Marcius

See also: március

English

Etymology

From Latin Marcius. See also Mars.

Proper noun

Marcius

  1. a Roman nomen gentilicium

Translations

Latin

Etymology

From Mārcus.

Pronunciation

Adjective

Mārcius (feminine Mārcia, neuter Mārcium); first/second-declension adjective

  1. of or pertaining to the gens Marcia, Marcian

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative Mārcius Mārcia Mārcium Mārciī Mārciae Mārcia
genitive Mārciī Mārciae Mārciī Mārciōrum Mārciārum Mārciōrum
dative Mārciō Mārciae Mārciō Mārciīs
accusative Mārcium Mārciam Mārcium Mārciōs Mārciās Mārcia
ablative Mārciō Mārciā Mārciō Mārciīs
vocative Mārcie Mārcia Mārcium Mārciī Mārciae Mārcia

Proper noun

Mārcius m (genitive Mārciī or Mārcī, feminine Mārcia); second declension

  1. The name of a Roman gens, famously held by:
    1. Ancus Marcius (fourth king of Rome)

Declension

Second-declension noun.

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

Derived terms

  • Mārcia f
  • Mārciānē (in the manner of Marcius, adverb)
  • Mārciānus (pertaining to Marcius, adjective)

References