Omundus
Latin
Etymology
Borrowed from Old High German Ōmunt.
Proper noun
Omundus m sg (genitive Omundī); second declension
- (Early Medieval Latin) a male given name, alternative form of Aunemundus
Declension
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Omundus |
| genitive | Omundī |
| dative | Omundō |
| accusative | Omundum |
| ablative | Omundō |
| vocative | Omunde |
References
- Sigmund Herzberg-Fränkel, editor (1904), “I: Dioecesis Salisburgensis: Regiones Salisburgensis et Bavarica”, in Necrologia Germaniae (Monumenta Germaniae Historica) (in Latin), Tomvs II Dioecesis Salisbvrgensis, Berolini: Apvd Weidmannos, →ISBN, →OCLC, Liber confraternitatum vetustior (784-11th C.), Monumenta Necrologica Monasterii S. Petri Salisburgensis, page 9, column 16, line 1
- Zusammengesetzte Handschrift: Liber Confraternitatum Sancti Petri (Liber Vitae, Verbrüderungsbuch von St. Peter). Traditionen von St. Peter (Traditionscodex M) [Composite manuscript: Liber Confraternitatum Sancti Petri (Liber Vitae, Book of Confraternity of St. Peter). Traditions of St. Peter (Tradition Codex M)][1] (in Latin), Archiv, Hs. A 1, Salzburg: Erzabtei St. Peter, Benediktinerstift, 784-13th C., page 7: “omunđ h.”