Mücahit

See also: mücahit

Turkish

Etymology

From mücahit.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Proper noun

Mücahit

  1. a male given name from Arabic

Declension

Declension of Mücahit
singular plural
nominative Mücahit Mücahitler / Mücahit'ler
accusative Mücahit'i Mücahitleri / Mücahit'leri
dative Mücahit'e Mücahitlere / Mücahit'lere
locative Mücahit'te Mücahitlerde / Mücahit'lerde
ablative Mücahit'ten Mücahitlerden / Mücahit'lerden
genitive Mücahit'in Mücahitlerin / Mücahit'lerin
Possessive forms of Mücahit
singular plural
benim (my) Mücahit'im Mücahitlerim
Mücahit'lerim
senin (your) Mücahit'in Mücahitlerin
Mücahit'lerin
onun (his/her/its) Mücahit'i Mücahitleri
Mücahit'leri
bizim (our) Mücahit'imiz Mücahitlerimiz
Mücahit'lerimiz
sizin (your) Mücahit'iniz Mücahitleriniz
Mücahit'leriniz
onların (their) Mücahit'i
Mücahitleri
Mücahit'leri 		Mücahitleri
Mücahit'leri
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.