Königskrone
German
Etymology
From König (“king”) + -s- + Krone (“crown”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkøːnɪçsˌkʁoːnə]
- Hyphenation: Kö‧nigs‧kro‧ne
Noun
Königskrone f (genitive Königskrone, plural Königskronen)
Declension
Declension of Königskrone [feminine]
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indef. | def. | noun | def. | noun | |
| nominative | eine | die | Königskrone | die | Königskronen |
| genitive | einer | der | Königskrone | der | Königskronen |
| dative | einer | der | Königskrone | den | Königskronen |
| accusative | eine | die | Königskrone | die | Königskronen |
Related terms
Further reading
- “Königskrone” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache
- “Königskrone” in Duden online