive | Durağan'ın | Durağanların |
| singular | plural | |
|---|---|---|
| benim (my) | Durağan'ım | Durağanlarım Durağan'larım |
| senin (your) | Durağan'ın | Durağanların Durağan'ların |
| onun (his/her/its) | Durağan'ı | Durağanları Durağan'ları |
| bizim (our) | Durağan'ımız | Durağanlarımız Durağan'larımız |
| sizin (your) | Durağan'ınız | Durağanlarınız Durağan'larınız |
| onların (their) | Durağan'ı Durağanları Durağan'ları |
Durağanları Durağan'ları |
Derived terms
- Durağanlı
Further reading
- “Durağan”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu