Mediolatinus
Latin
Etymology
Likely calqued on/backported from Italian mediolatino (“Medieval Latin”, adj. and subst.) or another Romance language, and is more in line with Greek than with Latin word-formation models. Analyzable as medius (“middle”) + -o- + Latīnus (“Latin”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɛ.di.ɔ.ɫaˈtiː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [me.d̪i.o.laˈt̪iː.nus]
Adjective
Mediolatīnus (feminine Mediolatīna, neuter Mediolatīnum); first/second-declension adjective
- (Contemporary Latin, very rare) Medieval Latin (of or pertaining to the forms of the Latin language written, spoken, and sung during the Middle Ages)
- 2001, Terence Tunberg, “De Marco Antonio Mureto Oratore et Gallo et Romano”, in Gilbert Tournoy, editor, Humanistica Lovaniensia: Journal of Neo-Latin Studies, volume L, Leuven University Press, →ISBN, 306, footnote 7:
- Quae cum de sermōnis proprietātibus praecēperit Valla, vestīgia tamen syntaxeos Mediolatīnae in eius scrīptīs cernere possumus nōn pauca.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Mediolatīnus | Mediolatīna | Mediolatīnum | Mediolatīnī | Mediolatīnae | Mediolatīna | |
| genitive | Mediolatīnī | Mediolatīnae | Mediolatīnī | Mediolatīnōrum | Mediolatīnārum | Mediolatīnōrum | |
| dative | Mediolatīnō | Mediolatīnae | Mediolatīnō | Mediolatīnīs | |||
| accusative | Mediolatīnum | Mediolatīnam | Mediolatīnum | Mediolatīnōs | Mediolatīnās | Mediolatīna | |
| ablative | Mediolatīnō | Mediolatīnā | Mediolatīnō | Mediolatīnīs | |||
| vocative | Mediolatīne | Mediolatīna | Mediolatīnum | Mediolatīnī | Mediolatīnae | Mediolatīna | |