Omunt

Old High German

Alternative forms

Etymology

Uncertain, possibly from the n-stem oblique cases of Proto-Germanic *awô (grandfather), equivalent to ōn- +‎ munt (husband), with assimilation of nm to m and regular change from the u- to a-declension, ultimately from Proto-Germanic *munduz m, *mundō f (hand, protector). Cognate with Old English Eanmund, Old Norse Eymundr. First attested in the 9th C. CE

Proper noun

Ōmunt m (Bavarian)

  1. a male given name

Descendants

  • Early Medieval Latin: Ōmundus

References

  • Sigmund Herzberg-Fränkel, editor (1904), “I: Dioecesis Salisburgensis: Regiones Salisburgensis et Bavarica”, in Necrologia Germaniae (Monumenta Germaniae Historica) (in Latin), Tomvs II Dioecesis Salisbvrgensis, Berolini: Apvd Weidmannos, →ISBN, →OCLC, Liber confraternitatum vetustior (784-11th C.), Monumenta Necrologica Monasterii S. Petri Salisburgensis, page 22, column 52, line 10