German
Etymology
From keimen (“to sprout, to germinate”) + Zeit (“time; period; age”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkaɪ̯mˌt͡saɪ̯t/
- Hyphenation: Keim‧zeit
Noun
Keimzeit f (genitive Keimzeit, plural Keimzeiten)
- (botany) germination period
Declension
Declension of Keimzeit [feminine]