Omunt
Old High German
Alternative forms
Etymology
Uncertain, possibly from the n-stem oblique cases of Proto-Germanic *awô (“grandfather”), equivalent to ōn- + munt (“husband”), with assimilation of nm to m and regular change from the u- to a-declension, ultimately from Proto-Germanic *munduz m, *mundō f (“hand, protector”). Cognate with Old English Eanmund, Old Norse Eymundr. First attested in the 9th C. CE
Proper noun
Ōmunt m (Bavarian)
- a male given name
Descendants
- → Early Medieval Latin: Ōmundus
References
- Sigmund Herzberg-Fränkel, editor (1904), “I: Dioecesis Salisburgensis: Regiones Salisburgensis et Bavarica”, in Necrologia Germaniae (Monumenta Germaniae Historica) (in Latin), Tomvs II Dioecesis Salisbvrgensis, Berolini: Apvd Weidmannos, →ISBN, →OCLC, Liber confraternitatum vetustior (784-11th C.), Monumenta Necrologica Monasterii S. Petri Salisburgensis, page 22, column 52, line 10