Omundus

Latin

Etymology

Borrowed from Old High German Ōmunt.

Proper noun

Omundus m sg (genitive Omundī); second declension

  1. (Early Medieval Latin) a male given name, alternative form of Aunemundus

Declension

Second-declension noun, singular only.

singular
nominative Omundus
genitive Omundī
dative Omundō
accusative Omundum
ablative Omundō
vocative Omunde

References

  • Sigmund Herzberg-Fränkel, editor (1904), “I: Dioecesis Salisburgensis: Regiones Salisburgensis et Bavarica”, in Necrologia Germaniae (Monumenta Germaniae Historica) (in Latin), Tomvs II Dioecesis Salisbvrgensis, Berolini: Apvd Weidmannos, →ISBN, →OCLC, Liber confraternitatum vetustior (784-11th C.), Monumenta Necrologica Monasterii S. Petri Salisburgensis, page 9, column 16, line 1
  • Zusammengesetzte Handschrift: Liber Confraternitatum Sancti Petri (Liber Vitae, Verbrüderungsbuch von St. Peter). Traditionen von St. Peter (Traditionscodex M) [Composite manuscript: Liber Confraternitatum Sancti Petri (Liber Vitae, Book of Confraternity of St. Peter). Traditions of St. Peter (Tradition Codex M)]‎[1] (in Latin), Archiv, Hs. A 1, Salzburg: Erzabtei St. Peter, Benediktinerstift, 784-13th C., page 7:omunđ h.