Juntinus
Latin
Alternative forms
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [jʊnˈtiː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [jun̪ˈt̪iː.nus]
Adjective
Juntīnus (feminine Juntīna, neuter Juntīnum); first/second-declension adjective
- (New Latin) Juntine (of, pertaining to, occurring in, or typifying the editions of the Giunti printing family)
- 1818, Carolus Reisigius Thuringus, De constructione antistrophica trium carminum melicorum Aristophanis syntagma criticum, chapter iii, page 14:
- In Lysistrata, v. 168., Juntinus liber tenet ἀμῶν, ἀμὶν idem v. 1081. et hîc in antistropha α’. et v. 1162., ubi Ravennas ἀμῖν.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1818, Carolus Reisigius Thuringus, De constructione antistrophica trium carminum melicorum Aristophanis syntagma criticum, chapter iii, page 15:
- Cogitabam posse verius esse ᾆπερ, quia v. 1312. Juntinus liber et Ravennas haberent σείοντ’.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | Juntīnus | Juntīna | Juntīnum | Juntīnī | Juntīnae | Juntīna | |
genitive | Juntīnī | Juntīnae | Juntīnī | Juntīnōrum | Juntīnārum | Juntīnōrum | |
dative | Juntīnō | Juntīnae | Juntīnō | Juntīnīs | |||
accusative | Juntīnum | Juntīnam | Juntīnum | Juntīnōs | Juntīnās | Juntīna | |
ablative | Juntīnō | Juntīnā | Juntīnō | Juntīnīs | |||
vocative | Juntīne | Juntīna | Juntīnum | Juntīnī | Juntīnae | Juntīna |
Descendants
- English: Juntine
Proper noun
Juntīnus m sg (genitive Juntīnī); second declension
- a male given name — held by:
- Juntinus de Juntinis
- Juntinus de Juntinis Pistoriensis
- a surname — held by:
- Franciscus Juntinus
Declension
Second-declension noun, singular only.
singular | |
---|---|
nominative | Juntīnus |
genitive | Juntīnī |
dative | Juntīnō |
accusative | Juntīnum |
ablative | Juntīnō |
vocative | Juntīne |