Mekke

See also: měkké and mekke

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish مكه (mekke), from Arabic مَكَّة (makka).

Pronunciation

  • IPA(key): [mé̞k̟.k̟e̞]
  • Hyphenation: Mek‧ke

Proper noun

Mekke

  1. Mecca (a city in Saudi Arabia)
    Synonym: Mekke-i Mükerreme

Declension

Declension of Mekke
singular plural
nominative Mekke Mekkeler / Mekke'ler
accusative Mekke'yi Mekkeleri / Mekke'leri
dative Mekke'ye Mekkelere / Mekke'lere
locative Mekke'de Mekkelerde / Mekke'lerde
ablative Mekke'den Mekkelerden / Mekke'lerden
genitive Mekke'nin Mekkelerin / Mekke'lerin
Possessive forms of Mekke
singular plural
benim (my) Mekke'm Mekkelerim
Mekke'lerim
senin (your) Mekke'n Mekkelerin
Mekke'lerin
onun (his/her/its) Mekke'si Mekkeleri
Mekke'leri
bizim (our) Mekke'miz Mekkelerimiz
Mekke'lerimiz
sizin (your) Mekke'niz Mekkeleriniz
Mekke'leriniz
onların (their) Mekke'si
Mekkeleri
Mekke'leri 		Mekkeleri
Mekke'leri
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.