Marcianus
Latin
Etymology
From Mārcus + -iānus (suffix forming an adjective of belonging or origin) or Mārcius + -ānus (suffix forming an adjective of belonging or origin).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [maːr.kiˈaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mar.t͡ʃiˈaː.nus]
Adjective
Mārciānus (feminine Mārciāna, neuter Mārciānum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Mārciānus | Mārciāna | Mārciānum | Mārciānī | Mārciānae | Mārciāna | |
| genitive | Mārciānī | Mārciānae | Mārciānī | Mārciānōrum | Mārciānārum | Mārciānōrum | |
| dative | Mārciānō | Mārciānae | Mārciānō | Mārciānīs | |||
| accusative | Mārciānum | Mārciānam | Mārciānum | Mārciānōs | Mārciānās | Mārciāna | |
| ablative | Mārciānō | Mārciānā | Mārciānō | Mārciānīs | |||
| vocative | Mārciāne | Mārciāna | Mārciānum | Mārciānī | Mārciānae | Mārciāna | |