Gratius
See also: gratius
Latin
Etymology
From grātus (“grateful”) + -ius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɡraː.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɡrat̪.t̪͡s̪i.us]
Proper noun
Grātius m sg (genitive Grātiī or Grātī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Gratius Faliscus, a Roman poet
Declension
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Grātius |
| genitive | Grātiī Grātī1 |
| dative | Grātiō |
| accusative | Grātium |
| ablative | Grātiō |
| vocative | Grātī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).