Menemen
See also: menemen
Turkish
Etymology
Uncertain. Possibly from Ancient Greek μαινόμενος (mainómenos, “raving mad”), present participle of μαίνομαι (maínomai).
Pronunciation
- IPA(key): /me.neˈmen/, [meneˈmæn]
- Rhymes: -æn
- Homophone: menemen
- Hyphenation: Me‧ne‧men
Proper noun
Menemen
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Menemen | Menemenler |
| accusative | Menemen'i | Menemenleri |
| dative | Menemen'e | Menemenlere |
| locative | Menemen'de | Menemenlerde |
| ablative | Menemen'den | Menemenlerden |
| genitive | Menemen'in | Menemenlerin |
| singular | plural | |
|---|---|---|
| benim (my) | Menemen'im | Menemenlerim Menemen'lerim |
| senin (your) | Menemen'in | Menemenlerin Menemen'lerin |
| onun (his/her/its) | Menemen'i | Menemenleri Menemen'leri |
| bizim (our) | Menemen'imiz | Menemenlerimiz Menemen'lerimiz |
| sizin (your) | Menemen'iniz | Menemenleriniz Menemen'leriniz |
| onların (their) | Menemen'i Menemenleri Menemen'leri |
Menemenleri Menemen'leri |
Derived terms
- Menemenli