Menemen

See also: menemen

Turkish

Etymology

Uncertain. Possibly from Ancient Greek μαινόμενος (mainómenos, raving mad), present participle of μαίνομαι (maínomai).

Pronunciation

  • IPA(key): /me.neˈmen/, [meneˈmæn]
  • Rhymes: -æn
  • Homophone: menemen
  • Hyphenation: Me‧ne‧men

Proper noun

Menemen

  1. a district of İzmir Province, Turkey

Declension

Declension of Menemen
singular plural
nominative Menemen Menemenler
accusative Menemen'i Menemenleri
dative Menemen'e Menemenlere
locative Menemen'de Menemenlerde
ablative Menemen'den Menemenlerden
genitive Menemen'in Menemenlerin
Possessive forms of Menemen
singular plural
benim (my) Menemen'im Menemenlerim
Menemen'lerim
senin (your) Menemen'in Menemenlerin
Menemen'lerin
onun (his/her/its) Menemen'i Menemenleri
Menemen'leri
bizim (our) Menemen'imiz Menemenlerimiz
Menemen'lerimiz
sizin (your) Menemen'iniz Menemenleriniz
Menemen'leriniz
onların (their) Menemen'i
Menemenleri
Menemen'leri
Menemenleri
Menemen'leri

Derived terms

  • Menemenli