Keşan
See also: kesan
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish كشان (keşan), itself from Greek Κεσσάνη (Kessáni).
Pronunciation
- IPA(key): /ce.ʃan/
Proper noun
Keşan
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Keşan | Keşanlar |
| accusative | Keşan'ı | Keşanları |
| dative | Keşan'a | Keşanlara |
| locative | Keşan'da | Keşanlarda |
| ablative | Keşan'dan | Keşanlardan |
| genitive | Keşan'ın | Keşanların |
| singular | plural | |
|---|---|---|
| benim (my) | Keşan'ım | Keşanlarım Keşan'larım |
| senin (your) | Keşan'ın | Keşanların Keşan'ların |
| onun (his/her/its) | Keşan'ı | Keşanları Keşan'ları |
| bizim (our) | Keşan'ımız | Keşanlarımız Keşan'larımız |
| sizin (your) | Keşan'ınız | Keşanlarınız Keşan'larınız |
| onların (their) | Keşan'ı Keşanları Keşan'ları |
Keşanları Keşan'ları |
Derived terms
- Keşanlı